گزینه های درمان تسکینی برای سرطان استئوسارکوم در سگ

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

تاکنون من در مورد روشهای مختلفی که برای تشخیص سگهای مبتلا به استئوسارکوما استفاده می کنیم و آزمایشات مرحله ای مورد نیاز برای بررسی شیوع این بیماری بحث کرده ام. در دو مقاله زیر گزینه های درمان تسکینی و قطعی این بیماری و پیش آگهی های مربوطه را شرح خواهم داد.

برای بررسی ، استئوسارکوما نوعی تهاجمی از سرطان استخوان در سگ ها است. بیشتر تومورها در استخوانهای تحمل کننده وزن بوجود می آیند و اکثر سگها به دلیل لنگش به دامپزشکان معرفی می شوند. در اکثر موارد ، قطع اندام آسیب دیده توصیه می شود و با این جراحی ، پیش آگهی مورد انتظار حدود 4-5 ماه است.

زمان کوتاه زنده ماندن به این دلیل است که این سرطان معمولاً قبل از اینکه بتوانیم آن را تشخیص دهیم ، به نقاط دوردست بدن نیز سرایت کرده است. قطع اندام بدون درمان بیشتر درمان تسکینی تلقی می شود ، اما همچنان موثرترین روش برای از بین بردن منبع درد برای بیمار است.

بسیاری از مالکان از قطع عضو می ترسند ، زیرا معتقدند سگ آنها قادر به جابجایی روی سه اندام نخواهد بود ، یا اینکه از دست دادن یک اندام به نوعی شخصیت / رفتار سگ آنها را تغییر می دهد. از نظر من ، این بسیار نادر است.

یک منبع اطلاعاتی بسیار خوب در مورد قطع عضو ، Tripawds است ، جایی که شعار این است: "بهتر است روی سه پا پرش کنی تا لنگ چهار پا باشی." در اینجا ، صاحبان حیوانات خانگی سه پا یک شبکه پشتیبانی خارق العاده برای یکدیگر و صاحبان در نظر گرفته شده برای جراحی فراهم می کنند. می توان گروهی از "همتایان" خود را پیدا کرد تا سوالات مربوط به آنها را بخوانند و تجربیات شخصی خود را در صفحات وبلاگ ها و انجمن های مختلف بخوانند. من همچنین صاحبان را راهنمایی می کنم تا "سگهای سه پا" را در یوتیوب جستجو کنند ، زیرا هزاران فیلم از سگ ها وجود دارد که پس از قطع عضو در حال مسابقه هستند و به پشتیبانی این ایده که قطع عضو نه بی رحمانه است و نه ناتوان کننده است ، کمک می کند.

برای مواردی که قطع عضو یک گزینه نیست یا مالکان این روش را در نظر نمی گیرند ، می توان اقدامات تسکینی جایگزین را به عنوان وسیله ای برای کاهش درد در نظر گرفت.

از نظر سرطان انسان ، درمان های تسکینی برای کاهش علائم بالینی مربوط به تومور (ها) طراحی شده اند ، اما لزوما انتظار نمی رود که طول عمر آن بیمار را افزایش دهند.

در دامپزشکی ، اگر گزینه های تسکینی در کنترل درد مربوط به سرطان موفقیت آمیز باشد ، بیماران اغلب بیشتر از عمر آنها در صورت کنترل نشدن علائم آنها زندگی می کند ، فقط به این دلیل که کیفیت زندگی آنها بسیار بهبود یافته و اتانازی می تواند به تأخیر بیفتد. بقا ممکن است فقط چند هفته تا چند ماه افزایش یابد ، اما برای بسیاری از صاحبان این دقیقاً همان چیزی است که آنها باید برای تشخیص بیماری کنار بیایند و از زندگی با کیفیت در کنار حیوانات خانگی خود لذت ببرند.

یک روش بسیار موثر درمان تسکینی برای سگهایی که دارای استئوسارکوما هستند ، پرتودرمانی است. در طی پرتودرمانی ، پرتوهای پرانرژی از یک منبع خارجی به تومور اعمال می شود. در بیشتر مراکز درمانی سگ های تحت تابش از دستگاه شتاب دهنده خطی استفاده می شود. پروتکل های درمانی متفاوت است ، اما ممکن است شامل یک درمان در هفته به مدت 4-6 هفته یا درمان های متوالی روزانه به مدت 2-5 روز باشد. مطالعات نشان می دهد که در حدود 70-90 درصد سگها نمره درد خود را بهبود می بخشند ، با اکثر سگها فقط با یک درمان بهبود یافته است.

سگ ها می توانند با این شکل از اشعه ، واکنش های موضعی موضعی نسبتاً قابل توجهی ایجاد کنند ، در بسیاری از موارد ریزش مو ، زخم ، خارش و تورم دیده می شود. پرتودرمانی تسکینی همچنین باعث افزایش حساسیت به شکستگی استخوان ضعیف شده در حال حاضر می شود. این احتمالاً ناشی از ترکیبی از فعالیت و فشار روی اندام است زیرا حیوان خانگی احساس بهتری دارد و به دلیل اینکه پرتودرمانی می تواند ذاتاً به استخوان آسیب برساند.

پرتودرمانی استریوتاکتیک نوع جدیدتری از پرتودرمانی است که در برخی از دانشگاه های دانشگاه و بیمارستان های ارجاع در دسترس است. این شکل از اشعه برای معالجه تومور موضعی تر است در حالی که از بافت طبیعی اطراف تومور صرفه جویی می کند ، بنابراین احتمال ایجاد برخی از عوارض جانبی ذکر شده در بالا کمتر است.

بیس فسفونات ها داروهای داخل وریدی یا خوراکی هستند که برای درمان درد استخوان سگ استفاده می شوند. داروهایی در این کلاس برای جلوگیری از پوکی استخوان در زنان یائسه ساخته شده است. آنها برای جلوگیری از تحلیل استخوان ، که یکی از منابع اصلی درد در سرطان استخوان است ، کار می کنند. این داروها بسیار خوب تحمل می شوند ، بدون عوارض جانبی کم و بدون هیچ گونه عارضه جانبی ، و هنگامی که به عنوان تنها گزینه درمانی استفاده می شوند ، در تسکین درد در 40 درصد بیماران موفق هستند.

داروهای خوراکی اصلی ترین پایه درمان تسکینی سگ های دارای استئوسارکوما هستند. اغلب ما ترکیبی از داروهای ضد درد را تجویز می کنیم که شامل داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ، همراه با داروهای قوی مانند مواد افیونی یا مواد افیونی و مهارکننده های درد نوروپاتیک است. از بلوک های عصبی ضد درد طولانی مدت نیز می توان استفاده کرد.

برخی از دامپزشکان از استفاده از طب سوزنی ، داروهای هومیوپاتی و / یا فیزیوتراپی برای درمان درد استخوان حمایت می کنند. من تجربه شخصی با این گزینه ها ندارم ، اما همیشه در مورد بحث درباره جوانب مثبت و منفی با صاحبان آزاد هستم.

من ترکیبی از همه گزینه های ذکر شده در بالا را برای سگهایی که دارای استئوسارکوم هستند توصیه می کنم ، زیرا واقعاً معتقدم رویکرد چند حالته بسیار موفق است. آمارها استدلال می کنند که سگهایی که تحت تسکین قرار می گیرند بیشتر از سگهایی که تحت عمل جراحی قطع عضو قرار می گیرند عمر بیشتری ندارند (حدود 4–5 ماه). با این حال ، طبق تجربه بالینی من ، 5-4 ماه برای سگهایی که کنترل درد کافی دارند بسیار لذت بخش تر از کسانی است که نمی توانیم درد آنها را کنترل کنیم.

با تمرکز دوباره روی بیمار دافی ، من گزینه های تسکینی را با صاحبانش در میان گذاشتم ، به ویژه با توجه به نگرانی برای ضایعه کوچک در یکی از لوب های ریه او.

مانند اکثر صاحبان ، نگرانی اصلی آنها این بود که دافی تا زمانی که ممکن است بدون درد باقی بماند. اگرچه آنها کاملاً مطمئن نبودند که پس از جراحی آماده انجام شیمی درمانی هستند ، اما آنها مایل بودند که در مقابل بیماری متاستاتیک احتمالی ریسک کنند و تصمیم گرفتند با قطع اندام آسیب دیده خود به جلو حرکت کنند. ما توانستیم روز بعد عمل جراحی انجام دهیم ، و زمانی از ملاقات دافی تا بهبودی او از قطع عضو (و بدون درد) در کمتر از سه روز انجام شد.

هفته آینده ، در مقاله نهایی این مجموعه ، من در مورد گزینه های شیمی درمانی برای درمان سگ های مبتلا به استئوسارکوم و آنچه که صاحبان دافی در نهایت برای برنامه درمانی طولانی مدت خود انتخاب کردند ، بحث خواهم کرد.

دکتر جوآن اینتیل