تشنج (صرع) در خرگوش ها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

حملات صرعی ایدیوپاتیک در خرگوش ها

خرگوش ها ، دقیقاً مانند انسان ها ، ممکن است از حملات صرعی رنج ببرند. هنگامی رخ می دهد که سلولهای عصبی خاص در مغز به نقطه ای از "تحریک پذیری بیش از حد" برسند. این ، به نوبه خود ، می تواند منجر به حملات یا عملکرد غیر ارادی بدن در خرگوش شود. در این دوره از فعالیت مغزی هیجان زده باید بسیار مراقب خرگوش باشید ، زیرا تشنج می تواند باعث آسیب مغزی شود.

علائم و انواع

علائم و نشانه های تشنج ممکن است به علت تشنج بستگی داشته باشد. تشنج می تواند به دلیل یک دوره صرعی باشد یا ممکن است غیر صرعی باشد ، که ناشی از ناهنجاری های ژنتیکی یا ضایعات در مغز است. صرف نظر از نوع ، برخی از علائم صرع که نسبتاً شایع است عبارتند از:

• غلتیدن بدن و علائم پریشانی
• پارو زدن دستها یا اندامها
• سردرگمی ذهنی
• نابینایی
• شیب سر
• از دست دادن صدای عضله
• مایع غلیظ ، سفید و خامه ای یا چرک در گوش وجود دارد
• غش کردن (اگرچه این مورد در خرگوش نادر است)

علل

نژادهای خاص خرگوش ممکن است بیش از نژادهای دیگر دچار تشنج شوند. به عنوان مثال ، نژادهای کوتوله به احتمال زیاد دارای سیستم ایمنی سرکوب شده هستند ، و بنابراین بیشتر در معرض عفونت با Encephalitozoon cuniculi قرار دارند که می تواند باعث تشنج شود. خرگوش های چشم سفید و آبی و خرگوشهای گوش گوش نیز احتمالاً به انواع صرع یا تشنج مبتلا می شوند.

سایر دلایل تشنج عبارتند از:

• دلایل متابولیک ، از جمله قند خون پایین
• مسمومیت ها ، از جمله قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سایر مواد شیمیایی
• بیماری های قلبی عروقی
• ژنتیکی یا صرع ناشی از آن
• آسیب به سر که منجر به آسیب مغزی می شود
• علل ساختاری مانند ضایعات مغزی ، عفونت های باکتریایی یا عفونت انگلی (به عنوان مثال ، توکسوپلاسموز)

تشخیص

تست های آزمایشگاهی به دنبال ضایعات ساختاری مغز هستند و قرار گرفتن در معرض سموم ایجاد کننده تشنج را در نظر می گیرند. دامپزشک همچنین آزمایش خون را برای کمک به شناسایی بیماری های چند سیستمه یا عفونت هایی که می توانند باعث تشنج شوند ، و همچنین تصویربرداری ، مانند اسکن MRI یا CAT ، برای رد هر گونه ضایعه ، تومور یا التهاب در سیستم عصبی مرکزی انجام می دهد.

رفتار

برخی از خرگوش های تشنجی نیاز به نظارت مداوم دارند. در طی این موارد شدید ، بستری شدن در بیمارستان برای کمک به تسکین حملات و جلوگیری از آسیب دائمی مغز در حیوان پیشنهاد می شود.

دامپزشک اغلب داروهای بنزودیازپین را تجویز می کند ، که می تواند فعالیت تشنج را کند کند. آنتی بیوتیک ها همچنین ممکن است برای بیماران مبتلا به انسفالیت یا آبسه های م toثر در تشنج لازم باشد. در موارد تهدید کننده زندگی ممکن است داروهای استروئیدی مجاز باشند ، اما فقط تحت نظارت دامپزشک.

زندگی و مدیریت

دامپزشک ممکن است به شما پیشنهاد کند یک دفترچه یادداشت از فعالیت های تشنج خرگوش داشته باشید. در تهیه یک پروتکل و روال درمانی مناسب به آنها کمک خواهد کرد.