از دست دادن اشتها در خرگوش ها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

بی اشتهایی / شبه اشتها

بی اشتهایی از دست دادن اشتها است. از طرف دیگر سودوآنورکسیا به حیواناتی گفته می شود که هنوز اشتها دارند ، اما چون قادر به جویدن یا بلعیدن غذا نیستند قادر به خوردن غذا نیستند. در میان این نوع بی اشتهایی ، بیماری های دندانی یکی از علل شایع در خرگوش ها است.

علائم و انواع

علائم مختلفی وجود دارد که باید در هنگام بی اشتهایی یا پسوردانورکسی در خرگوش خود مراقب باشید. میان اینها:

• امتناع از خوردن
• گلوله های مدفوع که از نظر اندازه یا مقدار کوچک هستند
• کاهش وزن
• درد هنگام بلع (دیسفاژی)
• درد هنگام غذا خوردن (اودینوفاژی)
• بوی بد دهان مزمن (هالیتوز)

علائم بالینی اضافی بسته به علت اصلی بیماری متفاوت خواهد بود. به عنوان مثال ، نشانه هایی از درد مانند دندان قروچه یا حالت خمیده ممکن است به بیماری دهان و دندان اشاره داشته باشد - یکی از دلایل خاص پسودوئرکسی.

علل

دلایل زیادی وجود دارد که می تواند منجر به بی اشتهایی یا بی اشتهایی شود. بی اشتهایی ممکن است به دلیل موارد زیر رخ دهد:

• زخم معده
• بیماری های دندانی
• یک اختلال متابولیک (به عنوان مثال ، نارسایی کلیه)
• نارسایی قلبی
• بیماری عفونی
• بیماری تنفسی
• بیماری عصبی
• رشد تومور
• مسمومیت
• تغییرات محیطی یا غذایی

برعکس ، شبه اشتها ممکن است در نتیجه هر بیماری باشد که با رفلکس بلع خرگوش تداخل داشته باشد. بیماری های دندانی مانند التهاب لثه ، بیماری های مری و اختلالات تحت تأثیر فک یا دندان ها از دیگر دلایل ابتلا به سودوآنرکسی است.

همچنین تعدادی از عوامل خطر وجود دارد که ممکن است در ایجاد بی اشتهایی یا شبه اشتها به وجود بیایند ، از جمله رژیم های غذایی با مقدار ناکافی یونجه ساقه بلند و بلافاصله پس از یک عمل جراحی.

تشخیص

روش های تشخیصی بسته به اینکه کدام بیماری زمینه ای باعث امتناع حیوان از غذا می شود متفاوت است. برخی اقدامات ممکن است شامل معاینه دندانپزشکی ، اشعه ایکس یا سونوگرافی (برای رد بیماری قلبی یا ریوی) و تجزیه و تحلیل ادرار باشد. آزمایشات انجام شده به علائم مشاهده شده و علت مشکوک بیماری بستگی دارد. بررسی تاریخچه محیط و رژیم غذایی حیوان نیز مهم است ، زیرا ممکن است هر تغییری را که منجر به بی اشتهایی روانی شود ، نشان دهد.

رفتار

بی اشتهایی و شبه اشتها باید با درمان علت اصلی این بیماری رفع شود. مهم نیست که علت چیست ، مهم است که خرگوش در اسرع وقت دوباره شروع به خوردن غذا کند. اکثر خرگوشهایی که به طور منظم غذا نخورده اند از درجه کم آبی رنج می برند و ممکن است نیاز به تجویز مایعات پر از الکترولیت داشته باشند. برخی از داروها نیز ممکن است مفید باشند.

از طرف دیگر ، درمان علامتی (درمان علائم مربوط به بی اشتهایی) ممکن است منجر به کاهش عوامل استرس زای محیطی و تغییر در رژیم غذایی خرگوش برای تشویق به غذا خوردن شود.

زندگی و مدیریت

وزن بدن ، وضعیت آبرسانی ، عادات غذایی و تولید گلوله های مدفوع بیمار باید به طور منظم کنترل شود. مالکان همچنین باید از عوارض احتمالی ممکن است مانند سوnut تغذیه آگاه باشند.

در صورت تجویز داروها ، باید به طور منظم تجویز شوند. در حالی که هرگونه مراقبت بیشتر پس از درمان به علت این اختلال بستگی دارد.

جلوگیری

از آنجا که دلایل زیادی منجر به بی اشتهایی یا شبه اشتها در خرگوش ها می شود ، پیشنهاد روش های خاص پیشگیری دشوار است. با این حال ، با اطمینان از قرار نگرفتن خرگوش در هیچ محیط استرس زا و اینکه رژیم غذایی وسوسه انگیز و سالم و یک قفس تمیز دریافت می کند ، می توان از دلایل روانی بی اشتهایی (کم اشتهایی) جلوگیری کرد.