چه مدت حیوان خانگی پس از تشخیص سرطان زندگی می کند به خود شما بستگی دارد

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

اکثر دارندگان حیوانات خانگی مبتلا به سرطان بر روی جمله معروف "زمان زنده ماندن" تثبیت می شوند. این کلمات مدت تقریبی زمانی را که انتظار می رود حیوان خانگی به دنبال تشخیص آن زندگی کند ، توصیف می کند.

زمان زنده ماندن یک نقطه پایانی معنی دار برای اندازه گیری برای انسانهای سرطانی است ، جایی که مرگ به عنوان یک قسمت طبیعی از پیشرفت بیماری اتفاق می افتد. در دامپزشکی ، زمان زنده ماندن به دلیل تعصبی که توسط اتانازی ایجاد شده است ، یک علامت پیچیده از نتیجه است.

هنگامی که آنها از من می خواهند زمان زنده ماندن حیوان خانگی آنها را پیش بینی کنم با پاسخ دادن به آنها مشکل دارم. علی رغم اینکه در زمینه انکولوژی دامپزشکی متخصص است ، تلاش برای پیش بینی طول عمر یک بیمار تقریباً غیرممکن است.

تجربه این توانایی را به من می دهد که علائم حیوان خانگی آنها را با پیشرفت بیماری توصیف کنم. من می توانم پیش بینی کنم که آیا موضوعاتی در رابطه با اشتها یا درد ، ناراحتی های تنفسی یا دستگاه گوارش وجود دارد. من معمولاً می توانم مدت زمان کاهش را به ترتیب روزها تا هفته ها تا ماه ها مشخص کنم. اما من نمی توانم به یک مالک بگویم که حیوان خانگی وی چه مدت زنده خواهد ماند زیرا این تصمیم در اکثر مواردی که می بینم به خود آنها بستگی دارد.

سناریوی فرضی دو مجموعه مختلف از صاحبان سگ را با تشخیص یکسان لنفوم در نظر بگیرید. لنفوم یک سرطان شایع از طریق خون در سگها و گربه ها است.

سگ شماره 1 ، یک نژاد مخلوط 5 ساله ، پس از لمس غدد لنفاوی بزرگ شده دامپزشک در حین معاینه فیزیکی قبل از واکسیناسیون معمول تشخیص داده شد. لنفوم اغلب به طور اتفاقی تشخیص داده می شود ، همانطور که در این سگ مشاهده شد که هیچ علامت جانبی در رابطه با سرطان خود نشان نداد.

سگ شماره 2 ، یک چوپان 14 ساله ، پس از اینکه دامپزشک اصلی وی یک کار تشخیصی کامل را برای چندین هفته سابقه بی حالی ، استفراغ ، اشتهای ضعیف و کاهش وزن انجام داد ، به لنفوم مصمم شد.

هر دو سگ با یک سرطان تشخیص داده شدند. هر دو مالک با من مشاوره مشابهی داشتند و من در هر مورد دقیقاً همان توصیه های تشخیصی و درمانی را ارائه کردم.

آمار و داده هایی که من به عنوان یک آنکولوژیست پزشکی معتبر به عنوان یک هیئت مدیره حفظ کردم ، به من می گوید که بدون درمان ، سگهایی که مبتلا به لنفوم هستند به طور متوسط یک ماه زندگی می کنند. با درمان ، مدت زنده ماندن حدود 12 ماه است. این اطلاعات از جمله کیفیت زندگی مورد انتظار ، چه با درمان و چه بدون درمان ، برای هر دو مالک ارسال شد.

صاحبان سگ شماره 1 برای پیگیری درمان انتخاب شدند. آنها احساس می کردند حیوان خانگی آنها جوان است ، در غیر این صورت سالم است ، و از ذخایر عاطفی و مالی برخوردارند تا با تمام توصیه های من جلو بروند. حیوان خانگی آنها شش ماه تحت درمان قرار گرفت و در مجموع 14 ماه بهبود یافت و وقتی سرطان دوباره ظاهر شد و علائم بالینی باعث افت کیفیت زندگی شد که مطابق با استانداردهای آنها نبود ، به اوتانیا منتقل شد.

صاحبان سگ شماره 2 روز بعد از ملاقات با من انتخاب شدند که به سگ خود احترام بگذارند. آنها می دانستند حیوان خانگی آنها سالخورده است و به اواخر عمر طبیعی انتظار می رود. سگ آنها نیز در زمان تشخیص بیمار بود و از علاقه آنها به پیگیری درمان تهاجمی بیشتر می کاست.

در هر نمونه فوق ، علی رغم تشخیص یکسان ، زمان زنده ماندن بسیار متفاوت است - 1 روز در مقابل 20 ماه.

این مثالها چندین نکته اساسی را نشان می دهد:

علیرغم آنچه مطالعات تحقیقاتی نشان می دهد ، هیچ یک از سگها برای زنده ماندن مورد انتظار خود زندگی نکردند. سگ تحت درمان به طور قابل توجهی کوتاه تر زندگی کرد در حالی که سگ تحت درمان به طور قابل توجهی بیشتر عمر کرد. پیش بینی های من برای زمان زنده ماندن در هر دو مورد نادرست بود

در هر دو مورد ، مالکان تصمیم به زنده ماندن حیوانات خانگی خود گرفتند. هیچ یک از سگها "به طور طبیعی" عبور نکرده اند ، بنابراین ما هرگز از یک جدول زمانی عددی دقیق برای مدت زمان زنده ماندن نمی دانیم.

متغیرهایی مانند سن ، وضعیت کلی سلامتی ، امور مالی و غیره همیشه در زنده ماندن حیوانات خانگی مبتلا به سرطان نقش دارند. اینها تأثیرات غیرقابل پیش بینی هستند که به همان اندازه نتایج متغیرهای قابل کنترل تر ، نتیجه را به همان اندازه تغییر می دهند.

من می فهمم که چرا زمان زنده ماندن یکی از موارد مهم در نظر گرفتن صاحبان حیوانات خانگی مبتلا به سرطان است. اما من همچنین محدودیت های خود را در پیش بینی بقا برای اکثر حیواناتی که ملاقات می کنم درک می کنم.

مالکان معمولاً ناامید می شوند وقتی که من در توصیف مدت زمان زنده ماندن حیوان خانگی آنها مبهم هستم. بسیاری ناامید شده اند که اطلاعات به صورت مطلق تر قابل اندازه گیری نیست.

بهترین کاری که می توانم انجام دهم این است که صادقانه و آشکارا صاحبان خانه را در سفر خود با حیوان خانگی مبتلا به سرطان راهنمایی کرده و آنها را به سمت نقاط نهایی که در تصمیم گیری در مورد زندگی ، مرگ ، درمان ، مراقبت های تسکینی و کیفیت زندگی ضروری می دانم ، راهنمایی کنم.

حتی اگر این سفر فقط چند ساعت طول بکشد ، کار من این است که اطمینان حاصل کنم که زمان واقعا مقدس ترین قسمت از عبارت "زمان بقا" است.

دکتر جوآن اینتیل