کلسیم و سنگهای اضافی در مجاری ادراری در خرگوش ها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

هایپلسلسوریا و ادراری در خرگوش ها

به دلیل رسوب ترکیبات پیچیده حاوی کلسیم در ادرار ، سنگ کلیه در مجاری ادراری ایجاد می شود. در خرگوش ها ، کل کلسیم مصرف شده جذب می شود و ادرار معمولاً حاوی 60-45 درصد کلسیم است (ادرار سایر پستانداران فقط دو درصد کلسیم دارد). خرگوش های بین سه تا پنج سال در معرض خطر بیشتری هستند.

علائم و انواع

علائم در نهایت به محل ، اندازه و مقدار مواد در مثانه بستگی خواهد داشت. برخی از علائم شایع مرتبط با سنگ کلیه عبارتند از:

• خون در ادرار (هماچوری)
• رنگ آمیزی ادرار در پرینه
• فشار در هنگام ادرار کردن
• ادرار غلیظ ، خمیری ، ابری یا بژ تا قهوه ای
• حالت قوز شده ، لرزش و دشواری راه رفتن (وقتی اختلالات عصبی یا ارتوپدی منجر به احتباس ادرار شود)
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن
• بی حالی
• دندان ساییدن
• مثانه متورم ادرار (ممکن است قابل لمس باشد)
• تورم کلیه (ممکن است قابل لمس باشد)

علل

غذاهای خرگوش تجاری ، مانند گلوله ها ، معمولاً حاوی مقدار زیادی کلسیم هستند که بسیار بیشتر از نیاز روزانه غذایی است. این امر همراه با عواملی مانند مصرف ناکافی آب ، عدم ورزش ، چاقی و تخلیه ناقص مثانه می تواند باعث رسوب کلسیم در ادرار شود و در نهایت منجر به تشکیل سنگ شود.

تشخیص

شما باید شرح حال کاملی از سلامتی خرگوش و شروع علائم آن ارائه دهید. دامپزشک شما یک معاینه بدنی کامل روی خرگوش شما انجام می دهد. اولین قدم تفاوت بین سنگها و سایر دلایل خروج غیر طبیعی ادرار خواهد بود. تجزیه و تحلیل خون و ادرار برای بررسی سطح کلسیم خون و ادرار انجام می شود و تجزیه و تحلیل از هر سنگ (سنگهای ادراری) که از مثانه خارج می شوند انجام می شود. با استفاده از اشعه ایکس و تصویربرداری از سونوگرافی می توان وجود ، اندازه و محل سنگ ها را آشکار کرد.

رفتار

اولویت اول تسکین خرگوش از هر دردی است که تجربه می کند. درمان علت اصلی سنگها در اولویت بعدی خواهد بود. دامپزشک سعی می کند مثانه را به صورت دستی ماساژ دهد تا ادرار احتباس شده را از بین ببرد. اگر انسداد در دستگاه ادراری وجود داشته باشد ، دامپزشک می تواند با استفاده از روش گرگرفتگی ، سنگ ها را از دستگاه خارج کند.

در بعضی موارد ، برای برداشتن سنگهایی که در مجاری ادراری قرار می گیرند ، یا خیلی بزرگ هستند که نمی توانند از طریق دستگاه با خیال راحت عبور کنند ، جراحی لازم است. یک دوره کوتاه مدت بستری در بیمارستان برای جراحی و تثبیت ، به طور کلی با مکمل های مایع برای آبرسانی بدن مورد نیاز است. اگر رنگ آمیزی و سوختگی ادرار روی پوست اطراف دستگاه تناسلی ایجاد شده باشد - یعنی پرینه و داخل پاها - ممکن است از روی و پودر منتول استفاده شود تا ناحیه خشک و خنک بماند.

زندگی و مدیریت

خرگوش شما برای بازیابی به یک محیط گرم و آرام احتیاج دارد. اگر خرگوش خیلی خسته نیست ، حداقل به مدت 10-15 دقیقه هر 6-8 ساعت ورزش (هاپینگ) را تشویق کنید. این باعث بهبود سریع می شود.

مهم است که خرگوش شما در حین درمان و بعد از آن به خوردن غذا ادامه دهد. مصرف مایعات خوراکی را با ارائه آب شیرین ، خیساندن سبزیجات برگ دار ، یا طعم دهنده آب با آب سبزیجات تشویق کنید ، و انتخاب زیادی از سبزیجات تازه و مرطوب مانند گشنیز ، کاهو رومی ، جعفری ، بالای هویج ، سبزی قاصدک ، اسفناج ، سبزیجات ، و یونجه چمن مرغوب. به جای یونجه یونجه ، از تیموتی و یونجه علفی تغذیه کنید ، اما همچنان به رژیم غذایی معمول گلوله خرگوش خود ادامه دهید ، زیرا هدف اصلی این است که خرگوش بخورد و وزن و وضعیت تغذیه ای خود را حفظ کند. اگر خرگوش شما از این مواد غذایی امتناع ورزد ، باید یک مخلوط غرغره ای را با سرنگ تغذیه کنید تا اینکه بتواند دوباره بخورد. مگر اینکه دامپزشک به شما به طور خاص توصیه کرده باشد ، از مکمل های غذایی پر کربوهیدرات و پرچرب خرگوش خود تغذیه نکنید.

در برخی موارد ، ممکن است دستگاه روده نیز تحت تأثیر قرار گرفته باشد و برای از بین بردن مواد جامد از روده نیاز به جراحی است. عوارض احتمالی شامل نارسایی کلیه ، انسداد مجاری ادراری یا فلج عضلات گوارشی (به دلیل بیهوشی در جراحی) است. پس از بازگشت به خانه ، اشتهای خرگوش و تولید مدفوع را کنترل کرده و هرگونه ناهنجاری را فوراً به دامپزشک اطلاع دهید ، زیرا ممکن است مرگ به دلیل عوارض ناگهانی و شدید رخ دهد. احتمال عود مجدد وجود دارد ، بنابراین مهم است که عوامل خطر مانند چاقی ، زندگی کم تحرک و رژیم غذایی نامناسب را کاهش دهید. ترکیبی از رژیم غذایی کاهش کلسیم ، افزایش ورزش و افزایش مصرف آب برای باقی مانده از زندگی خرگوش ، همگی برای سلامتی دراز مدت خرگوش بسیار توصیه می شوند.