نژاد سگ اسپانیل تبتی ضد حساسیت ، سلامت و طول زندگی

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

اسپانیل تبت ، که با محبت به آن "تیب" گفته می شود ، نژادی کوچک و مغرور است که فعال و هوشیار است. به طور کلی یک همراه خوشحال و بازیگوش است.

مشخصه های فیزیکی

سگ تبت اسپانیل اندامی کمی بلند ، با سر نسبتاً کوچک و چشمانی پهن دارد. ظاهری بی نظیر دارد. دهان آن زیر شاخه است ، در حالی که دم پر از پر پر است. این سگ با یک راه رفتن مستقیم ، آزاد و سریع حرکت می کند. کت دوتایی شامل یک کت خارجی با طول متوسط ، ابریشمی و تخت و یال بلند است.

شخصیت و خوی

این سگ نگرش خوشی دارد و عاشق گردش و بازی با خانواده است. حتی از چرت زدن در کنار شخص مورد علاقه خود لذت می برد. این یک سگ حیوان خانگی بسیار لذت بخش و همچنین خسته کننده است.

اگرچه با حیوانات و سگهای دیگر دوستانه است ، اما تمایل دارد که در اختیار غریبه ها قرار گیرد. اسپانیل تبتی لجباز ، مستقل و جسور ، رفتاری خوب و حساس دارد.

مراقبت

نژاد تبت اسپانیل برای زندگی در آپارتمان است و اجازه زندگی در فضای باز را ندارد. نیازهای روزانه ورزشی Tibbie به حداقل ممکن است و با بازی های داخل سالن و فضای باز و یا یک پیاده روی کوتاه بر روی بند قابل تأمین است. کت آن نیاز به شانه زدن و مسواک زدن دو بار در هفته دارد.

سلامتی

اسپانیل تبت ، که به طور متوسط 12 تا 15 سال عمر دارد ، ممکن است از تجمع کشکک و آب مروارید رنج ببرد. گاهی اوقات آتروفی شبکیه پیشرونده (PRA) و شنت پورتاکاوال در این نژاد دیده می شود. آزمایشات زانو و چشم پیشنهاد می شود.

تاریخچه و پیشینه

اصول بودایی تبت و تاریخچه سگ تبت اسپانیل بهم پیوسته است. انواع بودائیسم لاماییستی شیر را به عنوان نمادی قابل توجه در نظر گرفت ، زیرا ظاهراً شخصی مانند بود سگ از بودا پیروی می کرد. گفته می شود که این سگهای کوچک شیر مانند ، که لاماهای خود را دنبال می کنند ، نمادهای شیر مقدس هستند و به همین دلیل بسیار مورد توجه قرار گرفتند. چینی ها Pekingese ، یک سگ شیر را نیز پرورش دادند و حیوانات اغلب بین چین و تبت رد و بدل می شدند و این امر منجر به تولید مثل بین سگهای آنها می شد. حتی اگر تولید مثل در روستاها انجام می شد ، بهترین حیوانات در صومعه هایی تولید می شدند که به طور معمول کوچکترین نمونه ها را پرورش می دادند.

این سگهای کوچک نه تنها برای تزئین مورد استفاده قرار می گرفتند ، بلکه هنگام استراحت روی دیوارهای صومعه ، راهبان را از نزدیک شدن به گرگها یا غریبه ها آگاه می کردند. علاوه بر این ، بسیاری از آنها به عنوان سگ های نماز استفاده می شدند ، و دیگران چرخ های نماز را با استفاده از تردمیل های کوچک می چرخاندند.

اولین اسپانیل تبتی در اواخر قرن نوزدهم وارد انگلستان شد ، اما فقط در دهه 1920 بود که یک برنامه پرورش مناسب انجام شد. گریگ ها ، که ترویج اسپانیل تبتی بودند ، نمونه های زیادی را به دست آوردند ، اما فقط یک اسبانیل تبتی ، Skyid ، از جنگ جهانی دوم جان سالم به در برد. فرزندان آن اکنون در شجره های امروزی یافت می شوند.

در همین حال ، Tibbies غربی زمانی در دهه 1940 توسعه یافت ، زمانی که برخی از Tibbies از طریق یک زوج انگلیسی ، که در سیکیم اقامت داشتند ، به انگلیس معرفی شدند. این نژاد بعداً در دهه 1960 به ایالات متحده آمد ، و در سال 1984 به رسمیت شناخته شده باشگاه پرورش لانه های آمریکایی شد.

نژاد Tibetan Spaniel فقط طرفداران متوسطی دارد ، اما کسانی که Tibbie دارند سگ را بسیار زیبا می دانند.