عفونت ویروس کرونا ویروس در سگ ها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

توجه: این مقاله درباره COVID-19 نیست ، ویروس کرونا ویروسی جدید که توسط انسان گسترش می یابد. برای کسب اطلاعات لطفاً به مقاله COVID-19 مراجعه کنید

عفونت ویروس کرونا ویروس سگ (CCV) یک بیماری روده ای بسیار مسری است که در سگ های سراسر جهان دیده می شود. این ویروس خاص مخصوص سگها ، چه وحشی و چه خانگی است. ویروس کرونا ویروس خود را در داخل روده کوچک تکثیر می کند و به دو سوم بالایی روده کوچک و غدد لنفاوی موضعی محدود می شود. عفونت CCV معمولاً یک بیماری نسبتاً خفیف با علائم پراکنده یا اصلاً در نظر گرفته نمی شود. اما اگر عفونت CCV همزمان با عفونت ویروسی پاروویروس سگ ، یا عفونت ناشی از سایر عوامل بیماری زای روده (روده) رخ دهد ، عواقب آن می تواند بسیار جدی تر باشد. برخی از مرگ و میرها در توله سگهای آسیب پذیر گزارش شده است.

علائم و انواع

علائم عفونت CCV متفاوت است. در سگهای بالغ ، اکثر عفونتها بی علامت خواهد بود و هیچ علائمی نشان داده نمی شود. گاهی اوقات ، یک نمونه از استفراغ و چند روز اسهال انفجاری (مایع ، سبز زرد یا نارنجی) ممکن است رخ دهد. تب به طور معمول بسیار نادر است ، در حالی که بی اشتهایی و افسردگی شایع تر است. گاهی اوقات ، یک سگ آلوده نیز ممکن است برخی از مشکلات تنفسی خفیف را تجربه کند. توله سگها ممکن است طولانی مدت دچار اسهال و کم آبی شوند و بیشتر در معرض خطر ایجاد عوارض جدی با این ویروس هستند. انتریت شدید (التهاب روده کوچک) توله سگها گاهی منجر به مرگ می شود.

علل

این بیماری روده ای توسط ویروس سگ شکاری ایجاد می شود ، که ارتباط تنگاتنگی با ویروس روده روده ای گربه سانان (FIP) دارد ، ویروس روده ای که گربه ها را درگیر می کند. متداول ترین منبع عفونت CCV قرار گرفتن در معرض مدفوع سگ آلوده است. رشته های ویروسی می توانند تا شش ماه در بدن باقی بمانند و در مدفوع ریخته شوند. استرس ناشی از آموزش بیش از حد فشرده ، ازدحام بیش از حد جمعیت و به طور کلی شرایط غیر بهداشتی ، حساسیت سگ به عفونت CCV را افزایش می دهد. علاوه بر این ، مکان ها و رویدادهایی که سگ ها جمع می شوند به احتمال زیاد مکان های انتشار ویروس هستند.

تشخیص

عفونت CCV معمولاً دارای برخی علائم مشترک با سایر عفونت های باکتریایی ، ویروسی یا پروتوزوئیک یا مسمومیت عمومی یا عدم تحمل غذایی است. بنابراین ممکن است لازم باشد آزمایش های خاصی انجام شود تا علت واقعی عفونت مشخص شود. تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی و تجزیه و تحلیل ادرار به طور معمول فیزیولوژی طبیعی را نشان می دهد ، بنابراین گاهی اوقات ممکن است نیاز به استفاده از آزمایش های خاص سرولوژیک (سرم) یا تیتر آنتی بادی (اندازه گیری قدرت آنتی بادی) باشد.

رفتار

توله سگهایی که در معرض این عفونت قرار گرفته اند و علائمی از خود نشان می دهند ، بیشترین مراقبت را خواهند داشت. آنچه به نظر می رسد مقدار کمی اسهال و استفراغ باشد ، می تواند برای یک توله سگ بی دفاع منجر به وضعیت مهلکی شود. اکثر سگهای بالغ به تنهایی و بدون نیاز به دارو از عفونت CCV بهبود می یابند. در بعضی موارد ، اسهال ممکن است تا 12 روز و مدفوع نرم برای چند هفته ادامه یابد. اگر عفونت باعث التهاب روده کوچک (انتریت) ، مشکلات تنفسی یا مسمومیت خون (سپتی سمی) شود ، ممکن است نیاز به تجویز آنتی بیوتیک باشد. در صورت بروز اسهال و کم آبی شدید در نتیجه عفونت ، ممکن است نیاز به درمان مایعات اضافی و الکترولیت به سگ باشد. هنگامی که سگ از عفونت بهبود یافت ، معمولاً دیگر نیازی به نظارت بیشتر نخواهد بود. اما ، به یاد داشته باشید که ممکن است هنوز بقایای ویروسی وجود داشته باشد که در مدفوع سگ شما ریخته می شود و به طور بالقوه سگهای دیگر را در معرض خطر قرار می دهد.

جلوگیری

واکسنی برای محافظت از سگها در برابر این ویروس در دسترس است. به طور معمول برای سگهای توله سگ و توله سگ اختصاص داده می شود ، زیرا آنها دارای سیستم ایمنی توسعه نیافته و بسیار آسیب پذیر هستند. از آنجا که ویروس کرونا ویروس سگ یک عفونت بسیار مسری است ، بهترین پیشگیری برای آن جدا کردن سریع سگهایی است که علائم شایع را نشان می دهند یا با آن تشخیص داده شده اند. همچنین تمیز و بهداشتی نگه داشتن لانه ها در همه زمان ها ، تمیز کردن پس از سگ خود در هر دو مکان عمومی و خصوصی و محافظت از سگ در صورت تماس با مدفوع سگ ، تا آنجا که ممکن است بسیار مهم است.