فهرست مطالب:
تصویری: بیماری پوستی (Seborrhea Canine) در سگ ها
2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07
سگ بوره سگ
سبوره یک بیماری پوستی در سگ ها است که باعث پوسته پوسته شدن پوست (شوره سر) و چربی پوست و مو می شود. این اختلال بسیار شایع است و می تواند منجر به عفونت ثانویه پوست شود. غالباً ، به دلیل تجمع چربی روی پوست و مو ، بوی بدی به سگ ها می دهد.
علائم و انواع
سبوره دو شکل متداول دارد: روغنی (اولئوسا) و خشک (سیکا). اکثر حیوانات ترکیبی از سبوره روغنی و خشک خواهند داشت.
سبوره باعث ترشح ماده مومی و چربی در پوست می شود که در گوش ها ، زیر شکم و زیر بغل ، آرنج و اطراف مچ پا تجمع می یابد. این ماده از نظر ماهیت بسیار چرب است و بوی خاصی ایجاد می کند. سگ ها ممکن است در مناطق آسیب دیده خراشیده شوند که منجر به خونریزی ، ایجاد پوسته ، ریزش مو و عفونت های ثانویه به دلیل آسیب پوستی شود.
علل
سگهای مبتلا به این اختلال ارثی به شکل ایدیوپاتیک یا شکل اولیه بیماری سبوره مبتلا می شوند. این حیوان معمولاً قبل از رسیدن دو سالگی حیوان را آزار می دهد و با بزرگتر شدن پیشرفت می کند. نژادهایی که بیشتر درگیر بیماری سبوره ارثی هستند عبارتند از:
- West Terrier White Terriers
- کوکر اسپانیل آمریکایی
- اسپانیل اسپرینگر انگلیسی
- سگهای باس
- داشوندز
- بازیگران لابرادور
- گلدن رتریور
- چوپانان آلمانی
- دوبرمن ها
- شار پیس
در سایر حیوانات ، این وضعیت ثانویه به روند بیماری دیگری است. شرایط اولیه / بیماری هایی که می توانند منجر به بروز سبوره شوند عبارتند از:
- آلرژی
- اختلالات غدد درون ریز
- کمبودهای رژیم غذایی
- اختلالات سوbs جذب
- انگلها
- اختلالات خود ایمنی
تشخیص
برخی از آزمایشاتی که دامپزشک شما انجام می دهد ، علل اصلی بیماری پوستی را رد می کند. این ممکن است شامل یک معاینه کامل بدنی باشد. تراشیدن پوست برای انگل ها کشت های قارچی و باکتریایی پوست و مو ؛ معاینه مدفوع و آزمایش خون (CBC ، صفحه شیمی) برای رد آلرژی ، بیماری های غدد درون ریز و اختلالات رژیم غذایی / گوارشی. گاهی اوقات ممکن است نمونه برداری از پوست لازم باشد. تشخیص سبوره اولیه (ارثی) فقط در صورت رد سایر علل انجام می شود.
رفتار
از آنجا که درمان بیماری سبوره ایدیوپاتیک امکان پذیر نیست ، درمان به طور عمده بر کنترل وضعیت متمرکز خواهد بود. این ممکن است شامل استفاده از ترکیبی از شامپوها و نرم کننده ها برای تمیز نگه داشتن پوست و آرامش حیوان باشد. آماده سازی معمول شامپوها شامل گوگرد ، اسید سالیسیلیک ، بنزوئیل پراکسید و قطران ذغال سنگ است (مانند آنچه در داروهای آکنه و شوره سر انسان دیده می شود). دامپزشک به شما اطلاع می دهد که کدام ترکیب و دفعات استحمام برای شرایط حیوان خانگی شما بهتر است.
اسیدهای چرب و مکمل های ویتامین / مواد معدنی ممکن است در موارد کمبود یا شرایطی که به برخی ویتامین ها و مواد معدنی در رژیم پاسخ می دهد ، کمک کنند. اگر سگ شما به یک عفونت ثانویه مبتلا شود ، درمان های دیگر مانند آنتی بیوتیک ها (خوراکی و موضعی) ، ضد قارچ ها و گاهی داروهای آلرژی ممکن است لازم باشد.
زندگی و مدیریت
تغذیه بخشی حیاتی در کنترل بیماری سبوره است. برای یک رژیم غذایی مناسب و مکمل سگ با دامپزشک مشورت کنید. علاوه بر این ، حیوان خانگی خود را تمیز و مرطوب نگه دارید. این به کنترل وضعیت و کاهش احتمال ایجاد عفونت های ثانویه کمک می کند. در آخر ، برای بررسی وضعیت پوست سگ ، معاینات پیگیری منظم را با دامپزشک خود برنامه ریزی کنید.
توصیه شده:
مشکلات پوستی سگ ها: جوش های شکمی ، لکه های قرمز ، ریزش مو و سایر شرایط پوستی در سگ ها
شرایط پوستی سگ ها می تواند از آزار دهنده های خفیف تا مشکلات جدی سلامتی باشد. درباره علائم و معضلات پوستی سگ ها بیشتر بدانید
برجستگی های پوستی (پوست پوستی) گربه ها
برجستگی هایی که در سطح پوست یافت می شوند و ظاهری جامد و بدون مایع دارند ، از نظر پزشکی درماتوزهای papulonodular نامیده می شوند. در اینجا در مورد درمان و تشخیص برجستگی های پوستی در گربه ها بیشتر بدانید
پوستی مایت پوستی در گربه ها
از آلودگی به کنه های چلئیتلا در پزشکی به عنوان کولتیلوز یاد می شود. مایت cheyletiella یک انگل پوستی بسیار مسری است که از لایه خارجی پوست و مایع بافت لایه بالایی تغذیه می کند. در اینجا درباره علائم و درمان این بیماری در گربه ها بیشتر بدانید
پوستی مایت پوستی در سگ ها
کنه Cheyletiella یک انگل پوستی بسیار مسری و مشترک بین انسان و دام است که از لایه کراتین پوست - لایه خارجی و مایع بافت لایه بالایی تغذیه می کند. از آلودگی به کنه Cheyletiella از نظر پزشکی کلایتیلوز گفته می شود
تاول های پوستی و جوش های پوستی در سگ ها
پمفیگوئید بولوس یک بیماری پوستی نادر است که سگ ها را درگیر می کند و با ظاهر شدن تاول های مایع یا چرکی و زخم های باز شدید روی پوست و / یا بافت مخاط دهان مشخص می شود