تومور مغزی سگ - تومور مغزی در سگ

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

تومور به عنوان رشد غیر طبیعی سلول ها تعریف می شود و ممکن است به عنوان اولیه یا ثانویه طبقه بندی شود. تومور اولیه مغزی از سلول هایی که به طور معمول در مغز و غشاهای اطراف آن یافت می شوند ، نشات می گیرد. از طرف دیگر ، تومور مغزی ثانویه یا سرطانی است که از تومور اولیه در جای دیگر بدن به مغز گسترش یافته است (فرایندی به نام متاستاز شناخته می شود) ، یا توموری است که با گسترش در بافت مغز از مغز بر مغز تأثیر می گذارد. بافت غیر عصبی مجاور مانند استخوان یا حفره بینی..

سگهای بالای پنج سال مستعد ابتلا به تومورهای مغزی هستند. متوسط سن حیوانات خانگی آسیب دیده نه سال است. نژادهای خاصی از سگها در معرض خطر ابتلا به تومورهای مغزی اولیه بیش از دیگران هستند. تومورهای مغزی که از غشای پوشاننده مغز نشأت گرفته اند (معروف به مننژیوم) بیشتر در نژادهای سگ سلولی وجود دارد که با سر و بینی های طولانی مانند Collie مشخص می شوند. برعکس ، نژادهای براکیسفالیک سگ ، که با ظاهر کوتاه بینی و صورت صاف مشخص می شوند ، بیشتر در معرض گلیوم قرار می گیرند که تومورهای بافت بینابینی سیستم عصبی مرکزی هستند.

وضعیت یا بیماری توصیف شده در این مقاله پزشکی می تواند سگها و گربه ها را تحت تأثیر قرار دهد. اگر می خواهید در مورد چگونگی تأثیر این بیماری بر گربه ها بیشتر بدانید ، لطفاً از این کتابخانه بهداشت petMD دیدن کنید.

علائم و انواع

متداول ترین نشانه وجود تومور مغزی در سگها تشنج است ، به ویژه تشنج که برای اولین بار در سگ بزرگتر از پنج سال آغاز می شود. علائم دیگر حاکی از تومور مغزی عبارتند از: رفتارهای غیرعادی (به عنوان مثال ، افزایش پرخاشگری) ، تغییر هوشیاری ، حساسیت بیش از حد به درد یا لمس در ناحیه گردن ، مشکلات بینایی ، حرکات چرخشی پیشران ، حرکت ناهماهنگ و راه رفتن "مست" ، ناپایدار. علائم غیر اختصاصی مانند عدم استقبال ، بی حالی و دفع ادرار نامناسب نیز ممکن است دیده شود.

علل

دلایل و عوامل خطرزا که ممکن است باعث تومور مغزی در سگ ها شوند ناشناخته است. حدس زده می شود که عوامل مختلف رژیم غذایی ، محیطی ، ژنتیکی ، شیمیایی و سیستم ایمنی بدن ممکن است در این امر دخیل باشند ، اما این امر قطعی نیست.

تشخیص

نمونه برداری از بافت تنها روش در دسترس برای تشخیص قطعی تومورهای مغزی در سگ ها است. از آزمایشات تصویربرداری مانند رادیوگرافی (اشعه ایکس) یا سونوگرافی از سایر مکان های آناتومیکی می توان برای تعیین یا رد تومورهای اولیه در مناطق دیگر که ممکن است به مغز گسترش یافته اند استفاده کرد. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) مغز آزمایشات پیشنهادی برای تایید تشخیص تومورهای اولیه یا ثانویه مغز است.

رفتار

سه گزینه اصلی برای سگهایی که تومور مغزی تشخیص داده اند وجود دارد: جراحی ، پرتودرمانی و شیمی درمانی. اهداف اصلی این روش های درمانی ریشه کن کردن ، یا کاهش اندازه تومور و کنترل اثرات ثانویه مانند تجمع مایعات در مغز (معروف به ادم مغزی) است. ممکن است از جراحی برای از بین بردن کامل یا نسبی تومورها استفاده شود ، در حالی که پرتودرمانی و شیمی درمانی می تواند به کوچک شدن تومورها کمک کند یا احتمال رشد مجدد بعد از جراحی را کاهش دهد. همچنین داروها اغلب برای کنترل عوارض جانبی تومورهای مغزی مانند تشنج تجویز می شوند.

زندگی و مدیریت

در طول و بعد از درمان ، سگهایی که تومور مغزی دارند باید معاینات بدنی معمول را انجام دهند که بر وضعیت عصبی آنها متمرکز باشد. تصویربرداری مجدد با CT یا MRI ممکن است لازم باشد. ارزیابی مداوم سگها از نظر عوارض مرتبط با تومورهای مغزی از جمله افزایش دفعات تشنج یا پنومونی آسپیراسیون به دلیل ضعف رفلکس های بلع همراه با افزایش فشار مایع مغزی نخاعی در حفره جمجمه ، مهم است. کار آزمایشگاهی برای نظارت بر سطح سرمی داروهای ضد تشنج به طور معمول انجام می شود. پیش آگهی سگهایی که تومور مغزی دارند کاملاً منصفانه است. زمان زنده ماندن 2-4 ماه فقط با مراقبت های حمایتی ، 6-12 ماه فقط با جراحی ، 7-24 ماه فقط با پرتودرمانی ، 6 ماه تا 3 سال با جراحی همراه با پرتودرمانی و 7-11 ماه با شیمی درمانی انتظار می رود تنها.

جلوگیری

با توجه به اینکه علل تومور مغزی در سگ ها ناشناخته است ، ایجاد روش های خاص پیشگیری دشوار است.

دکتر Joanne Intile ، DVM ، DACVIM ، محتوای این مقاله را بررسی و به آنها کمک کرد.