فهرست مطالب:

پانکراتیت در سگها: علائم ، علل و درمان
پانکراتیت در سگها: علائم ، علل و درمان

تصویری: پانکراتیت در سگها: علائم ، علل و درمان

تصویری: پانکراتیت در سگها: علائم ، علل و درمان
تصویری: دیستمپر ویروس در سگ ها علائم،پیشگیری،مراقبت و درمان 2024, ممکن است
Anonim

اگر سگی دارید که مستعد ابتلا به پانکراتیت است ، یا هنگامی که بیرون از خانه برای پیاده روی تمایل به خوردن غذاهای چرب دارید ، ممکن است بخواهید درباره علائم و درمان پانکراتیت در سگ ها بیشتر بدانید.

در اینجا مواردی است که باید در مورد پانکراتیت در سگ ها بدانید تا بتوانید درک بهتری از این وضعیت داشته باشید.

پانکراتیت در سگ چیست؟

پانکراس عضوی در حفره شکم است. یکی از نقش های آن تولید آنزیم های گوارشی است که به تجزیه محصولات غذایی کمک می کند.

پانکراتیت در سگ ها یک واکنش التهابی در داخل پانکراس است که می تواند منجر به درد شکم ، عدم استفاده و استفراغ شود.

التهاب ناشی از فعال شدن نامناسب و زود هنگام آنزیمی در داخل پانکراس است که باعث هضم خود پانکراس می شود.

علت پانکراتیت در سگ ها چیست؟

به طور کلاسیک ، سابقه معمولی یک بیمار سگ مبتلا به پانکراتیت است که در آن سگ یک وعده غذایی پرچرب خورده یا به زباله ها وارد شده است. متأسفانه ، این شایعترین علت پانکراتیت نیست.

در حقیقت ، در 90٪ از موارد ، علت تحریک پانکراتیت در سگ ها ایدیوپاتیک است (قابل تشخیص نیست).

آیا برخی از سگ ها مستعد ابتلا به پانکراتیت هستند؟

برخی نژادها مستعد ابتلا به پانکراتیت و همچنین سگهایی هستند که داروهای خاصی مصرف می کنند.

Schnauzers مینیاتوری به دلیل تمایل به داشتن مشکل در سطح بالای تری گلیسیرید خون ، یک نژاد مستعد در نظر گرفته می شود.

مثال دیگر Cocker Spaniel انگلیسی است. بیماری های واسطه ایمنی ، که ناشی از فعالیت غیر طبیعی سیستم ایمنی بدن است ، به طور کلی در این نژاد با فرکانس بالاتری مشاهده می شود و حمله سیستم ایمنی به لوزالمعده نیز از این قاعده مستثنی نیست.

داروهایی که به عنوان التهاب پانکراس شناخته می شوند شامل برخی از داروهای شیمی درمانی و برخی از آنتی بیوتیک ها هستند ، اما محدود به آنها نیستند.

علائم پانکراتیت در سگ ها چیست؟

پانکراتیت می تواند به صورت یک بیماری ناگهانی (حاد) یا به عنوان یک بیماری طولانی مدت (مزمن) بروز کند.

سگی که دارد پانکراتیت حاد علائم بالینی جدی تری مانند:

  • بی حالی شدید
  • درد شکم
  • استفراغ مداوم
  • کم آبی شدید
  • فروپاشی و شوک (گاهی اوقات)

یک سگ با پانکراتیت مزمن به طور معمول بیمار نیست. علائم بالینی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • بی حالی
  • کاهش اشتها به خوردن اصلاً
  • درد شکم و / یا استفراغ

به طور کلی ، پانکراتیت مزمن به اندازه پانکراتیت حاد در سگها رایج نیست.

سگهایی که مبتلا به پانکراتیت مزمن هستند می توانند به طور ناگهانی پانکراتیت بدتر شوند. این وضعیتی است که پانکراتیت مزمن به صورت حاد ظاهر می شود.

چگونه دامپزشکان پانکراتیت را در سگ ها تشخیص می دهند؟

تشخیص بیماری پانکراس ممکن است دشوار باشد ، زیرا اغلب اوقات ، علائم بیماری مختص پانکراس نیست و آزمایش خون معمول معمولاً مفید نیست.

با این وجود ، آزمایش خون مخصوص پانکراس وجود دارد که می تواند در صورت ظن زیاد دامپزشک به پانکراتیت انجام شود.

متأسفانه ، حتی این آزمایشات ویژه نیز 100٪ دقیق نیستند.

اشعه ایکس شکم نیز در تشخیص پانکراتیت در سگ ها بسیار مفید نیست. با این حال ، در بیمار استفراغ ، استفاده از اشعه ایکس برای رد انسداد احتمالی جسم خارجی معده و / یا روده (چیزی که سگ شما از آن خورده است ، مانند شیار خارج از اسباب بازی) ضروری است.

بهترین روش برای تصویربرداری از پانکراس از طریق سونوگرافی شکم است. با این حال ، بافت لوزالمعده باید به اندازه کافی غیر طبیعی باشد تا بتوان با استفاده از سونوگرافی تجسم کرد ، این در حالی است که در سگهایی که لوزالمعده حاد و شدید دارند ، در مقایسه با کسانی که دارای پانکراتیت مزمن و خفیف هستند ، تجسم می یابد.

به طور کلی ، آزمایش خون و سونوگرافی شکم برای کمک به تشخیص پانکراتیت در سگ ها حاد و شدید است.

چگونه پانکراتیت را در سگ درمان کنیم

درمان در درجه اول مراقبت حمایتی است صرف نظر از اینکه بیمار به پانکراتیت حاد یا مزمن مبتلا باشد.

پانکراتیت شدید در سگ ها

بیماران مبتلا به پانکراتیت حاد و شدید اغلب به مداخله و درمان پزشکی گسترده تری نیاز دارند.

این بیماران اغلب به چند روز ، اگر نه چند هفته ، به درمان نیاز دارند ، از جمله:

  • پشتیبانی شدید مایعات و الکترولیت داخل وریدی (IV)
  • اقدامات کنترل درد
  • داروهای آنتی انوزا
  • داروهای محافظ معده
  • پشتیبانی غذایی به صورت لوله تغذیه
  • آنتی بیوتیک (بعضی اوقات)

بیماران مبتلا به پانکراتیت شدید اغلب بحرانی هستند و در یک عمل تخصصی مانند یک مرکز مراقبت فشرده 24 ساعته ، بهترین درمان را دارند. هزینه درمان تقریباً 2000 تا 5000 دلار تخمین زده می شود اما بسته به محل زندگی شما ممکن است متفاوت باشد.

پانکراتیت متوسط تا خفیف در سگ ها

بیماران مبتلا به پانکراتیت متوسط یا خفیف ممکن است به مدت یک تا چند روز در بیمارستان برای انجام مایعات درمانی IV جهت اصلاح کم آبی بدن در بیمارستان بستری شوند.

در یک سگ مبتلا به پانکراتیت خفیف ، دامپزشک شما ممکن است تشخیص دهد که تجویز مایعات زیر جلدی (اعمال شده در زیر پوست) - یا در قرار ملاقات یا در خانه - برای آبرسانی کافی است.

این بیماران معمولاً با این موارد نیز درمان می شوند:

  • داروی آنتی انوزا
  • محافظ معده
  • داروی مسکن
  • رژیم غذایی کم چربی و حین بهبودی توصیه می شود (این ممکن است یک رژیم غذایی خانگی و / یا خانگی باشد)

به طور کلی ، بیماران پانکراتیت خفیف تا متوسط طی یک تا دو هفته بهبود می یابند. درمان می تواند در این بیماران متفاوت باشد ، بنابراین هزینه متفاوت است. اگر چند روز در بیمارستان بستری شود ، هزینه های تقریبی 1500-2500 دلار است. اگر به عنوان سرپایی درمان شود ، هزینه آن در حدود 500-1000 دلار است.

ممکن است تغییر در رژیم غذایی دائمی ، بخصوص در نژادهای مستعد (Schnauzers) یا سگهایی که سابقه قبلی پانکراتیت دارند ، توصیه شود.

پیش آگهی پانکراتیت در سگ ها چیست؟

پیش آگهی سگ های مبتلا به پانکراتیت در نهایت به شدت بیماری بستگی دارد.

سگ مبتلا به پانکراتیت شدید پیش آگهی کلی ضعیف و جدی دارد ، بنابراین خطر مرگ بالاتر است. این بیماران می توانند بر اثر یک بیماری التهابی کل بدن ، که منجر به نارسایی چند عضو می شود ، بمیرند.

تشکیل آبسه پانکراس و پریتونیت (عفونت حفره شکم) یکی دیگر از عوارض پانکراتیت شدید است که خطر مرگ و میر را افزایش می دهد.

توجه به این نکته مهم است که سگی که حتی از یک قسمت از پانکراتیت یا دوره های مکرر پانکراتیت بهبود یافته است ، ممکن است در داخل بافت پانکراس جای زخم گسترده ای ایجاد کند.

این می تواند منجر به ایجاد دیابت ملیتوس و / یا بیماری به نام نارسایی پانکراس برون ریز (EPI) شود. EPI در نتیجه عدم توانایی تولید پانکراس در مقدار کافی آنزیم های گوارشی رخ می دهد.

پانکراتیت دلایل بالقوه زیادی دارد و سگ ها می توانند با بیماری روبرو شوند که از خفیف تا بسیار شدید باشد. همچنین ، علائم بیماری خاص پانکراس نیست ، بنابراین تشخیص آن می تواند یک چالش باشد. در نهایت ، هرچه تشخیص و درمان زودتر انجام شود ، نتیجه مثبت تری خواهد داشت.

توصیه شده: