اهمیت مرحله بندی برای حیوانات خانگی مبتلا به سرطان ، قسمت 4 - تصویربرداری تشخیصی برای حیوانات خانگی مبتلا به سرطان

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

در این مجموعه چند بخشی ، من موضوع مرحله بندی بیماران مبتلا به سرطان را پوشش می دهم و اینکه چرا انجام این کار در فرآیند تعیین اینکه آیا دندان های حیوانات آزمایشی و گربه سانان همراه ما سرطان قابل تشخیص دارند یا در حال بهبود هستند ، مهم است.

فرآیند مرحله بندی مرحله ای است که من باید به طور مداوم با سگ خود ، کاردیف شرکت کنم ، بنابراین من به خوبی از روند ناامیدکننده افزایش نگرانی برای عود سرطان بر اساس ناهنجاری هایی که در تشخیص وی کشف شده است ، آگاه هستم. اما اگر من و دکتر آونل ترنر (متخصص آنکولوژیست کاردیف در گروه سرطان دامپزشکی) در بالای همه جنبه های داخلی کار او باقی نمانیم ، می توانیم ناهنجاری های جزئی را نادیده بگیریم که می تواند در مجموع تصویر بزرگتری از نگرانی برای سلامت بدن او ایجاد کند.

متأسفانه مرحله بندی فقط شامل یک تست تشخیصی ساده نیست. در عوض ، انواع مختلفی از آزمایشات برای ایجاد تصویری کامل از سلامت حیوانات خانگی استفاده می شود. قسمت 1 مفاهیم اساسی مرحله بندی را پوشش می داد ، قسمت 2 به تشخیص خون می پرداخت ، قسمت 3 به منگوله زنی و استخراج پی می داد و اکنون در قسمت 4 ، من تصویربرداری تشخیصی را روشن می کنم.

رادیوگرافی: استفاده از طبیعت بی جان برای دیدن درون

رادیوگرافی که به عنوان اشعه ایکس نیز شناخته می شود ، روشی معمول و نسبتاً ساده برای جستجوی داخل بدن حیوانات خانگی ما برای تعیین وضعیت بافت های طبیعی یا وجود ناهنجاری است.

رادیوگرافی ها تصویری ثابت (ساکن) ایجاد می کنند که به دامپزشکان اجازه می دهد یک تصویر اساسی بر اساس سیستم ها و ساختارهای اندام ها به رنگ سفید ، سیاه یا سایه های مختلف خاکستری بدست آورند.

تا زمان ظهور رادیوگرافی دیجیتال ، از فیلم به طور انحصاری استفاده می شد. خوشبختانه ، رادیوگرافی دیجیتال توسط دامپزشکان بسیار مورد استفاده قرار گرفته است زیرا مزایای بی شماری نسبت به فیلم وجود دارد ، از جمله کیفیت تصویربرداری بهتر و قرار گرفتن بیمار و کارکنان در معرض اشعه ایکس.

ساختارهای بسیار متراکم مانند استخوان ها و فلزات در اشعه ایکس سفید به نظر می رسند ، زیرا تمام پرتوهای اشعه ایکس توسط تراکم بالا مسدود شده و وارد صفحه تصویربرداری یا قطعه فیلم نمی شوند. هوا در داخل اندامهایی مانند ریه ها ، نای (لوله تنفسی) ، معده ، روده ها و سایر اندام ها دیده می شود ، زیرا سیاه به نظر می رسد زیرا هوا هیچ تراکمی برای جلوگیری از پرتوهای اشعه ایکس ندارد. عضلات ، چربی ، پوست و اندامهای جامد مانند طحال ، کبد و سایر ساختارها در سایه های مختلف خاکستری ظاهر می شوند.

برای ایجاد یک تصویر 3 بعدی در ذهن پزشکی که تصاویر را مرور می کند حداقل دو تصویر رادیوگرافی لازم است تا آنچه واقعاً در بدن اتفاق می افتد به بهترین وجه قابل درک باشد. بدن یا اندام حیوان خانگی از طرف راست یا چپ در یک طرح جانبی ("Lat") و از پایین به بالا در یک طرح بینی ((VD)) (یا بالعکس در پشت ([DV)]) مشاهده می شود فرافکنی)

برای گرفتن عکس رادیوگرافی به هیچ وجه نیازی به آرام بخشی یا بیهوشی نیست ، اما برای دستیابی به رادیوگرافی مناسب ممکن است لازم باشد که سگها و گربه هایی که به دلایل رفتاری یا بهداشتی قادر به قرارگیری در آن نیستند ، تحت آرامش یا بیهوشی قرار گیرند.

کاردیف اکنون هر 3 تا 4 ماه یکبار رادیوگرافی از قفسه سینه و شکم خود انجام می دهد تا به دنبال شواهدی از سایر فرایندهای بیماری یا وجود لنفوم در سایر بافت ها باشد ، از جمله غدد لنفاوی موجود در حفره سینه او که در امتداد مری او قرار دارد ( لوله غذایی ») و رگهای خونی.

رادیوگرافی برای به دست آوردن یک پایه طبیعی و غیر طبیعی بسیار مناسب است ، اما همیشه اطلاعات دقیق تری در مورد یک سیستم ارگان خاص ارائه نمی دهد. به عنوان مثال ، هر دو بار که کاردیف دارای یک تومور روده کوچک بود که باعث کاهش قطر روده و جلوگیری از حرکت صحیح مواد غذایی و مایعات می شود ، عکس های رادیوگرافی شکم او وجود توده ها را نشان نمی دهد. آنها از طریق سونوگرافی کشف شدند ، که مهمترین آزمایش تشخیصی در تعیین اینکه آیا کاردیف هنوز در حال بهبود است یا عود لنفوم سلول T روده است ، کشف شده است.

سونوگرافی: مشاهده بدن داخلی در حرکت

در حالی که رادیوگرافی یک تصویر ثابت ایجاد می کند ، سونوگرافی تصویری متحرک از اندام های داخلی حیوان خانگی شما ایجاد می کند.

اندام ها و بافت های شکمی مانند قلب و رگ های خونی از طریق سونوگرافی بهتر از ساختارهایی مانند استخوان ها ، مفاصل ، ریه ها و سایر موارد تصویر برداری می شوند. امواج سونوگرافی به هوا یا ساختارهای بسیار متراکم (استخوان ، فلز و غیره) نفوذ نمی کنند ، بنابراین بررسی وجود ناهنجاری در داخل حفره قفسه سینه نسبتاً غیر تشخیصی است مگر اینکه قلب و عروق خونی اندام های مورد ارزیابی باشند.

سونوگرافی قلب اکوکاردیوگرام نامیده می شود و یکی از ملفه های اساسی ارزیابی دقیق ظاهر و عملکرد قلب است.

آدریامایسین (Doxorubicin) ، یکی از بسیاری از داروهای شیمی درمانی که کاردیف دریافت کرده است ، اثر سمی بر قلب دارد ، بنابراین من در تلاش برای کاهش استفاده از دارو ، بارها اکوکاردیوگرام را به عنوان بخشی از روند مرحله بندی مرحله ای کاردیف دنبال کردم. رادیوگرافی می تواند اطلاعات اساسی در مورد قلب ، مانند اندازه کلی آن و بزرگ یا کوچک شدن ساختارهای خاص آن ، ارائه دهد ، اما با اکوکاردیوگرام ، عملکرد دریچه های قلب برای جلوگیری از جریان خون در جهت غیر طبیعی روشن می شود (در برابر جریان).

به طور کلی ، بیماران برای انجام سونوگرافی نیازی به آرامش و بیهوشی ندارند ، اما حیوانات خانگی که از نظر رفتاری رفتار می کنند ممکن است نیاز به آرام آرام داشته باشند تا به اندازه کافی در موقعیت مناسب قرار بگیرند و چند و چند دقیقه برای تکمیل سونوگرافی لازم است. علاوه بر این ، سایت مورد ارزیابی از طریق سونوگرافی معمولاً فاقد مو است و الکل یا ژل سونوگرافی برای تسهیل ورود امواج سونوگرافی به بافتهای بدن بر روی پوست قرار می گیرد ، که همه اینها ممکن است برای حیوان ناراحت کننده باشد.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی و توموگرافی کامپیوتری: تصویربرداری برای مناطق حساسیت بالاتر

وقتی رادیوگرافی و سونوگرافی تصویر کاملی از ساختارهای داخلی حیوان خانگی ایجاد نمی کند ، سایر روش های تصویربرداری مانند تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) و توموگرافی کامپیوتری (CT) مورد نیاز است.

MRI روش تصویربرداری ترجیحی برای بررسی ساختارهایی مانند مغز ، نخاع ، اعصاب و دیسک های بین مهره ای است. سی تی اسکن در درجه اول برای جستجوی توده هایی است که فضای موجود در ساختارهای بافت نرم مانند ریه ها یا حفره بینی یا حفره های بدن مانند سینه یا شکم را اشغال می کنند.

طبق تصویربرداری دامپزشکی جنوب کالیفرنیا (SCVI) ، "یک مطالعه اخیر در مجله کالج رادیولوژی دامپزشکی نشان داد که سی تی اسکن پنج تا شش برابر حساس تر از رادیوگرافی در تشخیص ندولهای بافت نرم (متاستاز) در داخل ریه ها است."

MRI و CT هر دو عکس را به ترتیب ترتیب می دهند در حالی که بر روی قسمت هدف بدن قرار می گیرند. تصاویر شبه مانند را می توان برای مشاهده پیشرفت یافته های عادی و غیر طبیعی مشاهده کرد. MRI و CT بهترین راه برای تعیین میزان تأثیر فرآیند بیماری بر اندام یا سیستم بدن است.

بر خلاف رادیوگرافی و سونوگرافی ، MRI و CT نیاز به بیهوشی کامل بیمار دارند تا قسمت بدن مورد نیاز برای مطالعه کاملاً بی حرکت باشد.

تصویربرداری هسته ای: نگاه دقیق تر به استخوان ها

گاهی اوقات ، به نظر می رسد که آزمایشات رادیوگرافی ، سونوگرافی ، ام آر آی یا سی تی اسکن برای یافتن سلول های غیر طبیعی ، آزمایش های پیشرفته تری برای تشخیص وجود سرطان باید انجام شود.

تصویربرداری هسته ای شامل تزریق ایزوتوپ های رادیواکتیو به بدن است که به مناطقی از بافت منتقل می شوند که فعالیت سلولی افزایش یافته است. یکی از کاربردهای کاربردی تصویربرداری هسته ای که در مراحل مرحله سازی سرطان استفاده می شود ، اسکن استخوان است.

هنگامی که یک روند بیماری مانند استئوسارکوما (OSA ، یک سرطان بدخیم استخوان) وجود دارد ، سرطان به سرعت در حال رشد است و به سلول های استخوانی آسیب می رساند. SCVI گزارش می دهد که "30-50٪ از دست دادن استخوان باید وجود داشته باشد تا تغییرات در اشعه ایکس قابل مشاهده باشد" ، بنابراین اسکن استخوان می تواند به دامپزشکان کمک کند تا مناطقی را که ممکن است شایسته بیوپسی یا قطع عضو باشند ، شناسایی کنند. تشخیص OSA قبل از شواهد از دست دادن استخوان حتی با استفاده از رادیوگرافی قابل مشاهده است. شناسایی زودرس سرطان به این معنی است که بیماری می تواند سریعتر درمان شود و می تواند درد و متاستاز بالقوه بیمار را به سایت های دیگر منتقل کند.

خوب ، شما اکنون می دانید که در مراحل دقیق مرحله بندی حیوان خانگی شما برای سرطان چه می گذرد. از آنجا که روند کار ساده ای نیست ، داشتن یک رابطه مثبت با دامپزشک یا انکولوژیست دامپزشکی برای کمک به شما در راهنمایی از طریق مجموعه گزینه هایی که می توانید در تهیه مناسب ترین برنامه مدیریت سرطان برای حیوان خانگی خود دنبال کنید ، ضروری است.

ماریا و دکتر راشل شوچت از SCVI در حال انجام سونوگرافی شکم.