التهاب گوش میانی و داخلی در خرگوش ها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

اوتیت مدیا و اینترنا در خرگوش ها

اوتیت میانی و اوتیت اینترنا شرایطی است که در آن التهاب کانال گوش میانی و داخلی (به ترتیب) در خرگوش وجود دارد. علت آن معمولاً عفونت باکتریایی است که از حفره گوش خارجی به گوش داخلی گسترش یافته است. در مراحل اولیه ، خرگوش ممکن است حالت تهوع مربوط به عفونت گوش داشته باشد و از دست دادن اشتها با امتناع از غذا نشان دهد. در صورت گسترش عفونت ، ممکن است بینی و گلو خرگوش را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

گوش ها ، سیستم دهلیزی (مکانیسم تعادل گوش داخلی) ، اعصاب در ناحیه گوش و چشم ها ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند. این یکی از شایع ترین اختلالات است که به طور کلی در خرگوش های خانگی دیده می شود ، اما خرگوش های گوش گوش بیشتر علائم اوتیت خارجی (التهاب گوش خارجی) را نشان می دهند.

علائم و انواع

علائم مربوط به شدت و میزان آلودگی است. ممکن است از هیچ یک تا ناراحتی خفیف تا علائم درگیری سیستم عصبی باشد. سایر علائم رایج مرتبط با اوتیت میانی و اینترنا عبارتند از:

• از دست دادن ناگهانی تعادل ، سرگیجه
• سر را به یک طرف متمایل کنید
• خم شوید یا به سمت طرف آسیب دیده بپیچید (این ممکن است شبیه تشنج باشد)
• بی اشتهایی یا ساییدن دندان به دلیل حالت تهوع
• عدم تمایل به حرکت ، حفاری در کف قفس
• درد - عدم تمایل به جویدن ، تکان دادن سر ، پا در گوش آسیب دیده ، نگه داشتن گوش آسیب دیده به پایین
• آسیب عصب صورت - عدم تقارن صورت ، عدم توانایی چشمک زدن ، ترشح از چشم ، کج شدن سر یک طرفه (کج شدن سر در طرف آسیب دیده)
• تخلیه از گوش ، خشکی چشم ، عفونت گلو

علل

اگر فقط یک طرف آن مبتلا شده باشد ، ممکن است به دلیل اجسام خارجی ، ضربه و تومور باشد. با این حال ، عفونت باکتریایی شایع ترین علت اوتیت میانی و اینترنا است. سایر دلایل اساسی عبارتند از:

• کاندیدا ، یک مخمر قارچی
• آلودگی به کنه گوش
• گرگرفتگی شدید گوش باعث تحریک بافت تحریک شده و مستعد ابتلا به عفونت می شود
• اختلال در سیستم ایمنی بدن (به دلیل استرس ، استفاده از داروهای کورتیکواستروئید ، بیماری همزمان ، ناتوانی) همچنین حساسیت به عفونت های باکتریایی را افزایش می دهد
• محلول های تمیز کننده گوش ممکن است برای گوش میانی و داخلی تحریک کنند (در صورت پارگی لاله گوش از استفاده از داروهای داخلی مایعات خودداری کنید)

تشخیص

دلایل مختلفی برای عفونت گوش وجود دارد و دامپزشک شما باید از سایر دلایل شیب سر و اپیزودهای غلت زدن را تشخیص دهد. شما باید سابقه کاملی از سلامتی خرگوش خود را که منجر به بروز علائم می شود ، ارائه دهید. مشخصات خون کاملی شامل مشخصات خون شیمیایی ، شمارش کامل خون و آنالیز ادرار انجام خواهد شد. پزشک شما همچنین نمونه ای از بافت را می گیرد. نتایج این آزمایشات ممکن است عفونت زمینه ای باکتریایی را که به گوش مهاجرت کرده است ، عفونت قارچی قارچی یا وجود انگلها را نشان دهد.

تشخیص بینایی ممکن است شامل اشعه ایکس منطقه گوش و صورت برای جستجوی شواهدی از مواد خارجی باشد که در مجرای گوش قرار گرفته اند ، یا تومورهایی که کانال را مسدود می کنند. اگر اشعه ایکس اطلاعات کافی به پزشک شما ندهد ، می توان از توموگرافی کامپیوتری (CT) برای وضوح و تجسم بهتر استفاده کرد.

رفتار

در صورت شدید بودن عفونت یا مشاهده علائم عصبی ، درمان بستری توصیه خواهد شد. مایع درمانی و الکترولیت تا زمانی که خرگوش تثبیت شود ، با آنتی بیوتیک های اختصاصی باکتری ها به صورت خوراکی تجویز می شود و در صورت عدم پارگی لاله گوش ، مستقیماً در گوش نیز استفاده می شود. داروهای ضد قارچی تجویز می شود که ناشی از مخمر است. اگر مجرای گوش یا لاله گوش به شدت آسیب دیده باشد ، ممکن است برای برداشتن مجرای گوش نیاز به جراحی باشد.

خرگوش شما پس از پایداری از مراقبت های بیمارستانی مرخص می شود ، یا اگر عفونت شدید نباشد ، پزشک داروهای مناسب را برای شما برای تجویز در خانه تجویز می کند. به طور کلی ، می توان از یک محلول گرم نمکی برای تمیز کردن و ضد عفونی کردن گوش ها و سپس خشک شدن ملایم با سواب استفاده کرد. مگر اینکه دامپزشک به شما دستور دیگری داده باشد ، نباید هیچ محلول یا ماده ای داخل گوش خرگوش قرار دهید.