آلودگی به ویروس Parvovirus در Ferret

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

ویروس بیماری Aleutian (ADV) در Ferret

عفونت پاروویروس که به آن ویروس بیماری آلئوت (ADV) نیز می گویند ، عفونت ناشی از ویروس پاروویروس است که می تواند توسط سرخک ها و مینک ها به آن مبتلا شود. این بیماری مزمن (طولانی مدت) با علائم هدر رفتن و سیستم عصبی مشخص می شود ، اما همه سرخک های آلوده به ADV از نظر بالینی بیمار نمی شوند. در حقیقت ، سرخک ها ممکن است به طور مداوم آلوده شده و همچنان بدون علامت باقی بمانند (به این معنی که هیچ علامتی ندارند) یا ویروس را از بین ببرند. ADV در گلدان اغلب در مراکز تولید مثل ، پناهگاه های حیوانات و فروشگاه های حیوانات خانگی اتفاق می افتد.

نام این بیماری از راسو Aleutian گرفته شده است ، نوعی راسو که به دلیل رنگ خاکستری رقیق شده تولید می شود که به ویژه به ADV حساس است. بیماری های شدیدی در راسو های Aleutian مبتلا به ADV دیده می شود ، در حالی که انواع دیگر راسوها درجات مختلف بیماری را نشان می دهند. در موارد گوزن های آلوده به ADV ، شدت بیماری به سویه ویروس و ایمنی حیوان نسبت به آن بستگی دارد.

علائم و انواع

فرت با ADV ممکن است با گذشت زمان علائمی از جمله کاهش وزن مزمن ، طولانی مدت ، کندی ، از دست دادن اشتها (بی اشتهایی) و یک لایه موی ناسالم را نشان دهد. برخی از علائم نورولوژیک نیز ممکن است ظاهر شود ، از جمله فلج نسبی در اندام های عقب ، بی اختیاری مدفوع و / یا ادرار و لرزش سر.

معاینه فیزیکی توسط دامپزشک همچنین ممکن است علائمی مانند لاغری و تحلیل رفتن عضلات ، لرزش سر ، حرکت محدود در اندام های عقب ، غشای مخاط رنگ پریده (بافت های مرطوب پوشاننده دهانه های بدن ؛ به عنوان مثال بینی) و علائم کم آبی را نشان دهد.

علل

ADV در نتیجه عفونت با پارو ویروس ایجاد می شود. نحوه دقیق انتقال این ویروس در سرخک ها ثبت نشده است. با این حال ، تصور می شود که ویروس می تواند از طریق آئروسل و دهان (به ترتیب بینی و دهان) منتقل شود. تماس مستقیم با ادرار ، بزاق ، خون یا مدفوع نیز ممکن است منجر به ADV شود.

عوامل خطرساز که ممکن است احتمال ابتلا به سرخک در موش صحرایی را افزایش دهد ، شامل قرار گرفتن در معرض گوسفندان یا گلدانهای مثبت ADV و زندگی در مناطق شلوغ و غیر بهداشتی مانند فروشگاه های حیوانات خانگی یا مراکز تولید مثل است.

تشخیص

در صورت مشکوک بودن به APV ، ممکن است از پروب DNA یا معاینه میکروسکوپ الکترونی برای شناسایی ویروس در نمونه های بافتی استفاده شود. اشعه ایکس همچنین ممکن است به منظور رد سایر علل علائم مانند اختلال نخاع انجام شود. سایر روشهای تشخیصی معمول شامل آزمایشات سرولوژیک است که می تواند وجود آنتی بادی ADV در بزاق یا خون را تشخیص دهد.

رفتار

از آنجا که هیچ درمانی برای ADV وجود ندارد ، دامپزشک فقط علائم مرتبط با بیماری را درمان می کند. درمان علامتی که به شدت علائم بستگی خواهد داشت ، ممکن است شامل مایعات درمانی برای آبرسانی به حیوان ، اصلاح رژیم غذایی برای تشویق اشتها و کاهش عوامل تنش زای محیط باشد. مکمل های غذایی با کالری بالا برای بهبود سلامتی در دسترس هستند و آنتی بیوتیک ها به طور معمول برای درمان عفونت های ثانویه به APV تجویز می شوند.

زندگی و مدیریت

جلوگیری از شیوع ADV با جداسازی گلدانهای آلوده مهم است. در صورتي كه ساير گلخانه ها در همان فضاي بيمار آلوده زندگي مي كنند ، نياز به منطقه بهداشتي است. مراقب بیماران بی اشتهایی باشید. در صورت لزوم آنها را به خوردن و استفاده از مکمل های غذایی تشویق کنید. مراقب عفونتهای ثانویه باکتریایی ، انگلی یا ویروسی باشید ، که ممکن است نیاز به درمان اضافی داشته باشد.

جلوگیری

هیچ واکسنی برای جلوگیری از ADV وجود ندارد. حیوان خانگی خود را باید از آتش سوزی مشکوک به عفونت دور نگه دارید. همچنین توصیه می شود که سر و گوش خود را از مکان های شلوغ و غیر بهداشتی مانند حیوانات خانگی دور نگه دارید.