تست جدید نوید هشدار زودرس بیماری کلیه در حیوانات خانگی را می دهد

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

توسط جنیفر کوام ، DVM

بیماری کلیه برای دامپزشکان و صاحبان حیوانات خانگی یک چالش است. تشخیص اینکه چه زمانی سگ یا گربه شما دچار مشکلات کلیوی است دشوار است و تشخیص علت اصلی آن دشوار است. خوشبختانه دانشمندان و محققان به طور مداوم به دنبال راه های جدید برای شناسایی موضوع هستند.

بیماری کلیه چیست؟

بیماری کلیوی در سگها و گربه ها به دو شکل وجود دارد - حاد و مزمن. در نسخه حاد ، کلیه های حیوان خانگی شما بلافاصله کار صحیح را متوقف می کنند. این می تواند به دلیل عفونت ، آسیب ، بلع یک ماده سمی یا مشکل در کلیه (تومور یا سنگ کلیه) باشد.

بیماری مزمن کلیه برای مدتی (چند ماه) وجود داشته است ، بدون اینکه حیوان علائم خاصی از خود نشان دهد. این بیماری می تواند به نارسایی کلیه تبدیل شود ، که تهدید کننده زندگی است.

علائم بیماری کلیه در سگ و گربه

کلیه از هزاران واحد میکروسکوپی به نام نفرون تشکیل شده است. از آنجا که تعداد زیادی نفرون برای حمل بار وجود دارد ، تا زمانی که درصد قابل توجهی از کلیه بیمار نشود ، علائم ظاهر نمی شوند.

در مراحل اولیه بیماری کلیوی ، فیلتراسیون طبیعی که باید در نفرون انجام شود ، کند می شود و منجر به تجمع مواد زائد در بدن می شود. به طور معمول ، بدن حیوان این مواد را از طریق ادرار دفع می کند. بدون فیلتراسیون مناسب این سموم ، بیماری ایجاد می شود. علائم غیر اختصاصی ممکن است شامل افسردگی ، استفراغ ، کاهش اشتها ، کاهش وزن و اسهال باشد.

چگونه بیماری کلیه به طور معمول تشخیص داده می شود؟

پس از معاینه فیزیکی از حیوان خانگی ، دامپزشک آزمایش خون و آزمایش ادرار را انجام می دهد. اگر بیماری کلیوی وجود داشته باشد ، یک پانل شیمی خون به طور معمول میزان مواد به نام نیتروژن اوره خون (BUN) و کراتینین را نشان می دهد. تجزیه و تحلیل ادرار در صورت ترشح پروتئین در ادرار و همچنین علائم عفونت نشان می دهد. آزمایش اضافی مانند اشعه ایکس یا سونوگرافی برای بررسی اندازه و ساختار کلیه ها ممکن است در نظر گرفته شود. این تست ها همیشه قطعی نیستند. دامپزشک شما ممکن است نیاز به انجام آزمایشات اضافی داشته باشد.

تحقیق در مورد روشهای جدید تشخیص بیماری کلیه

تحقیقات اخیر انجام شده در دانشگاه ایالتی اورگان منجر به کشف شاخص تولید شده توسط گربه ها و سگ های مبتلا به بیماری کلیوی شده است. این نشانگر زیستی ، دی متیلارژین متقارن (SDMA) نامیده می شود.

SDMA نوعی آمینو اسید است که از طریق تجزیه پروتئین ایجاد شده و به جریان خون منتقل می شود تا از طریق کلیه ها از بدن خارج شود. افزایش سطح SDMA در خون بسیار زودتر از افزایش سایر شاخص های بیماری کلیوی (افزایش سطح BUN و کراتینین) دیده می شود. SDMA از این جهت مهم است که تحت تأثیر سایر شرایطی که ممکن است باعث افزایش سطح کراتینین در یک حیوان بیمار شود (بیماری کبدی ، بیماری قلبی ، بیماری کوشینگ و غیره) نمی باشد.

مشخص شد که سطح SDMA می تواند تقریباً 17 ماه زودتر برای نشان دادن وجود بیماری کلیه نسبت به اندازه گیری سطح کراتینین استفاده شود (Yerramilli ، و همکاران). مطالعه دیگری که در سگ های مبتلا به بیماری مزمن کلیه انجام شد ، نشان داد که SDMA تقریباً 9.5 ماه زودتر از افزایش سطح کراتینین قابل تشخیص است (هال ، و همکاران).

آزمایش جدید برای تشخیص بیماری کلیه در سگ و گربه

کشف این نشانگر زیستی امکان ایجاد آزمایش غربالگری برای تشخیص بیماری کلیه در مراحل اولیه را فراهم کرده است. آزمایشگاه های مرجع IDEXX چنین ابزار تشخیصی را توسعه داده اند که قرار است در تمام آزمایشات معمول پانل شیمی خون برای سگ و گربه موجود باشد.

این آزمایش به دامپزشکان کمک خواهد کرد تا احتمال ابتلا به بیماری کلیوی در سگها و گربه ها را خیلی زودتر تشخیص دهند. پروتکل های نظارت و درمان در این مرحله به طور بالقوه چندین ماه تا سال به طول عمر حیوان خانگی اضافه می کند.

مدیریت بیماری کلیه در سگها و گربه ها

هدف از درمان در موارد بیماری های کلیوی کاهش حجم کار بافت عملکردی کلیه است. هنگامی که بیماری زودتر تشخیص داده شود ، درصد بیشتری از عملکرد نفرون فعال برای حفظ سلامت کلی وجود خواهد داشت. در ابتدا ممکن است از داروهای ضد درد ، مایعات داخل وریدی و داروهای ضد تهوع برای تثبیت وضعیت حیوان استفاده شود. عفونت های باکتریایی با آنتی بیوتیک قابل درمان هستند ، در حالی که سنگ / انسداد را می توان با جراحی و تغییرات رژیم غذایی درمان کرد. در موارد شدید ، دیالیز کلیه یا پیوند کلیه ممکن است نشان داده شود.

پس از تثبیت ، می توان آسیب کلیه را از طریق تغییرات در رژیم غذایی کنترل کرد تا میزان فیلتراسیون پروتئین از طریق نفرون ها کاهش یابد و به آنها اجازه کار بهتر دهد. بسته به شدت آسیب ، حیواناتی که این بیماری را دارند پیش بینی های متفاوتی خواهند داشت. اگر به اندازه کافی زود گرفتار شود ، حیوانات ممکن است پایدار شوند و کلیه ها می توانند جبران کنندگی کافی را داشته باشند تا فقط به اصلاح رژیم غذایی و نظارت معمول نیاز داشته باشند. در صورت پیشرفت بیماری ، حیوانات ممکن است برای کنترل علائم به درمان دوره ای مایعات همراه با داروها نیاز داشته باشند. رژیم های غذایی برای بیماران کلیوی از نظر پروتئین ، سدیم و فسفر کم است. با پروتئین و منابع کربوهیدرات با کیفیت بالا تقویت می شوند. و غنی شده با آنتی اکسیدان و اسیدهای چرب.

در حالی که هیچ درمانی وجود ندارد ، علائم بیماری مزمن کلیه قابل درمان است و از آسیب بیشتر جلوگیری می کند تا به شما و حیوان خانگی شما کیفیت بیشتری بدهید. به همین دلیل است که کشف نشانگر زیستی SDMA پیشرفت قابل توجهی در تشخیص و درمان بیماری کلیه در سگها و گربه ها است.

منابع

Yerramilli M ، Yerramilli M ، Obare E ، Jewell DE ، Hall JA. دی متیلارژینین متقارن (SDMA) زودتر از کراتینین سرم در سگ های مبتلا به بیماری مزمن کلیه (CKD) افزایش می یابد. [ACVIM چکیده NU-42]. J Vet Intern Med 2014؛ 28 (3): 1084-1085. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/jvim.12361/ab چکیده. دسترسی به 14 ژانویه 2015.

Hall JA ، Yerramilli M ، Obare M ، Yerramilli M ، Melendez LD ، Jewel DE. رابطه بین توده لاغر بدن و نشانگرهای زیستی کلیه سرم در سگ های سالم J Vet Intern Med 2015؛ 29 (3): 808-814.