درباره سیاست "برچسب های هاری" و صدور مجوز برای حیوانات خانگی (قسمت 1: چرا ما شکست می خوریم)

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

در بیشتر شهرداری های ایالات متحده ، سگ ها (و گاهی اوقات نیز گربه ها) به مجوزهای سالانه احتیاج دارند. هزینه های این مجوزها برای تأمین بودجه خدمات حیوانات شهرداری های ما استفاده می شود. در برخی از شهرداری ها (مانند من) منبع دیگری از بودجه شهرداری برای خدمات مربوط به حیوانات وجود ندارد. در نتیجه ، اگر مردم برچسب نخرند … دیگر هیچ خدمات حیوانی وجود نخواهد داشت.

از آنجا که مجوز سالانه از نظر تاریخی به زمان واکسن هاری مرتبط بوده است (در نتیجه وضعیت فعلی واکسن حیوان را نشان می دهد) ، همه از این مجوز به عنوان "برچسب هاری" یاد می کنند.

اما این بیش از این است به خصوص اکنون که دیگر به صورت سالانه به واکسن هاری احتیاج نداریم (دانش دامپزشکی واکسن هر سه ساله را کاملاً قابل قبول می داند) ، زمان آن رسیده است که "برچسب هاری" فارغ التحصیل شود و به عنوان یک مانیتور بیشتر شناخته شود: "مالیات پناهگاه صاحب حیوان خانگی".

خوب ، بنابراین کاملاً عادلانه نیست. از این گذشته ، شهرداری های ما علاقه قابل توجهی در اطمینان از مراقبت از هر حیوان خانگی دارند به گونه ای که نیازهای بهداشت عمومی هر منطقه را برطرف کند.

مشکل این است که چگونه این نوع مراقبت ها را اعمال کنیم. این که آیا همه چیز در مورد واکسن های هاری ، چک کردن سالانه مدفوع یا هر چیز دیگری است که مقامات بهداشت عمومی یک منطقه خاص لازم می دانند ، باید راهی برای ایجاد محدودیت برای مراقبت های بهداشتی حیوانات وجود داشته باشد. ممکن است مخالف باشید ، اما من معتقدم این زیرساخت نظارتی برای بهداشت عمومی بسیار مهم است. فکر کنید در صورت بروز یک بیماری مشترک مشترک زئونوز بزرگ برای مقابله با خطر هاری ، چه اتفاقی می افتد.

یک خلاصه (از آنجا که من می دانم گیج کننده است): بنابراین آیا مجوز در مورد بودجه خدمات حیوانات ، مراقبت های بهداشتی حیوانات خانگی یا بهداشت عمومی است؟

در حالت ایده آل ، این در مورد هر سه است. نگه داشتن زبانه ها برای سلامتی حیوانات خانگی بدون شک به نفع بهداشت عمومی است - به ویژه هنگامی که صحبت از بیماری های عمده گونه های مختلف مانند هاری می شود. مسئله این است که برچسب گذاری برای بهداشت عمومی (همانطور که در گذشته انگیزه صدور مجوزهای شخصی برای سگ ها بود) دیگر مورد توجه بیشتر شهرداری ها نیست.

در عوض ، هزینه های مجوز به بودجه عمومی پروژه های حیوانات تبدیل شده است. در خسیس ترین شهرداری ها (دوباره مانند من در میامی) ، هزینه های مجوز تمام هزینه های مربوط به بودجه خدمات حیوانات شهرستان است. به عبارت دیگر ، صاحبان حیوانات خانگی سازگار ، کل قبض را برای هرگونه مراقبت از حیوانات شهری (پناهگاه ها ، کنترل حیوانات ، تحقیقات بی رحمی ، تجاوز به حیات وحش و …) پرداخت می کنند.

کسانی که صاحب حیوانات خانگی نیستند معمولاً از این سیاست راضی هستند. چرا وقتی حیوانات مالک آنها نیستیم هزینه آنها را پرداخت کنیم؟

متأسفانه ، این منطق دقیق است که تقسیمات شدید مالی سیستم را ایجاد کرده و در نتیجه محدودیت های آن را نهادینه می کند. اگرچه خدمات حیوانات به حفاظت از سلامت عمومی به طور كلی گسترش می یابد و طیف كامل تعامل حیوانات و انسان را منعكس می كند ، اما مقامات شهرداری انزجار دارند كه بودجه ای را به "حیوانات خانگی" اختصاص دهند ، اما از نظر سیاسی كوتاه بینی نسبت به انتخاب خدمات برای حیوانات بیش از خدمات غیر مستقیم بر مردم تأثیر می گذارد.

با این حال ، واقعیت این است که در بیشتر ایالات متحده ، رعایت مجوزها فقط به حدود 30٪ -60٪ صاحبان سگ گسترش می یابد. در صورت نیاز به صدور مجوز برای گربه ، میزان انطباق بسیار کمتر است. اشتباه نکنید ، اجرای مجوزها یک کابوس لجستیکی است که برای حمایت از کل جامعه در مواردی مانند میامی به متولیان و قانون مدار متکی است.

حتی بدتر این واقعیت این است که وقتی سیستم انسانها و حیوانات خود را از کار می اندازد (همانطور که معمولاً در صورت طراحی بسیار ضعیف انجام می شود) ، هنگامی که از تاکتیکهای بازوی قوی استفاده می شود (این همان کاری است که ارائه دهندگان خدمات شهری با توجه به منابع محدود خود بودجه) ، یا هنگامی که مردم متعهد قانون احساس فشار می کنند (همانطور که طبیعی است با توجه به بی عدالتی داخلی سیستم) ، کل ساختار سازمانی خراب می شود و هیچ چیز با موفقیت حاصل نمی شود.

درباره فردا بیشتر از جمله نقش دامپزشک

در پست DailyVet امروز: آیا تخفیف در مالیات برای حیوان خانگی شما باعث خوشبختی شما می شود؟