آیا مردگان Iguanas سگهای میامی را مسموم می کنند؟

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

طی چند هفته گذشته ، تعداد زیادی سگ در جنوب فلوریدا از یک وضعیت ترسناک جدید رنج می برند. این بیماری شامل ضعف اندام انتهایی است که منجر به فلج می شود - طی چند ساعت تا چند روز.

به نظر می رسد بسیار شبیه مسمومیت با بوتولیسم عمل می کند ، به طوری که بسیاری از سگها سرانجام تسلیم اثرات تنفسی بیماری می شوند ، درصورتی که دیگر قادر به تقویت عضلات مورد نیاز برای تنفس نیستند. اساساً ، کسانی که بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند ، در نهایت مریض می شوند مگر اینکه یا لوله گذاری و تهویه شوند (روی دستگاه "تنفس") یا متاسفانه وقتی که هزاران دلار لازم برای مراقبت های ویژه برای این صاحبان بدشانس قابل انجام نیست ، به اوتانیس می شوند.

برای بدتر کردن اوضاع ، ناامیدی ناشی از این موارد ، خرابی های بیماری و هزینه های درمان آن را به شدت تشدید می کند. چرا؟ چون نمی دانیم چه عواملی باعث آنها شده است. از آنجا که ما باید به چشمان این صاحبان نگاه کنیم و به آنها بگوییم هیچ سرنخی نداریم که چرا حیوانات خانگی آنها اینقدر بیمار هستند.

اما برخی دامپزشکان فکر می کنند ممکن است منبع احتمالی این بیماری را شناسایی کرده اند: ایگواناهای مرده.

همانطور که بعضی از شما ممکن است قبلاً بدانید ، ایگوانا هزاران هزار بار پس از یک سرماخوردگی حدود یک ماهه در حدود یک ماه گذشته منقضی شد (به این پست Dolittler مراجعه کنید که در آن من بیمارستان موقت را که برای iggies در حال مرگ در مجاورت خودم ایجاد کردم توصیف می کنم)) بنابراین دلیل بر این است که ممکن است احشا مسموم آنها منجر به بیماری شود ، درست است؟ این سناریو حتی بیشتر معنا خواهد داشت اگر در نظر بگیرید که از نظر تئوری امکان پذیر است (اگر غیرمحتمل باشد) سم بوتولیسم از باکتری ناشی شود که احتمالاً در بقایای ایگوانای مرده وجود دارد.

مسئله این است که ، رسانه های خبری راهی دارند که امور را نه چندان درست انجام دهند. به هر حال ، به روشی که من برای دیدن چیزها دارم ، به هر حال ، برخی از دامپزشکان تمایل دارند قبل از اینکه صفوف اردوها را صف بکشند و بشمارند ، اسلحه را برای گزارش وقایع به مردم پرتاب کنند. پس از همه ، تحقیقات بیش از حد تازه است و با همه صاحبان مصاحبه مناسب انجام نشده است - حداقل دو نفر از حیوانات آسیب دیده هیچ گونه تماس با ایگوانا نداشته اند. حتی آنهایی که لزوماً موجودات را بلع نکردند.

منظورم این است که یکی چیزهای داخلی و میوه ای میوه ای است. اگرچه ، مسلماً ، او می توانست در پیاده روی صبحانه خود چیز کوچکی را روسری کند ، اما این نوع سگ نیست که مانند برخی سگها ایگوانای مرده را پاره کند. در حقیقت ، به نظر می رسد که تمام سگ های مبتلا دارای یک منشأ کاملاً مجلل و عالی هستند. گویی آنجاست که ایگوانا ترشح می کند تا بمیرد تا سموم خود را آزاد کند.

پس از همه ، این مورد را باید در نظر گرفت: سگهای مادرم پس از آنکه بر اثر سرما باعث کشته شدن آنها شد ، ایگواناهای مرده را به مدت یک هفته به اطراف می کشاندند (ما نمی توانستیم آنها را دور کنیم و حیاط خیلی بزرگ و جنگلی است ، هیچ راه حل ساده ای جز تصور آنها وجود ندارد) برای مدتی به بلعیدن ایگواناهای مرده ادامه دهید). چرا پس ، واضح ترین سگهای دارایی در فضای باز (مانند مادر من) با این بیماری وحشتناک "بیماری ایگوانای مرده" پایین نمی آیند؟

سپس مسئله خود بیماری وجود دارد. دقیقاً شبیه بوتولیسم نیست. مرتب کردن بر اساس … اما نه کاملا. این سگها از نظر روشهایی که در اکثر موارد ساده بوتولیسم وجود ندارد ، آدم کشی ، بیمار و مات هستند. چه خبره؟

این برای من منطقی نیست ، این تئوری ایگوانا. در حالی که من مایل هستم باور کنم که باکتری های مارمولک های مرده تحت شرایط خاصی می توانند به C. botulinum (و سم بوتولیسم تولید کنند) برسند ، چرا پس چرا این اولین سال است که شاهد چنین بثور بیماری هستیم؟ منظورم این است که گویی ایگواناها همیشه نمی میرند. و به هر حال چرا ایگوانا؟ به خصوص هیچ چیز درباره آنها نمی دانیم ، که ممکن است ما را به این باور برساند که آنها به ویژه در هنگام مرگ سم بوتولیسم (یا شبیه سازی) ماهر هستند.

جواب چیست؟ ما هنوز نمی دانیم به همین دلیل نقطه بازگشت در اینجا به شرح زیر است: فقط به این دلیل که حیوانات خانگی شما نمی توانند به ایگواناهای مرده دسترسی پیدا کنند از خود راضی باشید. حیوانات خانگی خود را با بند کوتاه نگه دارید و از هرگونه سموم احتمالی مراقب باشید. من از اسپری چمن فرار می کردم و برای حیوانات خانگی ام نیز آشپزی می کردم ، به هر حال. اما سلام - من شناخته شده ام که به طور منظم بیش از حد دریا می روم … نه فقط در صورت وجود یک سم احتمالی. در ضمن ، شما را در جریان پست قرار می دهم.

دکتر پتی خولی