نژاد سگ تربت تبتی ضد حساسیت ، سلامت و طول زندگی

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

تریر تبت در آب و هوای شدید و زمین دشوار تبت تکامل یافت. دارای روکش محافظ دوتایی ، اندازه جمع و جور ، ساخت بی نظیر پا و چابکی بسیار عالی است.

مشخصه های فیزیکی

تریر تبت دارای یک پوشش دوتایی است ، شامل یک پوشش بیرونی متراکم ، ظریف ، کمی موج دار یا مستقیم و بلند و یک زیرپوش نرم و پشمی ، که به آن محافظت در برابر آب و هوای دشوار تبتی را ارائه می دهد. پیشانی و چشم های آن پوشیده از موهای بلند است.

تربیت تبتی که به عنوان یک سگ همه کاره تکامل یافته است می تواند صاحب خود را دنبال کند و هر وظیفه ای را انجام دهد. ساختی قدرتمند ، جمع و جور و متناسب با مربع دارد. پاهای بزرگ ، گرد و صاف سگ دارای اثر کفش برفی برای چسبندگی عالی در مناطق سخت است. گام برداشتن آن بدون دردسر و رایگان است.

شخصیت و خوی

سگ تربت تبتی عاشق یک چرت و پرت دلپذیر در فضای بسته ، یک سفر ماجراجویانه در این زمینه یا یک بازی پرتحرک در حیاط است. تریر تبتی دوست داشتنی و ملایم نه تنها در خانه و هم در محیط داخلی یک همراه قابل اعتماد بلکه یک جذاب است. بسیار همراه ، حساس و همیشه مایل به رضایت است.

مراقبت

اگرچه تبت تبری می تواند در فضای باز در آب و هوای خنک یا معتدل زندگی کند ، اما بهترین انتخاب آن به عنوان یک سگ داخلی با دسترسی به حیاط است. کت بلند آن نیاز به شانه زدن یا مسواک زدن مناسب هفته ای یک یا دو بار دارد.

سگ تربت تبتی عاشق اکتشاف و دویدن است و به ورزش روزانه در یک منطقه امن و بسته احتیاج دارد. نیازهای ورزشی آن با یک پیاده روی طولانی بر روی بند یا یک بازی پر جنب و جوش در حیاط به راحتی برآورده می شود.

سلامتی

نژاد Terrier of Tibetan ، که طول عمر متوسط آن 12 تا 15 سال است ، مستعد ابتلا به نگرانی های عمده بهداشتی مانند آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA) و تجمع لنز و همچنین مشکلات جزئی از جمله تجمع کشکک ، لیپوفاسینوز سرویک ، آب مروارید ، مفصل ران است. دیسپلازی (CHD) و کم کاری تیروئید. غالباً در این نژاد دیستیکیازیس مشاهده می شود. آزمایشات چشم ، لگن و تیروئید برای سگهای این نژاد پیشنهاد می شود.

تاریخچه و پیشینه

تاریخچه نژاد Terrier Tibetan Terrier در سال 1973 توسط کلوب Kennel Club آمریکا به ثبت رسیده است به همان اندازه که دره ها و کوه های منشا آن مرموز است. تقریباً دو قرن پیش در صومعه های لامائیست توسعه یافته است. با سگها به عنوان همراه خانواده رفتار می شد و نه کارگر ، اما گاهی اوقات آنها در گله داری و سایر کارهای مزرعه کمک می کردند. تاریخچه این نژاد که به عنوان سگهای مقدس یا "آورنده شانس" شناخته می شود ، یک افسانه قلمداد می شود.

یک داستان ادعا می کند که یک مسیر اصلی به یک دره به دلیل زلزله در دهه 1300 مسدود شده است. تعداد انگشت شماری از بازدیدکنندگان به "دره گمشده" سفر کردند و به آنها یک سگ خوش شانس آوردند تا در بازگشت به آنها کمک کند. این سگ ها فروخته نشدند ، زیرا خوش شانسی آوردند ، اما به عنوان نشانه های ویژه ای از قدردانی ارائه شدند.

در سال 1920 ، یک پزشک هندی به نام دکتر A. Grieg چنین سگی را به دلیل ارائه خدمات درمانی هدیه گرفت. او آنقدر به این نژاد علاقه داشت که سگ های بیشتری به دست آورد و شروع به پرورش و تبلیغ آنها کرد.

در سال 1937 ، نژاد Terrier تبتی برای اولین بار در هند شناخته شد. بعداً در نمایش های سگ انگلیسی به یک شرکت کننده رایج تبدیل شد و در دهه 1950 وارد حلقه ایالات متحده شد.

Terrier Tibetan Terrier در واقع یک تریر نیست ، اما به دلیل اندازه تریر مانند آن نامگذاری شده است.