پرخاشگری در سگها به سمت افراد آشنا

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

تسلط ، ترس یا پرخاشگری درنده در سگ ها

در حالی که برخی پرخاشگری را یک رفتار طبیعی در سگ ها می دانند ، اما می تواند تکانشی ، غیرقابل پیش بینی و حتی خطرناک باشد. رفتار پرخاشگرانه شامل غرغر کردن ، بلند کردن لب ، پارس ، لگد زدن ، ریه و گاز گرفتن است. با پرخاشگری به سمت اعضای خانواده یا سایر افراد آشنا به سگ ، در حال حاضر درمان با هدف کنترل این مسئله انجام می شود ، زیرا هیچ درمانی شناخته شده وجود ندارد.

علائم و انواع

تعیین اینکه آیا یک سگ پرخاشگری غیرطبیعی را نشان می دهد یا خیر چالش برانگیز است. پرخاشگری غالباً در نزدیکی ظرف غذای سگ ، اسباب بازی ها و زمان هایی که سگ کنترل می شود به نمایش گذاشته می شود. این نوع پرخاشگری به افراد آشنا ، غالباً مسئولین یا اعضای خانه آنها نشان داده می شود.

پرخاشگری اغلب دیده می شود و حتی ممکن است به طور منظم نسبت به همان فرد نباشد. پرخاشگری اغلب به صورت زیر نمایش داده می شود:

• گوش به عقب جمع شده است
• غر زدن
• بیزاری از چشم
• گاز گرفتن
• ریه کردن

در حالی که بیشتر پرخاشگری ها نسبت به افراد آشنا نشانه یک مشکل جدی است ، مواردی وجود دارد که یک حیوان به دنبال یک عمل پزشکی دردناک یا اگر به طور منظم درد می کند ، پرخاش خواهد کرد.

علل

برخی نژادها نسبت به نژادهای دیگر پرخاشگرتر هستند. این نژادها شامل Spaniels ، Terriers ، Lhasa Apsos و Rottweilers و غیره است ، اما پرخاشگری می تواند در هر نژادی ظاهر شود. سگها به طور معمول علائم پرخاشگری را در سنین 12 تا 36 ماهگی نشان می دهند و در سگهای ماده بیشتر از سگهای ماده دیده می شود. شرایط پزشکی و اثرات بعدی اقدامات پزشکی نیز می تواند باعث شود یک حیوان نسبت به افراد آشنا پرخاشگری کند. علاوه بر این ، مجازات ناسازگار یا خشن از طرف صاحب سگ می تواند در پرخاشگری حیوان نقش داشته باشد.

تشخیص

در طی معاینه پزشکی ، دامپزشک به دنبال پرخاشگری مبتنی بر ترس ، شرایط اضطراب و بیماری پاتولوژیک خواهد بود. با این حال ، به طور معمول ، یک آزمایش خون سنتی هیچ ناهنجاری را پیدا نمی کند.

رفتار

حیواناتی که نسبت به افراد آشنا پرخاشگری می کنند ، به درمان اصلاح رفتار سخت و احتمالاً دارو نیاز دارند. رفتار درمانی شامل از بین بردن یا کنترل موقعیت هایی است که ممکن است باعث پرخاشگری شوند. دامپزشکان به مالک کمک می کنند عوامل محرک و رفتارها را شناسایی کند ، بنابراین می توانند برای اصلاح آنها تلاش کنند. بعضی از سگها تا زمانی که رفتار کنترل نشوند ، به پوزه نیاز دارند. کنترل عاطفه (تلاش برای انجام اطاعت حیوان از حیوانات قبل از دریافت هرگونه معالجه) نیز برای اصلاح رفتار مثر است. علاوه بر این حساسیت زدایی می تواند میزان واکنش حیوان به اضطراب و ترس را کاهش دهد.

در برخی موارد ، فعالیت بدنی می تواند به کاهش احساس پرخاشگری در سگ ها کمک کند. یک رژیم غذایی کم پروتئین / تریپتوفان در کاهش پرخاشگری موفقیت داشته است. در حال حاضر هیچ داروی تأیید شده ای برای درمان پرخاشگری سگ وجود ندارد ، اما توصیه می شود سگهای نر پرخاشگر با جراحی خنثی سازی شوند.

زندگی و مدیریت

توصیه های درمانی که برای کاهش پرخاشگری ارائه می شود ، مادام العمر طراحی شده است و باید توسط صاحب سگ به طور دقیق و مداوم دنبال شود. در حال حاضر هیچ درمانی برای پرخاشگری وجود ندارد.

جلوگیری

یکی از بهترین اقدامات پیشگیرانه عدم پرورش حیوانات پرخاشگر و شروع آموزش اجتماعی و سلسله مراتبی از سنین پایین است.