فهرست مطالب:

تاول های پوستی و جوش های پوستی در سگ ها
تاول های پوستی و جوش های پوستی در سگ ها

تصویری: تاول های پوستی و جوش های پوستی در سگ ها

تصویری: تاول های پوستی و جوش های پوستی در سگ ها
تصویری: انگل های پوستی سگ و گربه و پرنده ، علت ها و درمان ها 2024, دسامبر
Anonim

پمفیگوئید بولوس در سگ ها

پمفیگوئید بولوس یک بیماری پوستی نادر است که سگ ها را درگیر می کند و با ظاهر شدن تاول های مایع یا چرکی و زخم های باز شدید روی پوست و / یا بافت مخاط دهان مشخص می شود. پمفیگوئید بولوس به درمان تهاجمی اولیه نیاز دارد و در صورت عدم درمان ممکن است کشنده باشد.

اعتقاد بر این است که برخی از نژادها مانند کلیلی ها ، گوسفندان شتلند و پینچرهای دوبرمن بیشترین خطر را دارند.

علائم و انواع

پمفیگوئید بولوز به دو شکل وجود دارد: شکل تاول شایع (بولوز) و فرم نسبتاً نادر طولانی مدت (مزمن). شکل بولوز با زخم های باز ، تاول های کوتاه مدت و ضایعات دایره ای شکل در لایه بالایی پوست مشخص می شود. کلارت های اپیدرمی نامیده می شوند ، با لبه های لایه بردار مشخص می شوند ، به شکل دایره هستند و دارای لبه هستند. شروع آن غالباً ناگهانی و شدید است و توزیع این علائم در سر ، گردن ، شکم ، کشاله ران ، پا و غشای مخاطی (بافت های مرطوب پوشاننده بینی و دهان) گسترده است. سگهایی که به شدت تحت تأثیر قرار می گیرند نیز ممکن است کم اشتها (بی اشتهایی) و افسردگی از خود بروز دهند.

علل

پمفیگوئید بولوز یک بیماری خود ایمنی است. این اتفاق زمانی رخ می دهد که بدن آنتی بادی ایجاد می کند که به سلول های بدن حمله می کند. بدن در واقع به خودش حمله می کند. این نوع خاص که به عنوان یک آنتی بادی شناخته می شود ، به عنوان آنتی بادی پمفیگوئید شناخته می شود. به سمت پوست زیر سطح (غشا)) یا مخاط داخلی بدن هدایت می شود و باعث ایجاد تاول در زیر پوست می شود. نور خورشید ممکن است شرایط را بدتر کند.

تشخیص

برای تشخیص پمفیگوئید تورمی ممکن است از آزمایشات مختلفی استفاده شود. معاینه (بیوپسی) ضایعات ، بافت و مایع موجود در تاول ، اولین مرحله است. برای بررسی عفونت های ثانویه ناشی از ورود باکتری ها ، ممکن است آزمایش ادرار و کشت باکتریایی انجام شود. سایر آزمایشاتی که دامپزشک تصمیم به انجام آن دارد به علائم دیگری بستگی دارد که ممکن است تشخیص های جایگزین را پیشنهاد کند. به عنوان مثال ، سایر تشخیص های احتمالی ممکن است شامل عفونت قارچی ، یا قرار گرفتن در معرض مواد سمی باشد.

رفتار

برای مثال ، بسته به شدت علائم و احتمال عفونت ثانویه ، درمان متفاوت است. بیماری پمفیگوئید بولوس به عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن احتیاج دارد ، که فعالیت سیستم ایمنی بدن را کند یا متوقف می کند و پاک کننده ملایم با شامپو ضد باکتری و آب خیس می شود. آنتی بیوتیک ها ممکن است برای درمان عفونت های باکتریایی که در نتیجه ثانویه این بیماری پوستی ایجاد می شوند ، لازم باشند. ادامه درمان در بیمارستان تنها در صورت باقی ماندن علائم جدی در بدن (سیستماتیک) و یا بروز عفونت های ثانویه ضروری است. حتی با درمان سریع و موثر ، پیش آگهی طولانی مدت این بیماری خوب نیست.

زندگی و مدیریت

سگهای مبتلا به پمفیگوئید بولوس باید به طور مستمر تحت نظارت قرار بگیرند تا روند بیماری را مشاهده کنند یا از نظر عوارض جانبی مربوط به دارو ، مانند ضعف سیستم ایمنی بدن (بیماری معروف به سرکوب سیستم ایمنی). بیماران را از آفتاب دور نگه دارید ، زیرا نور ماوراio بنفش (UV) ممکن است ضایعات را بدتر کند.

جلوگیری

از آنجا که اشعه ماورا بنفش ممکن است شرایط را بدتر کند ، پرهیز از آفتاب بیش از حد برای سگ شما بهترین روش تا پایان درمان است.

توصیه شده: