10 نکته برای آموزش کودک پرنده خود

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

آموزش پرندگان 101

پرنده یکی از باهوش ترین حیواناتی است که می توانید به عنوان حیوان خانگی همراه انتخاب کنید. در این صورت ، شما می خواهید مطمئن شوید که پرنده شما می داند چه کسی مسئول آن است (این شما هستید) ، و می داند چگونه در موقعیت های اجتماعی رفتار محترمانه ای داشته باشد. اکثر طوطی ها هرگز نمی توانند کاملا اهلی شوند و همیشه کمی از جنبه وحشی خود را حفظ کنند. اما با ثبات و صبر ، شما و پرنده خود می توانید خوشبختانه در یک "لانه" همزیستی داشته باشید.

به خاطر داشته باشید که برخی از پرندگان طول عمر بسیار طولانی دارند ، بنابراین درسهایی که اکنون می آموزید تفاوت بین زندگی با یک حیوان دلپذیر و نیمه اهلی و یک تهدید پرواز غیر قابل کنترل و غیرقابل کنترل را ایجاد می کند. در اینجا 10 نکته آموزش برای شروع وجود دارد:

1. آماده باشید

قبل از شروع هر روال آموزشی ، خود را به ابزار مناسب مجهز کنید:

• خوراکی هایی مانند آجیل یا میوه ها که بخشی از وعده های غذایی معمول پرنده شما نیستند
• یک سوخ یا رولپلاک محکم که می توانید آن را در دست بگیرید
• یک حوله کوچک و رنگ روشن
• یک چوب یا رولپلاک کوچک
• اسپری سیب تلخ برای جلوگیری از گاز گرفتن و جویدن اجسام نامناسب پرنده (مثلاً پرده پنجره ، مبلمان)
• دسته پرنده / بند (اندازه را با توجه به نوع پرنده خود انتخاب کنید)
• حامل حیوان خانگی یا قفس مسافرتی (برای مواقعی که باید سفر کنید)

2. واقع بین باشید

درست مثل شما ، پرنده شما فردی با شخصیت و تنظیمات خاص خود است. آموزش برخی از دستورات بیش از دستورات دیگر به طول خواهد انجامید ، و ممکن است ترفندهایی وجود داشته باشد که پرنده شما فقط از انجام آنها امتناع کند ، مهم نیست که درمان ارائه شده چقدر خوب است. و همانطور که در روز لحظاتی وجود دارد که ذهن شما تیز است ، پرنده شما نیز لحظاتی را تجربه می کند که پذیرایی بیشتری برای یادگیری و کنترل داشته باشد.

به نشانه های پرنده خود توجه کنید و شناختن آنها را بیاموزید. پرنده شما هنگامی که بداند نیازی به احساس اضطراب ندارد احساس امنیت و اعتماد به نفس بیشتری می کند. جلسات آموزشی را کوتاه و ثابت نگه دارید. ده تا پانزده دقیقه جلسه با فاصله دو یا سه بار در روز کافی است.

3. دست زدن به پرنده خود

بهتر است با اصول اولیه شروع شود. با لمس و نگه داشتن آن راحت باشید. همیشه بالای پرنده بایستید ، هرگز در زیر ، تا در موقعیت اصلی باقی بمانید. انگشت خود را در مقابل سینه پایین پرنده خود قرار دهید ، درست بالای پاهای او ، و با دستورات "بالا" یا "بالا برو" پرنده را تشویق کنید که روی انگشت شما قرار بگیرد. اگر اطاعت کرد ، با کلماتی مانند "پرنده خوب" یا چیزهای مشابه به آن پاداش دهید. مراقب باشید پرنده را خیلی پایین نگه ندارید وگرنه ممکن است با بالا رفتن از بازوی خود سعی در دستیابی به سطح بالاتری داشته باشد ، اما پرنده را نیز خیلی بالا نگه ندارید. سطح مناسب در مورد قفسه سینه بالا است.

در طول جلسات ، حرکات افزایش سرعت و دستورات شفاهی را با در دست داشتن "نردبان" پرنده خود تکرار کنید. با استفاده از دست آزاد ، انگشت خود را در مقابل سینه پایین پرنده خود ، بالای پاهای او قرار دهید و بگویید ، "قدم بگذار". چندین بار این کار را انجام دهید ، زیرا هر دست آزاد می شود ، از علاقه پرنده خود آگاه باشید و جلسه را قبل از خسته شدن پرنده به پایان برسانید. در حالی که پرنده را در آغوش دارید ، از یکی از انگشتان خود استفاده کنید تا انگشتان پا را کمی لمس کنید و بلند کنید. این کار باعث می شود که پرنده به انگشتان دست خود لمس شود و بریده های بعدی انگشتان پا را راحت تر کند.

برای اینکه پرنده خود را به عقب برگرداند و روی حرکت خود بنشیند ، همان حرکتها را برعکس انجام دهید. پرنده خود را در قفس یا نشسته به سمت عقب قرار ندهید ، بلکه پرنده را طوری بچرخانید که به طرف نشیمنگاه خود باشد و آن را درست در زیر نشیمنگاه نگه دارید تا مجبور شود روی تخت بخوابد ، هرچند که از این بار کلمات "پایین" یا "قدم" وقتی پرنده این درخواست را دنبال می کند ، حتماً به او بگویید که "پرنده خوبی" است. همچنین ممکن است پس از جلسات آموزشی موفقیت آمیز ، یک درمان کوچک را پیگیری کنید.

اگر قرار است پرنده شما به طوطی بزرگی تبدیل شود ، اجازه ندهید روی شانه شما بنشیند. این یک عادت بد را به اجرا در می آورد که مسلماً منجر به آسیب بعدی خواهد شد. پرندگان ، هر چقدر هم که به خوبی آموزش دیده باشند ، وقتی کتک می خورند ، نیش می زنند و شما هرگز دوست ندارید که یک پرنده شبح در مجاورت صورت شما باشد. پرندگان کوچک معمولاً نیش های کمتری و آسیب زا دارند ، اما هنوز این نکته را بخاطر بسپارید.

4. هدیه دادن و تغذیه پرنده کودک

رفتارها نباید بی رویه انجام شود. آنها باید مختص زمانی باشند که پرنده کاری را انجام می دهد که قابل تشویق باشد. مراقب باشید که غذاهای پرندگان خود را در بخشهای کوچک تغذیه کنید تا از تغذیه بیش از حد خودداری کنید. مواردی مانند میوه ها باید قبل از تغذیه با پرنده کودک خود - یا پرنده بالغ ، به قطعات ریز بریده شوند. در حالی که هنوز جوان است ، پس از اینکه پرنده به دست شما بالا آمد یا دستورالعمل را دنبال کرد ، شروع به دادن غذاهای دستی کنید. فقط مراقب نحوه نگه داشتن آن باشید.

این معالجه باید با نوک انگشتان شما به سمت بیرون و نه از بالا و پایین انجام شود. این کار برای محافظت از انگشتان شما در برابر گزش تصادفی است ، زیرا پرنده ممکن است ناخن شما را به عنوان یک مهره اشتباه گرفته و در آن گاز بگیرد. شما همچنین می توانید آن را در نوک انگشتان خود باز نگه دارید. چند ماده غذایی که می توانید برای یک پرنده کودک تغذیه کنید عبارتند از: دانه پرنده ، گلوله ، دانه ارزن ، خار خار ، سبزیجات برگ تیره تازه شسته شده (البته به قطعات کوچک پاره شده) ، توت ، تخم مرغ خرد شده بدون فصلی و مرغ بدون فصلی. حتماً با دامپزشک خود در مورد غذاهای مخصوص به پرنده کودک خود مشورت کنید.

5. آموزش حوله

عادت دادن پرنده به حوله ضروری است ، زیرا در موارد مختلفی مانند نظافت ، دادن دارو یا درمان جراحات از حوله استفاده خواهید کرد. شما می خواهید آموزش حوله را در جلسات تمرینی منظم خود بگنجانید.

با استفاده از یک حوله دستی سفید یا رنگ روشن (رنگهای روشن ممکن است پرنده شما را نگران کند) ، به پرنده خود اجازه دهید پا روی حوله بگذارد ، شاید غذای کوچکی را که روی حوله گذاشته شده بخورد. هنگامی که پرنده به حوله عادت کرد ، حوله را بردارید و از پشت پرنده را بپیچید ، توجه ویژه ای داشته باشید که با حوله یا دستان خود به سینه پرنده فشار نیاورید. (پرندگان باید از نظر قفسه سینه بدون محدودیت باشند ، وگرنه می توانند به راحتی خفه شوند.) فقط پهلوهای پرنده را بگیرید ، تا نتواند از چنگال شما بیرون بیاید و با استفاده از دست دیگر انگشت وسط انگشت خود را در هر طرف از آن قرار دهید گردن ، در حالی که انگشت اشاره خود را بالای سر قرار داده تا سر خود را ثابت نگه دارد.

6. گزش و پرخاشگری را ناامید کنید

توجه داشته باشید که پرندگان غالباً از منقار خود برای ایجاد تعادل استفاده می کنند و منقار خود را روی جسمی که قرار است پا بگذارند قرار می دهند. عقب نمانید که گزیده شوید در غیر این صورت ممکن است پرنده شما از پا گذاشتن روی دستتان عصبی شود. پرندگان همچنین دوست دارند مزه ها ، از جمله پوست شما را بچشند ، بنابراین ممکن است به نظر برسد که شما را نیش می زند ، اما در واقع فقط لمس زبان آن به پوست شما است. شما تفاوت را خواهید فهمید.

علاوه بر این ، باید همیشه گاز گرفتن را ناامید کرد. اما سعی کنید به جای جیغ زدن یا تنبیه پرنده ، همیشه آرام باشید و در موقعیت اصلی باشید. وقفه زمانی نیز م effectiveثر نیست ، زیرا ممکن است ناخواسته پرنده خود را برای گاز گرفتن آموزش دهید ، وقتی که او می خواهد تنها بماند. درعوض ، قاطعانه بگویید "نه" ، دست خود را کف دست ، جلوی صورت آن قرار داده و از یک حرکت توقف استفاده کنید.

از طرف دیگر ، اگر پرنده شما رفتاری پرخاشگرانه از خود نشان می دهد - بال زدن ، جیغ زدن ، یا بالا بردن خود را بلند (برای بزرگ و ترسناک نشان دادن خود) - آن را نادیده نگیرید و یا بایستید ، اما نزدیک بمانید و کلمات آرام را استفاده کنید تا زمانی که مستقر شد همچنین هرگز نباید سعی کنید پرنده را بیش از حد تحریک کنید.

اگر پرنده شما را گرفتار لقمه کرد ، هوا را امتحان کنید تا رها شود و کلمات دلسرد کننده را تکرار کنید. نیازی به گفتن نیست که پس از یک جلسه گاز گرفتن هیچ درمانی نخواهد داشت.

برای جلوگیری از گاز گرفتن و جویدن پرنده خود در مبلمان یا پرده های پنجره و روکش ها ، می توانید از بازدارندگی مورد تأیید دامپزشکی به نام اسپری سیب تلخ استفاده کنید. این را روی اشیایی که می خواهید پرنده شما منقار خود را از آن دور نگه دارد ، بپاشید.

7. از چوب گزنده استفاده کنید

به اوایل آموختن آنچه که برای گزش مناسب است و همچنین جویدن زیاد آن می تواند به مشغله منقار کمک کند. می توانید از یک چوب چوبی یا چوب کوچک مشابه استفاده کنید و آن را با دسترسی پرنده قرار دهید. وقتی چوب را گاز گرفت ، از این کار تعریف کنید. پرنده به سرعت گیر می کند که چوب گاز گرفتن چیز خوبی است.

8. جیغ زدن

در واقع هیچ راه ساده ای برای جلوگیری از فریاد زدن وجود ندارد. این کاری است که پرندگان بخصوص پرندگان بزرگ انجام می دهند. داشتن یک پوشش قفس یا یک پتو کوچک مفید برای پوشاندن قفس ، اغلب می تواند پرنده را ساکت کند. موسیقی همچنین می تواند حواس پرتی خوبی برای یک پرنده جیغ باشد. اما هرگز هنگام جیغ زدن به سراغ پرنده نروید ، در غیر این صورت می فهمد که این یک روش موثر برای جلب توجه شما است.

9. بیرون رفتن و مسافرت

پرندگان نیز به دلایل واضح دوست دارند به بیرون بروند ، اما حتی بال های قطع شده نیز بهترین محافظت نیستند. می توان یک پرنده را برای بیرون رفتن با بند بند تربیت کرد ، اما این باید زود شروع شود. با استفاده از مهار مناسب اندازه ، مهار را روی پرنده قرار دهید. بلافاصله پس از مهار موفقیت آمیز و سفر به خارج ، به پرنده خود یک درمان بدهید. به این ترتیب ، پرنده شما منتظر سفرهای شما خواهد بود.

از آنجا که بیشتر پرندگان می توانند دستورات ساده را یاد بگیرند ، با گذشت زمان شما می توانید پرنده خود را با یک جمله آماده کنید: "آیا می خواهید بیرون بروید؟" حتی ممکن است پرنده به شما در گرفتن مهار خود کمک کند. در همین حال ، برای سفرهای طولانی تر ، یک قفس کوچک که پرنده شما از آن به راحتی می بیند بهترین است.

10. "پولی ترقه می خواهد؟"

یکی از جالبترین موارد در مورد داشتن طوطی آموزش "گفتگو" به آن است (10 پرنده برتر صحبت کنید را ببینید). توانایی پرنده شما در صحبت کردن به موارد مختلفی بستگی دارد: چقدر زود شروع می کنید ، تعداد دفعات آموزش گفتار و ظرفیت یا مزاج پرنده فردی شماست. در غیر این صورت ، روند کار بسیار ساده است: تکرار ، تکرار ، تکرار. اگر می خواهید پرنده شما یک عبارت یا آهنگ را تکرار کند ، آن را بگویید یا آن را بارها و بارها پخش کنید. با این حال ، این تضمینی نیست که پرنده شما کلماتی را که شما آرزو می کنید تکرار کند.

احتیاط در هنگام صحبت: پرنده شما ممکن است انتخاب کند کلماتی را که در شرکت مختلط مطلوب نیستند تکرار کند. مواظب باشید در اطراف پرنده ای که صحبت می کند از سخنان زشت استفاده نکنید. همچنین ، به خاطر داشته باشید که زبان احساسی به ویژه برای پرندگان جذاب است. ممکن است دریابید که پرنده شما همراه شما می خندد ، با شما گریه می کند ، با شما سرفه می کند و عطسه می کند و … همچنین از کلمات استدلال هایی که شنیده و فیلم هایی که دیده است استفاده خواهد کرد. اگرچه این می تواند کاملاً سرگرم کننده باشد ، اما کشیش یا مادربزرگ شما ممکن است با این نظر موافق نباشد.