تفاوت بین لنفوم و سرطان خون و دلیل اهمیت آن

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

در بیشتر موارد ، تشخیص لنفوم برای سگها و گربه ها "ساده" است. سگها دارای غدد لنفاوی خارجی قابل لمس هستند. گربه ها معمولاً دارای توده های گوارشی با بزرگ شدن همزمان غدد لنفاوی شکمی هستند.

چندین سرطان وجود دارد که به طور یکسان از لنفوم در سگ و گربه تقلید می کنند ، از جمله یافته های معاینه فیزیکی و نتایج آزمایش ، و حتی باهوش ترین دامپزشک و باتجربه ترین پاتولوژیست بالینی ممکن است تجربه ای در مورد وجود این تشخیص های جایگزین نداشته باشد.

یکی از رایج ترین سناریوهایی که با آن روبرو شده ام این است که تعیین کنم آیا یک بیمار واقعا به لنفوم مبتلا است یا اینکه به بیماری لوسمی حاد مبتلا است. علیرغم فرایندهای بیماری بسیار متفاوت ، با توصیه ها و پیش بینی های مختلف درمان ، تشخیص تفاوت بین این دو می تواند به طور استثنایی چالش برانگیز باشد.

لنفوم سرطانی در لنفوسیت ها است که نوعی گلبول سفید است. چندین شکل مختلف لنفوم در سگها و گربه ها وجود دارد ، اما رایج ترین شکل شامل تکثیر بیش از حد لنفوبلاست ها (لنفوسیت های نابالغ) در غدد لنفاوی و اندام های بدن است.

سرطان خون بیشتر عبارت "گرفتن همه" است و به انواع مختلفی از سرطان ها ناشی از عناصر مختلف سلول های خونی در مغز استخوان اشاره دارد. حیوانات می توانند به سرطان خون گلبول های سفید خون ، گلبول های قرمز یا پلاکت ها مبتلا شوند.

سلول های سفید خون از طریق سلسله مراتب پیچیده تقسیم سلولی در مغز استخوان ایجاد می شوند. سلول های بنیادی ابتدایی ترین اشکال از عناصر سلول های خونی هستند و "بالاترین" در بالای زنجیره هستند. این سلول ها تقسیم شده و سلول های کمی تخصصی تری را به وجود می آورند ، که هر یک از آنها به تدریج سلول های متمایز بیشتری را به صورت نمایی ایجاد می کنند ، تا زمانی که تمام عناصر خونی بالغ نهایی ایجاد شده و "آماده" شوند تا در جریان خون آزاد شوند.

یکی از مهمترین نقاط "تقسیم" در طی بلوغ سلولهای خونی در مغز استخوان زمانی اتفاق می افتد که سلولها قرار است به بلوغ سلولهایی تبدیل شوند که به سلولهای لنفاوی یا سلولهای میلوئیدی معروف هستند.

کسانی که به مسیر لنفاوی منتهی می شوند ، به عنوان لنفوبلاست شروع می شوند و بیشتر به لنفوسیت های B ، لنفوسیت های T یا سلول های پلاسما تبدیل می شوند. کسانی که به مسیر میلوئید هدایت می شوند نیز به صورت بلاست شروع می شوند و بیشتر به یکی از چهار نوع سلول گلبول سفید دیگر (نوتروفیل ، مونوسیت ، ائوزینوفیل یا بازوفیل) ، گلبول قرمز یا پلاکت تبدیل می شوند.

هنگامی که سلول های مغز استخوان را قبل از کسب تخصص نسبت به یک نژاد خاص بررسی می کنیم (به عنوان مثال ، هنگامی که آنها "بالاتر" از سلسله مراتب هستند: سلول های "انفجار") ، آنها فقط از نظر ظاهر قابل تشخیص نیستند. هیچ روش دقیقی وجود ندارد که بتوان به سادگی به سلول انفجاری بسیار ابتدایی نگاه کرد و دانست که آیا قرار است این سلول به یک لنفوسیت ، نوتروفیل یا مونوسیت تبدیل شود.

در سرطان خون ، در جایی از مراحل بلوغ در مغز استخوان ، یک سلول منفرد شروع به تقسیم غیرقابل کنترل می کند و فرزندان در جریان خون آزاد می شوند جایی که می توانند باعث افزایش تعداد گلبول های سفید خون شوند و همچنین در غدد لنفاوی تجمع می یابند ، جایی که می توانند سپس باعث بزرگ شدن این اندام ها می شوند. قسمت روی حیله و تزویر همان تغییرات است (سلولهای غیر طبیعی در گردش خون و بزرگ شدن غدد لنفاوی) در مورد حیوانات خانگی مبتلا به لنفوم نیز مشاهده می شود.

این سلول ها اغلب در آزمایشات معمول خون گرفته می شوند یا می توانند از طریق آسپیرات غدد لنفاوی بزرگ آزمایش شوند. نتایج غیر عادی معمولاً "پرچم گذاری" می شوند ، بنابراین می توان از یک متخصص آزمایشگاه یا آسیب شناس بالینی برای بررسی لکه خون و ارزیابی نتایج استفاده کرد.

افراد کم تجربه به سلول ها نگاه می کنند و آنها را به عنوان "لنفوبلاست" تایپ می کنند و حیوان خانگی به اشتباه به لنفوم تشخیص داده می شود. افراد باتجربه سلولهای غیرطبیعی را تشخیص داده و به درستی آنها را "بلاست" می نامند ، اما همچنین می دانند که سلولها فاقد ویژگیهای متمایز برای نمونه برداری واقعی از آنها به عنوان لنفوبلاست هستند و ذهن شما را آزاد نگه می دارند که می توانند سلولهای لوسمی لنفاوی یا لنفوئیدی باشند.

در اینجا یک تشبیه برای شما وجود دارد: مغز استخوان را به عنوان یک خط مونتاژ دونات تصور کنید. در ابتدا ، همه دونات ها ساده هستند و کاملاً یکسان به نظر می رسند تا زمانی که برای بدست آوردن روکش هایشان از هم جدا شوند. دونات ساده اولیه معادل سلولهای بلاست است. دونات هایی که قرار است "لنفوبلاست" باشند به سمت یک خط مونتاژ متفاوت حرکت می کنند و یک لایه نازک از لعاب به قسمت بالای آن اضافه می شود. با یک نگاه سریع ، به راحتی می توان یک دونات ساده را با لعاب کمی اشتباه گرفت ، همانطور که اشتباه در انفجار با لنفوبلاست روی لکه خون است. فقط یک متخصص پیراشکی (یا یک آسیب شناس بالینی بسیار خوب) این تفاوت را تشخیص می دهد.

من احتمالاً حداقل در ماهي يك بيمار را كه به لوسمي دچار نادرست تشخيص داده شده مي بينم. در دانشکده دامپزشکی به ما می آموزند که تقصیر ما نیست وقتی بیمارانی را که بیماری آنها را نمی دانیم به درستی تشخیص دهیم. اگرچه این عدم مقصر بودن در خارج از بیمارستان آموزشی برگزار نمی شود ، بنابراین هدف من این است که آگاهی دهم در مورد اینکه چگونه گاهی اوقات تشخیص مستقیم چندان ساده نیست.

در مقاله های آینده من برخی از آزمایش های پیشرفته را که توصیه می کنیم برای تشخیص لنفوم از سرطان خون و اینکه چرا مراجعه به مشاور با یک انکولوژیست دامپزشکی حتی در مواردی که "ساده" به نظر می رسد ، توصیف می کنم.

دکتر جوآن اینتیل