استفاده ایمن از ایورمکتین - دوزهای سمی ایورمکتین در سگ ها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

مالکان از آنچه اتفاق افتاده بود بی اطلاع بودند تا زمانی که سگها بیمار می شوند. درمان نتوانست توله سگ را که در ابتدا علائم داشت نجات دهد. در همین حال دو نفر دیگر مرده بودند و صاحبان من را صدا زدند تا تنها توله سگ باقی مانده را که در کما بود ، از رحمت خود درآورم.

مشتری های من به وضوح دلشکسته بودند و از اینکه توله سگهایشان بر اثر مسمومیت قابل پیشگیری مرده اند ، وحشتناک بودند. بگذارید از این فرصت استفاده کنم و برخی از اطلاعات اساسی در مورد ایورمکتین را مرور کنم.

ایورمکتین عضوی از گروه انگلی انگلی لاکتون است. این ماده معمولاً به عنوان پیشگیری کننده کرم قلب در حیوانات کوچک و برای درمان انواع خاصی از انگلهای خارجی (به عنوان مثال ، کنه ها) و داخلی در بسیاری از گونه های مختلف استفاده می شود. تفاوت بین استفاده ایمن از ایورمکتین و مسمومیت در مورد دوز و حساسیت ذاتی یک حیوان به دارو است. بعضی از سگها دارای یک ژن (MDR1 یا ABCB1) هستند که باعث می شود دوز ایورمکتین و داروهای دیگری که برای جمعیت عمومی بی خطر است برای آن افراد خطرناک باشد.

من از اینجا به بعد به سگها می پردازم زیرا آنها در 282 مورد از 318 مورد مواجهه بالقوه سمی با ایورمکتین گزارش شده اند که طی سالهای 2008-2009 به مرکز کنترل سموم حیوانات ASPCA گزارش شده است. دوزهای معمول ایورمکتین در سگ ها عبارتند از:

• 6 میکروگرم / کیلوگرم برای پیشگیری از کرم قلب
• 300 ug / kg برای درمان جرب سارکوپتیک
• 400-600 میکروگرم بر کیلوگرم برای درمان جرب دمودتیک

نژادهای غیر حساس معمولاً قبل از بروز علائم قابل توجه باید در معرض بیش از 2/000 گرم در کیلوگرم قرار بگیرند ، اما دوز سمی بالقوه در افراد با MDR1 مثبت می تواند تا 100 ug / kg باشد. توجه داشته باشید که دوز فوق العاده کم مصرف شده برای پیشگیری از کرم قلب حتی برای حساس ترین سگ ها بسیار کمتر از دوز سمی است. قبل از استفاده از دوزهای بالاتر ایورمکتین ، سگهای در معرض خطر را می توان برای جهش ژن MDR1 آزمایش کرد. این امر به ویژه برای نژادهایی مانند Collies ، Shetland Sheepdogs (Shelties) ، استرالیایی چوپان ، Shengdogs انگلیسی قدیمی ، چوپان انگلیسی ، ژرمن شپرد ، Whippets با موهای بلند ، Silken Windhounds و گوسفندهایی که ممکن است از این نژادها گرفته شود بسیار مهم است.

حیوانات می توانند ایورمکتین را از طریق تماس خوراکی یا موضعی و همچنین از طریق تزریق جذب کنند. علائم هنگامی بروز می کنند که دارو با غلظت کافی بالا در بدن وجود داشته باشد و از سد مغز خون عبور کرده و بر عملکرد عصبی تأثیر منفی بگذارد. علائم معمول عبارتند از:

• مردمک چشم گشاد
• بی ثباتی هنگام راه رفتن
• تیرگی ذهنی
• ریزش
• استفراغ
• نابینایی
• لرزیدن
• تشنج
• کما

درمان بیش از حد ایورمکتین اساساً علامت دار و حمایت کننده است. اگر مسمومیت به اندازه کافی زودهنگام گرفته شود ، آلودگی زدایی مفید است (به عنوان مثال ، شستن حیوانات خانگی پس از قرار گرفتن در معرض موضعی یا ایجاد استفراغ و / یا تجویز زغال فعال در عرض چند ساعت از مصرف). مایع درمانی از طریق ورید ، لوله گذاری تراشه ، تهویه مکانیکی ، مراقبت های گسترده پرستاری ، کنترل تشنج ، استفاده از مواد روان کننده چشم در صورت عدم امکان چشمک زدن بیمار و همچنین پشتیبانی تغذیه ای نیز ممکن است لازم باشد. در بعضی موارد ، درمان امولسیون لیپیدی داخل وریدی ، که گزینه جدید اما امیدوار کننده ای برای انواع خاصی از مسمومیت است ، ممکن است قابل تأمل باشد.

در صورت شروع به موقع درمان تهاجمی ، پیش آگهی یک حیوان خانگی می تواند بسیار خوب باشد ، اما از آنجا که موارد شدید بیش از حد ایورمکتین اغلب به چندین هفته درمان احتیاج دارد ، هزینه آن اغلب مضر است … همانطور که در مورد موارد ناخوشایندی که برای مشتری های من انتخاب شد ، آخرین توله سگ در بستر مورد انتظار آنها بوده است.

دکتر جنیفر کوتس