برای درمان خیلی پیر شده اید؟ حیوانات خانگی پیر و تصمیم گیری پزشکی

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

این یک مورد سخت است. و این یک گنده است چند سالگی یک حیوان تفاوت زیادی در نحوه تفسیر و ارزیابی وضعیت پزشکی حیوان خانگی و همچنین نحوه تخصیص منابع تشخیصی و درمانی ایجاد می کند. اما آیا این منصفانه است؟

مالکان ، دامپزشکان ، خانواده ، دوستان و جامعه به طور کلی همه مسئول چگونگی مشاهده حیوانات خانگی پیر هستند. بچه های مسخره و تار و تار ، بخشی از تمام تاریخ ما هستند. ما می دانیم که حیوانات مسن شروع به کندی و کندی می کنند و احتمال اینکه دچار بیماری شوند بیشتر است. اما آیا این بدان معناست که آنها لیاقت این را ندارند که فقط به این دلیل مورد انتظار ما قرار بگیرند؟

یک گربه سه ساله را با انسداد ادرار در مقابل یک ده ساله سالم در همان شرایط دشوار ببرید: صاحبان و دامپزشکان به طور یکسان احتمالاً با خوش بینی و پرخاشگری مثبت فکر مورد قبلی را درمان می کنند. و این دو دلیل دارد:

1-حیوانات مسن به احتمال زیاد از عوامل زمینه ای پیچیده تری مانند تومورها و کلیه های در معرض خطر رنج می برند. و …

2-تصور می شود که "جوانان زندگی خود را در پیش دارند".

برای این نکات ، من دو رد منطبق را ارائه می دهم:

1-ما نمی توانیم در مورد نگرانی های اساسی سلامتی (در هر دو مورد) فرض کنیم تا زمانی که یک بررسی دقیق تر انجام دهیم. تا زمانی که اصول اولیه قابل ارزیابی و تصمیم گیری در مورد انتخاب برای ادامه کار باشد ، هر دو حیوان مستحق سطح یکسان مراقبت هستند. و با این وجود تعصبات انسانی ما همیشه موفق می شوند سر زشت خود را عقب بگذارند ، حتی اگر فکر کنیم این کار را نمی کنند.

2- آیا هیچ یک از ما نمی دانیم که چه مدت زمان داریم.

این مورد اخیر موذیانه تر است. من دوست دارم آن را "عامل طول عمر" بنامم. حیوانات خانگی زیر پنج سال بیشترین افزایش را از این تعصب به دست می آورند در حالی که بیش از ده نفر بیشترین میزان تأسیس را از آن دارند.

درک انسانی ما از "زمان باقی مانده آنها روی زمین" همه بحث ها را در این حیوانات خانگی خانگی مسن تر فرا گرفته است ، گویا اینکه آیا ما برای تسکین درد یا ناراحتی آنها را درمان می کنیم باید ارتباطی با ده ، پنج ، دو سال یا یک ماه دیگر داشته باشد برای زندگی.

مطمئناً ، این عاملی است که در آن گزینه های درمانی را انتخاب می کنیم. اما این عامل اغلب بر اساس چگونگی درک اهمیت حیوانات نسبت به سن آنها اغراق آمیز است.

در اینجا چند نمونه از کارهای هفته گذشته آورده شده است:

باسن در fritz

من دو بیمار سگ مبتلا به دیسپلازی مفصل ران در مرحله آخر داریم. یکی روتوایلر 9 ساله است. دیگری یک بازیگر طلایی دوازده ساله است. هر دو نیاز به تعویض مفصل ران دارند. نگرانی هر دو مجموعه صاحبان یکسان است: "آیا با توجه به سن او ارزش دارد؟"

خوب ، چه زمانی انتظار داشتید که تعویض مفصل ران بسیار ضروری باشد؟ برای اکثر سگ ها ، روش های نجات مانند تعویض مفصل ران پس از فرسودگی زیاد رخ می دهد. این فقط اقلیت حیوانات خانگی بسیار مصیبت دیده است که نیاز به مداخله زودهنگام دارند. و با این حال ، به سن ده سالگی رسیده اید ، بسیاری از صاحبان حیوانات خانگی به سالهای غروب خورشید فکر می کنند = برای یک روش 3 500 دلاری (به ازای هر لگن) مقرون به صرفه نیست.

اما اگر نه اکنون ، چه اتفاقی برای آن باسن رخ می دهد؟ دو یا سه سال دیگر در اطراف (در یک سگ سالم دیگر) جیر جیر؟

آنها: "اما اگر سال دیگر به سرطان مبتلا شود چه؟"

من: "و اگر فردا اتوبوس به او برخورد کند چه می شود؟"

گربه پرکاری تیروئید

در اینجا یکی دیگر از موارد رایج وجود دارد که با آن روبرو می شوم: گربه پرکاری تیروئید که اتفاقاً ده… یا پانزده… یا هفده به علاوه است.

صاحبان اغلب درمان استاندارد I-131 طلا (درمان یک دوز مواد رادیواکتیو داخل وریدی) را برای این گربه های لاغر با اشتهای شدید و متابولیسم سریع رد می کنند. گاهی اوقات یک مسئله پول است ، اما اغلب اوقات نگرانی های سنی هستند که معامله را مهر و موم می کنند. "اما او خیلی پیر است!"

به هر حال ، انجام این کار به شما کمک می کند: به طور متوسط ماهیانه 50 دلار برای بقیه زندگی گربه شما با کار خون مکرر و داروهای روزانه و ادامه بیماری یا یک بار درمان 1 دلار ، 200 تا 1 ، 500 دلار؟

حتی اگر او فقط یک سال زندگی کند ، آیا یک درمان یکبار مصرف و کامل ارزش آن را ندارد؟

ظاهراً اگر پانزده ساله باشد نه. به نظر می رسد که این عصر جادویی برای بیشتر مشتریان من باشد. اگرچه این محبوب ترین سن برای تشخیص پرکاری تیروئید است (پرکاری تیروئید تقریباً فقط برای گربه های سالخوردگی اتفاق می افتد) ، اما بیشتر آنها درمان یک پانزده ساله را با رویکرد گران قیمت ترسیم می کنند.

اکنون ، من می فهمم که چیزهای زیادی بیش از سن یک حیوان وجود دارد - به خصوص وقتی که شما فکر می کنید هزینه درمان این شرایط به "بهترین" روش ممکن چیست. اما این سن است که اغلب بهانه می شود. همانطور که در "من نمی خواهم او را در سن خود تحمل کنم."

و من عقیده دارم که این ارزیابی عادلانه نیست. نه در مواردی مانند مواردی که من ارائه داده ام. در مورد بیشتر درمان های سرطان و درمان های دندانی نیز چنین نیست.

مسئولیت ما در قبال حیوانات بیش از آنچه که در مورد والدین و پدربزرگ ها و مادربزرگ های پیر ما انجام می شود ، کاهش نمی یابد. حال ، اگر ما در مورد طولانی شدن بی مورد از طریق لوله های تغذیه و اقدامات دردناک و تهاجمی صحبت می کنیم … من در کنار شما هستم.

اما وقتی سن به عنوان دلیل منطقی برای کاهش درمان استفاده می شود که می تواند تفاوتی بین راحتی یا درمان و درد یا بیماری ایجاد کند … من آن را نمی خرم.