فهرست مطالب:

سرطان کبد در سگ ها: علائم ، درمان و امید به زندگی
سرطان کبد در سگ ها: علائم ، درمان و امید به زندگی

تصویری: سرطان کبد در سگ ها: علائم ، درمان و امید به زندگی

تصویری: سرطان کبد در سگ ها: علائم ، درمان و امید به زندگی
تصویری: این علائم و نشانه ها یعنی کبد شما چـ رب شده و باید کبد رو پاکسازی کنید! 2024, ممکن است
Anonim

برای دقت در 9 آگوست 2019 توسط دکتر هانی الفنباین ، DVM ، PhD بررسی و به روز شد

سرطان کبد در سگ ها معمولاً به دلیل تومور بدخیمی به نام کارسینوم سلولهای کبدی ایجاد می شود. این تومور بدخیم در بافتی ایجاد می شود که حفره ها و سطوح کبد را می پوشاند.

کارسینومای سلولهای کبدی در سگها بسیار نادر است و به طور قابل توجهی کمتر از تومورهای خوش خیم کبدی در سگها است. با این حال ، آنها بیش از 50٪ از انواع تومورهای بدخیم کبدی را تشکیل می دهند.

برخلاف انسان ، این نوع سرطان کبد سگ ارتباطی شناخته شده با ویروس هایی مانند هپاتیت یا سیروز ندارد.

انواع سرطان کبد سگ

اینها انواع سرطان سلولهای کبدی است:

  • عظیم: یک تومور بزرگ و بزرگ که معمولاً در یک قسمت از کبد محدود می شود (لوب نامیده می شود).
  • گره ای: چندین گره درون یک یا چند لوب کبد.
  • منتشر: گره های گسترده در تمام لوب های کبد.

علائم سرطان کبد در سگ ها

سگ شما ممکن است هیچ نشانه ای از بیماری نداشته باشد تا زمانی که بیماری به مرحله پیشرفته برسد. علائم زیر معمولاً فقط در صورت پیشرفت مراحل پیشرفته سرطان کبد سگ مشاهده می شود:

  • بی حالی
  • ضعف
  • از دست دادن اشتها (بی اشتهایی)
  • رنگ پریدگی (کم خونی) یا زردی (زردی) پوست
  • کاهش وزن
  • تشنگی بیش از حد (polydipsia)
  • اسهال
  • استفراغ
  • تورم شکم ، به ویژه تورم ناهموار

علل

در بیشتر اوقات ، هیچ دلیل مشخصی برای سرطان کبد در سگ ها وجود ندارد. هیچ زمینه ای برای نژاد برای سرطان کبد وجود ندارد ، اما سگ های مبتلا به طور متوسط بیش از 10 سال سن دارند.

سگهایی که سابقه التهاب مزمن یا آسیب کبدی دارند ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند. به طور خاص ، برخی از انواع سموم که به کبد آسیب می رسانند ممکن است سگ شما را مستعد ابتلا به سرطان کبد کند.

تشخیص

دامپزشک یک معاینه فیزیکی کامل از طریق مشخصات خون شیمیایی ، شمارش کامل خون و آزمایش ادرار روی سگ شما انجام می دهد.

تصویربرداری تشخیصی شامل سونوگرافی شکمی برای ارزیابی تومور و جستجوی درگیری اعضای دیگر و همچنین تصویربرداری اشعه ایکس از قفسه سینه است تا ببیند به ریه ها گسترش یافته است یا خیر.

دامپزشک سلول ها را با سوزن از کبد می گیرد (آسپیراسیون با سوزن ریز) و آنها را زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا سرطانی بودن (کارسینوم سلولهای کبدی یا نوع دیگری از سرطان کبد) یا خوش خیم بودن (آدنوم سلولهای کبدی) را تشخیص دهد.

ممکن است آسپیراسیون سوزنی همیشه قطعی نباشد ، بنابراین گاهی اوقات ، برای تشخیص باید بیوپسی کبدی انجام شود. برای این منظور ، دامپزشک شما باید برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی نمونه ای از بافت کبد را با جراحی خارج کند.

رفتار

خوشبختانه درمان های بیشتری در مورد سرطان کبد در سگ ها وجود دارد نسبت به 5 سال قبل.

برداشتن تومور از طریق جراحی در صورت امکان توصیه می شود ، و اغلب در مواقعی که تومور یک توده گسسته باشد که در یک قسمت از کبد محدود شود ، بسیار موفقیت آمیز است.

حداکثر 75٪ از کبد را می توان با جراحی و بدون کاهش عملکرد برجسته ، از بین برد.

با این حال ، فرم های ندولار و منتشر اغلب کاندید مناسبی برای جراحی نیستند. در نتیجه ، این نوع سرطان کبد سگ پیش آگهی ضعیفی دارد.

دامپزشک ممکن است شما را برای مراقبت به یک انکولوژیست دامپزشکی معرفی کند. همه دامپزشکان با برداشتن جراحی بخشی از کبد راحت نیستند.

شیمی درمانی ممکن است برای سگ شما توصیه شود. با این حال ، فقط برخی از تومورهای کبدی به شیمی درمانی حساس هستند ، بنابراین اینکه آیا به دنبال درمان باشید ، گفتگوی مهمی است که باید با یک متخصص سرطان دامپزشکی انجام دهید.

امید به زندگی سگ های مبتلا به سرطان کبد

بهترین حالت این است که سگ شما دارای یک توده باشد که با جراحی کاملاً برداشته شود. سپس سگ شما می تواند چهار سال یا بیشتر سالم زندگی کند.

سرطان های کبدی منتشر و ندولار در سگ ها پیش آگهی ضعیفی دارند.

اگر سگ شما قبلاً شواهدی از سرطان در اندام های دیگر شکم یا ریه ها داشته باشد ، پیش آگهی شدید است و ممکن است تنها چند هفته سگ شما باقی مانده باشد.

اگر سگ شما کاندید جراحی نباشد ، امید به زندگی سگ های مبتلا به سرطان کبد حدود شش ماه است. حتی با جراحی که فقط تا حدی موفقیت آمیز باشد ، امید به زندگی تا یک سال یا بیشتر افزایش می یابد.

نظارت دقیق توسط دامپزشک می تواند سگ شما را تا آنجا که ممکن است سالم نگه دارد. علائم را می توان مدیریت کرد حتی اگر بیماری قابل درمان نباشد.

توصیه شده: