آلودگی به شپش در موش صحرایی

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:08

پدیکولوز خارج رحمی در موش صحرایی

شپش های مکنده خون از جمله اکتوپارازیت های رایج (انگل هایی که در خارج از بدن آلوده می شوند) جوندگان وحشی هستند. این نوع انگلها که پدیکولوس نیز نامیده می شوند ، در موشهای خانگی حیوان خانگی نسبتاً غیر معمول هستند و گاهی اوقات در تماس موشهای اهلی خانگی با جوندگان وحشی به دست می آیند.

اگر موش شما خیلی بیشتر از حد معمول خراشیده باشد ، می توانید به ابتلا به شپش مشکوک شوید. آلودگی به شپش جدا از ایجاد ناراحتی و تحریک برای موش صحرایی ، می تواند منجر به از دست رفتن خون کافی در شرایط کم خونی شود. اگر کم خونی درمان نشود می تواند منجر به مرگ شود.

آلودگی به شپش در موش ماهیتاً انسان و دام نیست ، زیرا نوع شپش که موش را آلوده می کند مخصوص جوندگان است. حمل کننده های انسانی موش های آلوده در معرض خطر ابتلا به شپش نیستند.

علائم و انواع

• شپش و تخم مرغ قابل مشاهده بر روی پوست / مو
• خراش شدید
• بی قراری
• ضعف (به دلیل کم خونی)

علل

شناخته شده است که موش های حیوان خانگی شپش را به طور عمده از طریق تماس با جوندگان وحشی به دست می آورند. این معمولاً هنگامی اتفاق می افتد که جوندگان وحشی بتوانند به اندازه کافی با موش حیوان خانگی شما تماس بگیرند که شپش قادر به عبور از آن به بدن موش حیوان خانگی شما یا محیط زندگی آن باشد (مانند ملافه ، بستر)

تشخیص

آلودگی به شپش را می توان با شناسایی شپش بزرگسال یا وجود تخم مرغ بر روی پوست و مو موش تشخیص داد. علائم بالینی مشاهده شده ممکن است نشانه ای از شدت مشکل موجود باشد. اگر دامپزشک شما به کم خونی مشکوک باشد ، شمارش کامل خون در موش صحرایی نشان می دهد که از کاهش تعداد گلبول های قرمز خون رنج می برد یا خیر.

رفتار

پودرها و اسپری های دارویی برای درمان آسان شپش در دسترس هستند. مانند سایر موارد آلودگی خارج رحمی ، آلودگی به شپش غالباً با استفاده موضعی (خارجی) از گرد و غبارها و اسپری های شپش کش دارویی درمان می شود. گاهی اوقات می توان دارو را به صورت محلول تجویز و از طریق آب آشامیدنی به صورت خوراکی تجویز کرد. دامپزشک به شما مشاوره می دهد که بسته به شدت آلودگی ، بهترین روش مصرف چیست.

زندگی و مدیریت

به توصیه دامپزشک در مورد نحوه صحیح استفاده از غبارها و اسپری های دارویی روی موش حیوان خانگی خود بپردازید. آلودگی مجدد به شپش معمول است مگر اینکه یک محیط زندگی بهداشتی و بهداشتی را برای موش خود حفظ کنید.

حتی با مراقبت با وجدان ، ممکن است برخی از ذرات از بین رفته و عود مجدد آلودگی پیدا شود. پوست موش خود را به طور منظم از نظر شپش و لکه ها بررسی کنید ، خصوصاً در هفته های بعد از آلودگی اولیه.

جلوگیری

تمیز کردن و ضد عفونی کردن محل زندگی موش به طور معمول و اطمینان از اینكه جوندگان وحشی نمی توانند به محیط زندگی موش شما دسترسی پیدا كنند ، ضروری است كه موش شما از این انگلی رها شود. روال مهم دیگر ، شستن دست ها و لباس های خود پس از دست زدن به موش دیگر ، به ویژه قبل از دست زدن به موش های خود است. حتی اگر موش دیگر سالم و عاری از انگلی باشد ، بهتر است اقدامات احتیاطی انجام شود. پیروی از این مراحل می تواند به جلوگیری یا کنترل آلودگی به شپش - و همچنین بسیاری دیگر از بیماری های مسری - در موش حیوان خانگی شما کمک کند.