چگونه پیش آگهی حیوان خانگی شما توسط دامپزشک شما تعیین می شود

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:08

فاکتورهای پیش آگهی خصوصیاتی است که توسط بیمار ، تومور یا هر دو وجود دارد. آنها روند احتمالی سرطان و در نهایت پیش آگهی یا نتیجه نهایی حیوان خانگی شما را پیش بینی می کنند.

عوامل پیش آگهی می توانند به تخمین زمان زنده ماندن بیمار ، احتمال موفقیت در یک برنامه درمانی خاص یا خطر عود بیماری پس از جراحی ، پرتودرمانی یا شیمی درمانی کمک کنند.

عوامل پیش آگهی برای کمک به دارندگان و متخصصان انکولوژی دامپزشکی در تصمیم گیری در مورد نیاز به آزمایش اضافی ، گزینه های بالقوه درمان و همچنین ارائه انتظار واقعی از نتیجه ، طراحی شده اند. بیشتر مطالعات بررسی سرطان های مختلف در حیوانات خانگی شامل تجزیه و تحلیل عوامل خاص پیش آگهی در برخی ظرفیت ها است.

اهمیت زیادی به اهمیت آماری عوامل پیش آگهی داده می شود و آنها تا حد زیادی بر تصمیمات معنادار پزشکی ، از جمله تصمیمات مربوط به مرگ و زندگی تأثیر می گذارند. به عنوان مثال ، ایمونوفنوتیپ یک فاکتور پیش آگهی برای سگ های مبتلا به لنفوم است. برای سگهایی که تحت شیمی درمانی قرار می گیرند ، کسانی که فنوتیپ سلول B دارند طول عمر بیشتری نسبت به سگهایی که فنوتیپ سلول T دارند ، دارند. بنابراین برخی از مالکان تصمیم خود را برای پیگیری درمان فقط بر اساس نتیجه آزمایش فنوتیپ استوار می کنند.

متأسفانه ، بسیاری از اوقات عوامل پیش آگهی قادر به ارائه اطلاعات مربوط به بالینی نیستند. مدت زنده ماندن سگهای دارای تومور بینی که دچار خونریزی بینی می شوند به طور قابل توجهی کمتر از سگ های بدون خون دماغ است (88 روز در مقابل 224 روز). در نگاه اول ، ممکن است تصور شود سگهایی که خون دماغ دارند تومورهای تهاجمی بیشتری دارند یا از بیماری خود بیمار هستند. با این حال ، از نظر بالینی ، مشاهدات من به من می گویند که این خلاف واقع است.

من می گویم که خونریزی بینی یک فاکتور منفی پیش آگهی برای سگی با تومور بینی است زیرا خون دماغ به عنوان تأثیر منفی بر کیفیت زندگی حیوان خانگی تلقی می شود. خون دماغ همچنین بر سبک زندگی مالک تأثیر منفی می گذارد ، زیرا این وقایع می توانند چشمگیر ، نامرتب و مدیریت دشوار باشند.

من هنوز هم برای صاحبان سگهایی که تومور بینی و خون دماغ دارند ، توضیح می دهم که تحقیقات به من می گویند طول عمر مورد انتظار سگ آنها حدود سه ماه است. با این حال ، من روشن هستم که بیشتر این سگها به خاطر مسائل جسمی ناشی از خود خون دماغ ترشح می شوند ، نه به دلیل علائم ظاهری درد ، بیماری یا سایر نگرانی ها.

به عنوان مثال دیگر ، داده ها به من می گویند که اندازه تومور یک فاکتور پیش آگهی برای سگ های دارای ملانوم دهان است ، با تفاوت در نتیجه برای سگهایی که تومورهای آنها کمتر از 2 سانتی متر است ، آنها با تومورهای بین 2-4 سانتی متر و آنها با تومور> 4 سانتی متر. از نظر منطقی ، ما می توانیم این مفهوم را درک کنیم که هرچه تومور بزرگتر باشد ، تأثیر آن برای حیوان خانگی بیشتر خواهد بود.

آیا این بدان معناست که من برای یک Chihuahua کوچک پیش آگهی مشابهی را ارائه می دهم که در صورت تشخیص هر دو تومور ملانومای دهانی 2 سانتی متر برای یک Great Dane؟ منطق حکم می کند اگرچه اندازه تومور مهم خواهد بود ، اما اندازه دهان میزبان تومور نیز مهم خواهد بود. بیماران دامپزشکی در طیف عظیمی از اشکال و ابعاد وجود دارند ، بنابراین اندازه تومور باید در سایز اندازه بیمار تفسیر شود.

مشخصه خاصی که به عنوان یک عامل پیش آگهی آماری قابل توجه در یک مطالعه تعیین شده است ، می تواند با مطالعه اضافی رد شود. به عنوان مثال ، در یک مطالعه تحقیقاتی ، سن به عنوان یک فاکتور پیش آگهی برای سگ های دارای استئوسارکوم نشان داده شد ، اما هیچ تأثیری بر زنده ماندن در مطالعه دیگر نداشت.

وقتی بیش از حد روی عوامل خاص پیش آگهی تمرکز کنیم ، تصویر بزرگتر را از دست می دهیم. بیماران من بیش از یک مجموعه ساده از ارزشهای توصیفی یا ویژگیهای طبقه ای هستند. تعمیم تا حدی ارزشمند است ، اما نمی تواند پاسخ فردی را پیش بینی کند.

من همیشه هنگام توصیه در مورد مراقبت از بیماران خود ، عوامل پیش آگهی شناخته شده را در نظر می گیرم. من همچنین به اندازه کافی فروتن هستم و به یاد می آورم که هر حیوانی ارگانیسم منحصر به فرد ایجاد شده با پاسخ ها و نتایج غیرقابل پیش بینی است و درمان فرد بسیار مهمتر از درمان فقط بر اساس آمار و احتمالات است.

فاکتورهای پیش آگهی ارزش دارند ، اما مطمئناً خط اصلی نیستند. من از مالکان می خواهم هنگام بررسی پیگیری برای درمان حیوان خانگی خود مبتلا به سرطان ، این نکته را در نظر داشته باشند.