متوسط و متوسط چگونه بر تشخیص سرطان حیوان خانگی شما تأثیر می گذارند

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

پزشکان معمولاً هنگام بحث در مورد زمان زنده ماندن برای بیماران مبتلا به سرطان ، کلمه "متوسط" را با "متوسط" عوض می کنند ، اما در حقیقت ، این دو اصطلاح متفاوت با دو معنی بسیار متفاوت هستند.

مردم با تعریف "میانگین" از زمانی که در کلاسهای دانشگاهی گذرانده اند ، جایی که میانگین عددی نمرات آزمون برای نمره شما برای یک کلاس خاص ترجمه می شود ، بیشتر آشنا هستند. اگر در میانه دوره خود نمره 50 گرفتید اما در فینال خود نمره 100 کسب کردید ، نمره متوسط شما 75 بود.

"میانه" به عددی گفته می شود که مستقیماً در وسط مجموعه ای از اعداد رخ می دهد و نیمه پایینی را از نیمه بالاتر تقسیم می کند. در سری اعداد زیر: 3 ، 5 ، 7 ، 8 و 700 ، بنابراین میانه 7 خواهد بود.

در نگاه اول ، پس از بررسی توضیحات دو اصطلاح آماری مختلف ، ممکن است انتظار داشته باشید که بقای مطالعات برای حیوانات خانگی مبتلا به سرطان به طور متوسط گزارش شود. با این حال ، آنچه واقعاً معیار مناسب تری برای حیوان خانگی متوسط است ، در واقع متوسط است.

مشکلی که در گزارش ساده زمان متوسط بقا وجود دارد این است که این عدد توسط آنچه به عنوان دور از دسترس شناخته می شود کج خواهد شد. دور از دسترس مواردی است که پس از تشخیص مدت زمانهایی بسیار کوتاه یا استثنایی طولانی دارند. وقتی طول عمر آنها را به الگویی برای بقا تبدیل می کنید ، آنها می توانند میانگین را در یک جهت یا جهت دیگر منحرف کنند. میانه محاسبه کنندگان را محاسبه می کند و اساساً آنها را برکنار می کند و به عنوان نمایندگی بهتری برای نتیجه کل جمعیت عمل می کند.

به عنوان مثال ، 10 حیوان خانگی را که با نوع خاصی از سرطان تشخیص داده شده اند ، در نظر بگیرید. اگر زمان زنده ماندن برای 9 از 10 حیوان خانگی 50 روز باشد و 1 از 10 حیوان خانگی 4 سال باشد ، میانگین زمان زنده ماندن برای آن سرطان خاص 191 روز خواهد بود ، در حالی که بقای متوسط 50 روز خواهد بود. اگرچه مطمئناً 191 روز از نظر عددی جذابتر است که به صاحب آن گزارش دهید ، اما وقتی به جمعیت حیوانات خانگی مبتلا به سرطان که در مورد آن بحث می کنیم نگاهی بیندازید ، این انتظار غیرواقعی است. ما می دانیم 9/10 حیوان خانگی فقط 50 روز زندگی می کنند.

علی رغم اینکه می دانیم میانگین ها برای کل جمعیت دقیق ترند ، بی اعتبار کردن تجربه شخصی من با پرتگاه ها همیشه سخت است. به طور خاص ، من به بیمارانی اشاره می کنم که از زمان انتظار زنده ماندن خود بیشتر هستند و به معنای واقعی کلمه "شانس را شکست می دهند". این چند مورد مواردی است که وقتی با صاحبان صحبت می کنم در ذهن من برجسته می شود.

سگ های مبتلا به لنفوم با درمان حدود یک سال زندگی می کنند. همتایان گربه سان آنها 6-9 ماه زندگی می کنند. سگهای مبتلا به همانژیوسارکوم با درمان حدود 4-6 ماه زندگی می کنند. سگهایی که تومور بینی دارند تحت درمان با پرتودرمانی قرار می گیرند ، همانند کسانی که با استئوسارکوم تحت درمان با قطع و شیمی درمانی زندگی می کنند ، حدود 1 سال زندگی می کنند. برای هر یک از این سناریوها ، میانگین زمان بقا کاملاً ثابت شده و برای بیمار "متوسط" بسیار قابل پیش بینی است.

با این حال ، برای هر مثال ، من می توانم به بیمارانی فکر کنم که بسیار بیشتر از حد پیشنهاد شده عمر کرده اند. گاهی اوقات تمایل طبیعی من این است که در وهله اول تشخیص را زیر سوال ببرم ("بیوپسی حتما اشتباه بوده است ، زیرا هیچ راهی وجود ندارد که سگ / گربه در حال حاضر زنده باشد!"). خنده دار است که چقدر سریع می توانم بی اعتبار باشم که درمان هایی که من تجویز می کنم می توانند دورتر باشند.

هنگام صحبت با صاحبان حیوانات خانگی که تازه مبتلا به سرطان شده اند ، فکر کردن در مورد موارد طولانی مدت دشوار است. این امر به ویژه در مورد مواردی که من در مورد زمان بقا متوسط صحبت می کنم و صاحبان آن از این امر ناامید به نظر می رسند ، صادق است.

بهترین توضیح برای اکثر موارد در آنکولوژی دامپزشکی این است که ممکن است تعداد ما کوتاه به نظر برسد زیرا پروتکل های درمانی ما فشرده تر از پروتئین های ایجاد شده برای انسان نیستند. معامله ما برای تحریک مسمومیت کمتر در بیماران ما میزان بهبودی بسیار کمتر و زمان بقا در کل کمتر است.

سخت ترین قسمت این است که می دانم حیوانات خانگی نتایج خارق العاده ای را تجربه کرده اند. من آموزش دیده ام که بپذیرم "ما این کار را برای 5 درصد انجام می دهیم" ، یعنی متخصصان انکولوژی دامپزشکی از آمار و احتمالات اطلاع دارند ، اما 5 درصد از اوقات نتیجه ای خواهیم داشت که بسیار فراتر از انتظارات ما است. صد در صد از زمانی که می خواهم بیمارانم 5 درصد شانس درمان را تجربه کنند.

صرف نظر از آنچه که متوسط ها به ما می گویند ، ما همیشه در سرویس خود می گوییم: "هیچ چیز متوسطی در مورد حیوان خانگی شما نیست".

دکتر جوآن اینتیل