نژاد سگ Lundehund نروژی ضد آلرژی ، بهداشت و طول زندگی

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

Lundehund کوچک و پرانرژی نروژی که قدمت آن به قرن شانزدهم می رسد ، در ابتدا برای شکار پرندگان پوفین در امتداد صخره های نروژ ساخته شده است. به دلیل شکارگاههای غیرمعمول ، لوندهوند نروژی برخلاف هر نژاد سگ دیگر خصوصیاتی ایجاد کرد ، از جمله شش انگشت پا در هر پنجه جلویی و گردن دو مفصل.

مشخصه های فیزیکی

Lundehund نروژی یک نژاد کوچک و مستطیل شکل سگ است که ویژگی های آن برخلاف نژادهای دیگر نیست. در هر پنجه جلوی آن شش انگشت وجود دارد که یکی از آنها شبیه انگشت شست انسان است ، در حالی که بقیه انگشتان پا سه پا هستند و نه متوسط دو اتصالی که در نژادهای دیگر دیده می شود. Lundehund نروژی برای فعال کردن توانایی شکار در فضاهای کوچک ، گردنی بسیار انعطاف پذیر دارد که می تواند به پشت ستون فقرات خم شود ، همچنین ساختار شانه و گوش های قابل انعطافی دارد که به جلو و عقب بسته می شوند.

کت یک لوندهوند نروژی به طور کلی برنزه یا مایل به قرمز است ، بعضی از آنها دارای نوک موهای سیاه است. وزن آن در حدود 15 پوند و در ارتفاع 12 تا 15 اینچ ایستاده است.

شخصیت و خوی

Lundehund نروژی نژادی کوچک و بسیار دوستانه و شاد است و با کودکان و غریبه ها کنار می آید. اگر سگ به عنوان توله سگ به درستی اجتماعی نشود ، ممکن است خجالتی باشد ، به خصوص در اطراف غریبه ها ، اما تمایلات پرخاشگری ندارد.

Lundehund نروژی از خانواده خود به گونه ای غیر خشونت آمیز محافظت می کند و هنوز هم می توان ریشه های آن را در نروژ جستجو کرد زیرا عاشق کندن غذا و کندن غذا است مثل اینکه برای زمستان آماده می شود.

مراقبت

Lundehund نروژی شناخته شده است که مقدار زیادی از ریختن ، نیاز به مسواک زدن روزانه کت با برس سفت. همچنین ممکن است یک نژاد خجالتی باشد ، بنابراین سگ باید در سنین جوانی معاشرت کند. Lundehund نروژی تقریباً از هر فعالیت در فضای باز لذت می برد و بسیار پرانرژی است. حیاط بزرگ برای این نژاد سگ بهترین است. با این وجود لوندهوند هوشمند در فرار مهارت دارد ، بنابراین یک حصار ایمن پیشنهاد می شود.

سلامتی

لوندهوند نروژی به طور متوسط 12 سال زندگی می کند ، اگرچه مبتلایان به سندرم لوندهوند ممکن است کمتر زندگی کنند. این بیماری زمانی اتفاق می افتد که دستگاه گوارش سگ به درستی کار نکند ، قادر به جذب مواد مغذی لازم نباشد. سندرم لوندهوند در این نژاد فراگیر است و اگرچه در حال حاضر درمانی وجود ندارد ، اما روش های درمانی مفیدی برای کنترل بیماری و عوارض جانبی آن وجود دارد.

تاریخچه و پیشینه

از دهه 1500 به بعد ، لوندهوندهای نروژی بخاطر استعدادشان در شکار پرندگان پافین در نروژ مورد نوشتن قرار گرفتند. این نژاد سگ به طور خاص برای این کار ایجاد شده است ، متخصص در مقیاس گذاری صخره های شیب دار و سنگلاخی و مانور دادن به شکاف های کوچک محل زندگی پرندگان.

در قرن نوزدهم ، هنگامی که پرنده به عنوان گونه حفاظت شده نامگذاری شد ، شکار پرندگان پوفین برای گوشت و محصولات پر غیرقانونی شد. پس از این ، لوندهند نروژی از نظر تعداد بسیار کم شد زیرا کشاورزان استفاده کمتری از آنها داشتند.

تقریباً در زمان جنگ جهانی دوم ، لوندهوند نروژی به انقراض نزدیک شد. با این حال چند پرورش دهنده نروژی این نژاد را احیا کردند. Lundehund اخیراً در سال 2011 توسط Kennel Club American American به رسمیت شناخته شد ، و هنوز هم تعداد کمی باقی مانده است.