تشخیص سرطان است ، اکنون برای درمان - درمان سرطان حیوان خانگی شما

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

هفته گذشته من دافی را معرفی کردم ، یک رتیورور طلایی قدیمی ، که به نظر می رسد لنگش ساده بود و منشی برای تشخیص ویرانگر استئوسارکوم است. این هفته می خواهم برخی از آزمایشات مرحله ای موجود را که برای بررسی شیوع این نوع سرطان طراحی شده اند و همچنین بینش بالینی خود را در مورد ارزش و سودمندی آنها ارائه دهم.

روش درمانی توصیه شده برای انتخاب سگهایی که دارای استئوسارکوم استخوان تحمل کننده وزن هستند ، قطع اندام آسیب دیده است. فقط در موارد بسیار خاص ، ممکن است برداشتن موضعی قسمت آسیب دیده استخوان بدون پیگیری قطع عضو (به عنوان مثال ، جراحی اندام) را در نظر بگیریم. اطلاعات بیشتر در مورد این روش در مقاله بعدی دنبال خواهد شد.

استئو سارکوما یک تومور بسیار متاستاتیک است. شایع ترین مکان هایی که سرطان در آن گسترش می یابد ریه ها و استخوان های دیگر است. در زمان تشخیص ، بیش از 90 درصد سگ ها از نظر شیوع بیماری منفی هستند. با این حال حتی با برداشتن فوری تومور ، اکثر سگ ها در عرض چند ماه کوتاه پس از جراحی ، دچار تومورهای متاستاتیک می شوند. این نشان می دهد که سرطان قبلاً قبل از برداشتن تومور اولیه گسترش یافته است ، اما در سطحی کمتر از توانایی تشخیص ما وجود دارد. انتظار می رود که طول عمر متوسط فقط با قطع عضو حدود 4-5 ماه باشد.

با توجه به اینکه این سرطان به ریه ها و استخوان های دیگر گسترش می یابد ، از نظر تاریخی ، ما از رادیوگرافی (اشعه ایکس) ریه ها به همراه یافته های معاینه فیزیکی به عنوان روش های اصلی ارزیابی شیوع استفاده می کنیم. هر چند محدودیتهایی در این آزمایشهای تشخیصی وجود دارد. برای اینکه تومور متاستاتیک در رادیوگرافی قابل مشاهده باشد ، باید اندازه آن حدود 1 سانتی متر مکعب باشد که تخمین زده می شود حدود 1 میلیارد سلول سرطانی باشد. لازم نیست که یک مدرک پزشکی بدانید که مقدار زیادی سلول سرطانی وجود دارد. ما همچنین می دانیم که حیوانات به همان روشی که از انسان دیده می شود ، علائمی از درد نشان نمی دهند و معاینات بدنی به دلیل برداشتن ناراحتی مرتبط با تومور متاستاتیک در استخوان دیگر ، بسیار حساس نیست.

آزمایشات تشخیصی پیشرفته با افزایش حساسیت برای تشخیص گسترش تومورهای استئوسارکوم اکنون به راحتی در دسترس هستند. در حال حاضر ما یک سی تی اسکن توراسیک را توصیه می کنیم زیرا این روش تصویربرداری نسبت به رادیوگرافی برای برداشتن تومورهای کوچکتر در ریه ها برتر است و همچنین در محلی سازی تومورها به بخشهای خاصی از این بافت بهتر است. ما همچنین می توانیم جراحی صوتی هسته ای را انجام دهیم ، که یک آزمایش تشخیصی برای برداشتن تومورهای دیگر استخوان های اسکلتی مفید است.

سی تی اسکن و جراحی هسته ای گزینه های شگفت انگیزی برای آزمایش هستند ، اما در دسترس بودن آنها محدود هستند ، گران هستند و ضررهای لازم برای آرام بخشی شدید و یا بیهوشی عمومی را دارند. آنها همچنین دارای نرخ مثبت منفی کاذب و کاذب خاص خود هستند و آزمونهای کیفی هستند ، به این معنی که آنها به تفسیر انسان و خطای عملگر متکی هستند ، که گاهی اوقات منجر به نتایج گیج کننده می شود.

بعضی از دامپزشکان انجام سونوگرافی شکم را به عنوان آزمایش غربالگری روی سگهایی که تومور استخوان دارند ، توصیه می کنند. احتمال گسترش تومور استخوان به اندام داخلی بسیار کم خواهد بود ، اما احتمال سونوگرافی شکم در برداشتن یک یا چند ناهنجاری از اهمیت نامشخص متوسط خواهد بود. به طور معمول این امر منجر به آزمایش های بعدی می شود که خود ممکن است قطعی نباشد. در تمام مدت ما یک بیمار دردناک و صاحبان گیج و احساساتی داریم که به سادگی بدنبال کار مناسب برای سگ خود هستند.

گزینه های پیشرفته آزمایش عالی هستند ، اما وقتی من در مورد کاربرد آنها با صاحبان صحبت می کنم ، واقعاً سعی می کنم تمرکز خود را برای تعیین هدف آنها برای سگشان بگذارم. ما باید از خود بپرسیم که قبل از انجام آزمایش ، با نتایج آزمایش چه خواهیم کرد ، و آیا این نتایج برنامه درمانی توصیه شده را تغییر می دهد؟

سگهایی که دارای استئوسارکوما هستند دردناک هستند و اگرچه چندین گزینه درمانی تسکینی در دسترس است ، اما در مقایسه با قطع عضو ، توانایی کنترل درد هر کدام از آنها بسیار کم است. اگر سی تی اسکن صدها تومور ریز را در تمام لوب های ریه نشان دهد ، من موافقم که پیش بینی برای زنده ماندن طولانی مدت ضعیف است. اما آیا قطع عضو آن حیوان خانگی را برای کنترل درد در نظر نمی گیریم در حالی که آنها هنوز بدون علامت برای گسترش هستند؟ اگر اسکن دو تومور یا فقط یک تومور احتمالی را نشان دهد چه؟ چگونه در مورد جواب صحیح تصمیم بگیریم؟

به نظر من ، خواه متاستازها در زمان تشخیص تشخیص داده شوند یا نه ، قطع جراحی اندام آسیب دیده در یک سگ بدون علامت در غیر این صورت چیزی است که تقریباً در همه موارد توصیه می کنم. من همیشه چنین احساسی نداشتم و این موضع گیری موضوعی است که من طی سالهای فعالیت خود به عنوان یک متخصص انکولوژیک در تلاش برای درمان ناراحتی سگهای مبتلا به تومور استخوان اتخاذ کرده ام.

مطمئناً ، هر صاحب برای قطع عضو انتخاب نمی شود ، و هر سگ کاندیدای این جراحی نیست (به عنوان مثال ، آنها ممکن است دارای بیماریهای عصبی به شدت ناتوان کننده ارتوپدی یا دژنراتیو باشند که توانایی جابجایی حتی با چهار اندام را با مشکل روبرو می کند). در این موارد ، ما چندین گزینه برای تسکین درد داریم که هرکدام با موفقیت های مختلفی روبرو هستند که موضوع مقاله هفته آینده خواهد بود.

من گزینه پیگیری آزمایش پیشرفته را با صاحبان دافی در میان گذاشتم و آنها تصمیم گرفتند سی تی اسکن قفسه سینه ، اسکن صوتی استخوان و سونوگرافی شکم را دنبال کنند ، که خوشبختانه همه منفی برای هر گونه شیوع یا بیماری همزمان ، به استثنای گره مشکوک 4 میلی متری در یکی از لوب های ریه چپ او.

و بدین ترتیب بحث قطع عضو در مقابل مراقبت تسکینی برای دافی آغاز شد.

ادامه دارد…

dr. joanne intile