بیماری کوشینگ در سگ ها: علل ، علائم و درمان

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

بیماری کوشینگ - که به آن هیپرکورتیزولیسم و هیپرآدرنوکورتیسیسم نیز می گویند - بیماری جدی است که بیشتر سگهای میانسال و سالخورده را درگیر می کند. در صورت عدم درمان می تواند جدی باشد.

در اینجا مواردی است که شما باید در مورد بیماری کوشینگ در سگ ها بدانید - از انواع و علائم گرفته تا درمان و مراقبت.

بیماری کوشینگ در سگ چیست؟

بیماری کوشینگ (hyperadrenocorticism) زمانی اتفاق می افتد که غده فوق کلیه بیش از حد هورمون استرس یا کورتیزول ترشح کند.

چه عواملی باعث بیماری کوشینگ در سگ ها می شود؟

بیماری کوشینگ در سگها بیشتر در سگهای میانسال تا مسن - از حدود 7 تا 12 سال دیده می شود.

سه نوع بیماری کوشینگ در سگ وجود دارد:

بیماری کوشینگ وابسته به هیپوفیز

بیماری کوشینگ وابسته به هیپوفیز زمانی اتفاق می افتد که تومور غده هیپوفیز در پایه مغز مقدار زیادی هورمون ترشح کننده غده فوق کلیه را برای ایجاد کورتیزول ترشح کند.

این تومورها به طور معمول خوش خیم و کوچک هستند. با این حال ، 15-20 of از بیماران مبتلا به تومورهای هیپوفیز در نهایت با رشد تومور علائم عصبی ایجاد می کنند. تومورهای هیپوفیز مسئول 80-85٪ موارد بیماری کوشینگ هستند.

تومور غده فوق کلیه

غدد فوق کلیوی هورمون های استرس ایجاد می کنند و درست در کنار کلیه ها قرار دارند. تومور غده فوق کلیه می تواند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشد. تومورهای آدرنال 15-20٪ موارد بیماری کوشینگ را ایجاد می کنند.

بیماری کوشینگ یاتروژنیک

بیماری کاتینگ یاتروژنیک در سگها به دلیل استفاده بیش از حد یا طولانی مدت از استروئیدها ایجاد می شود.

بیماری کوشینگ با سگها چه می کند؟

اگرچه ذاتاً دردناک نیست ، اما بیماری کوشینگ در سگ ها (به ویژه اگر کنترل نشده باشد) می تواند با موارد زیر همراه باشد:

• فشار خون بالا
• عفونت کلیه
• سنگ مثانه
• دیابت
• عفونت های مزمن پوست و مجاری ادراری
• تغییرات در کبد (هپاتوپاتی واکولار)
• افزایش خطر لخته شدن

فشار خون بالا و از دست دادن پروتئین از طریق ادرار با hyperadrenocorticism بسیار شایع است و می تواند در بیماری کلیه نقش داشته باشد.

بعلاوه ، 15-20٪ سگهایی که تومورهای هیپوفیز دارند ، با رشد تومور علائم عصبی پیدا می کنند و 5-10٪ بیماران کوشینگ نیز به دیابت مبتلا می شوند.

اگرچه نادر است ، بیماران کوشینگ همچنین در معرض خطر لخته شدن خون کشنده به نام ترومبوآمبولی ریه هستند.

آیا نژادهای خاصی مستعد ابتلا به بیماری Cushing هستند؟

بیماری کوشینگ بیشتر در این نژادها تشخیص داده می شود:

• پودل مخصوصاً پودل مینیاتوری
• داشوندز
• بوکسورها
• تروریست های بوستون
• یورکشایر تریر
• استافوردشایر تریر

علائم بیماری کوشینگ در سگ ها چیست؟

علائم مختلفی وجود دارد که می تواند در یک سگ مبتلا به بیماری کوشینگ ظاهر شود. در اینجا برخی از رایج ترین علائم بیماری کوشینگ در سگ ها وجود دارد:

• نوشیدن آب بیشتر
• افزایش ادرار
• افزایش اشتها
• ریزش مو یا رشد مجدد ضعیف
• تنبلی
• ظاهر شکم گلدان
• پوست نازک
• جوش های سرسیاه
• عفونت های مکرر پوستی
• عفونت های مکرر ادراری
• نابینایی ناگهانی
• بی حالی
• بی اختیاری ادرار
• سبوره یا پوست چرب
• پلاک های محکم و نامنظم روی پوست (موسوم به کلسینوز کوتیس)

چگونه بیماری کوشینگ در سگ ها تشخیص داده می شود؟

اگرچه هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که 100٪ موارد را تشخیص دهد ، دامپزشک احتمالاً ترکیبی از موارد زیر را توصیه می کند:

• کارهای اولیه خون (CBC / شیمی)
• آنالیز ادرار +/- کشت ادرار (برای رد عفونت های دستگاه ادراری)
• آزمون تحریک ACTH (می تواند منفی کاذب داشته باشد)
• تست سرکوب دگزامتازون با دوز کم (می تواند تحت تأثیر بیماری های دیگر باشد)
• تست سرکوب دگزامتازون با دوز بالا
• نسبت کورتیزول ادرار به کراتینین
• سونوگرافی شکمی (می تواند تغییرات بزرگی کبد و غده فوق کلیه یا تومورها را تشخیص دهد)
• اسکن توموگرافی رایانه ای یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (می تواند تومورهای هیپوفیز را تشخیص دهد)

درمان بیماری کوشینگ در سگ ها چیست؟

درمان بیماری کوشینگ در سگ ها تا حد زیادی به علت اصلی بستگی دارد. گزینه های درمان عبارتند از:

• عمل جراحی
• دارو
• تابش - تشعشع

اگر بیماری کوشینگ ناشی از استفاده بیش از حد از استروئیدها باشد ، دوز استروئید باید با دقت کاهش یافته و قطع شود. این ممکن است منجر به عود بیماری اصلی شود که در ابتدا از استروئید برای درمان استفاده شده بود.

عمل جراحی

تومورهای هیپوفیز و غده فوق کلیه می توانند با جراحی برداشته شوند و در صورت خوش خیمی ، جراحی می تواند درمانی باشد.

دارو

اگر جراحی گزینه ای نباشد ، می توان مدیریت پزشکی را با تریلوستان یا میتوتان دنبال کرد. این داروها در تولید کورتیزول تداخل ایجاد می کنند ، اما نظارت بسیار دقیق لازم است تا اطمینان حاصل شود که عملکرد آدرنال خیلی زود مختل نمی شود.

دامپزشک بسته به نوع دارویی که شروع می کند ، برنامه ای برای نظارت بر عملکرد خون سگ و رسیدن به دوز مناسب ایجاد می کند (این بستگی به بیمار ، مدت مصرف دارو و غیره دارد).

هنگامی که دامپزشک میزان مناسب سگ شما را تعیین کرد ، باید یک آزمایش تحریک ACTH هر سه تا شش ماه یک بار انجام شود یا اگر علائمی از شروع مجدد کوشینگ مشاهده کردید. با پیشرفت تومورهای هیپوفیز و غده فوق کلیه ، برای کنترل علائم به دوز بیشتری از دارو نیاز دارند.

هنگام شروع دارو یا تغییر دوز ، لطفاً حیوان خانگی خود را از نظر بی حالی ، استفراغ ، کاهش اشتها یا مشکل تنفس کنترل کنید و در صورت مشاهده هر یک از این علائم ، بلافاصله با دامپزشک تماس بگیرید

تابش - تشعشع

نشان داده شده است که پرتودرمانی برای بیماری کوشینگ وابسته به هیپوفیز در سگها باعث بهبود یا از بین بردن علائم عصبی و بهبود پیش آگهی می شود ، به ویژه در مواردی که زود درمان شود. زمان بقای متوسط در این موارد 743 روز است.

سگهای مبتلا به بیماری کوشینگ چه مدت زندگی می کنند؟

پیش آگهی سگهای مبتلا به بیماری کوشینگ به هیپوفیز در مقابل کوشینگ غیر هیپوفیز و خوش خیم یا بدخیم بودن تومور بستگی دارد.

تومورهای هیپوفیز

اگر در اثر تومور هیپوفیز کوچک ایجاد شود ، مدیریت پزشکی می تواند کنترل طولانی مدت با کیفیت خوب زندگی را فراهم کند. برای بیماری کوشینگ وابسته به هیپوفیز ، متوسط زمان زنده ماندن بیماران تحت درمان با تریلوستان یا میتوتان حدود دو تا دو و نیم سال است.

اگر تومور هیپوفیز بزرگ باشد و بر روی مغز و ساختارهای اطراف آن تأثیر بگذارد ، پیش آگهی ضعیف تر است.

تومورهای فوق کلیوی

تقریباً 50٪ از تومورهای فوق کلیوی خوش خیم هستند و برداشتن جراحی درمانی است. 50٪ تومورهای فوق کلیوی بدخیم هستند و پیش آگهی ضعیفی دارند ، به خصوص اگر در زمان تشخیص از قبل متاستاز داشته باشند.

زمان بقا در هنگام درمان با تریلوستان تقریباً یک سال است. پیش آگهی در بیماران مبتلا به متاستاز تومور اولیه ، حمله محلی عروق یا توموری با طول بیش از 5 سانتی متر بدتر است.

آیا می توانید از بیماری کوشینگ در سگ ها پیشگیری کنید؟

متأسفانه ، اگر بیماری کوشینگ ناشی از تومور غده هیپوفیز یا غده فوق کلیه باشد ، نمی توانید از آن جلوگیری کنید.

با این حال ، می توانید از استفاده طولانی مدت از استروئیدها جلوگیری کنید تا خطر ابتلا به بیماری کاتینگ یاتروژنیک را به حداقل برسانید.