عفونت باکتریایی (اکتینومایکوزیس) در سگ ها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:08

اکتینومایکوزیس در سگ ها

اکتینومایکوزیس یک بیماری عفونی است که در اثر گرم مثبت ، شاخه ای ، پلئومورفیک (می تواند تا حدودی شکل بین میله و کوکوس تغییر کند) ، باکتری های میله ای شکل از جنس Actinomyces ، معمولاً گونه A. viscosus. اکتینومایسس که قادر است با اکسیژن کم (میکرواروفیل) یا بدون اکسیژن (بی هوازی) زنده بماند به ندرت به عنوان تنها عامل باکتریایی در یک ضایعه یافت می شود. این غالباً جز a عفونت چند میکروبی با چندین باکتری است. در حقیقت ، حتی ممکن است هم افزایی بین Actinomyces و موجودات دیگر وجود داشته باشد.

علائم و انواع

• درد و تب
• عفونت در ناحیه صورت یا گردن. معمولاً موضعی است اما ممکن است گسترش یابد
• تورم یا آبسه پوست با مجاری تخلیه. گاهی گرانول های زرد
• التهاب بافت سلولی پشت صفاق ، غشای صاف که شکم را صف کشیده (رتروپریتونیت)
• التهاب استخوان یا مهره ها (استئومیلیت) ، به ویژه استخوان های بلند مانند استخوان های دیده شده در اندام ها ؛ این ثانویه به عفونت پوست است
• هنگامی که با فشرده سازی نخاع ، نقص حرکتی و حسی همراه باشد (به عنوان مثال ، مشکل در راه رفتن ، لمس کردن ، و غیره)

علل

تصور می شود که اکتینومایکوزیس به عنوان یک عفونت فرصت طلب رخ می دهد. یعنی Actinomyces spp. ساکن عادی دهان سگ است ، اما بریدگی ، خراش یا زخم گزیدگی در مخاط یا پوست می تواند باعث عدم تعادل در محیط ریز باکتری شود. سایر عوامل خطر شامل بیماری پریودنتال و اختلالات سرکوب سیستم ایمنی است.

تشخیص

شما باید شرح حال کاملی از سلامتی سگ خود ، از جمله شروع و ماهیت علائم را به دامپزشک ارائه دهید. وی سپس معاینه کامل بدنی و همچنین مشخصات بیوشیمی ، آنالیز ادرار ، شمارش کامل خون و صفحه الکترولیت را انجام می دهد. اشعه ایکس سگهایی که مبتلا به اکتینومایکوزیس هستند ، به طور معمول تولید استخوان جدید پریوست (لایه بیرونی استخوان) ، استخوان سازی واکنشی (سخت شدن استخوان) و استئولیز (انحلال استخوان) را نشان می دهد.

برای تشخیص دقیق تر ، دامپزشک نمونه ای از چرک یا قطعات استخوان استئولیتیک را برای کشت ارائه می دهد. همچنین ممکن است از رنگ آمیزی گرم ، سیتولوژی و رنگ آمیزی سریع استفاده شود.

رفتار

آبسه های سگ تخلیه و برای چندین روز شستشو داده می شود. در بعضی موارد ، از تخلیه پنروز استفاده می شود ، به این وسیله یک لوله لاستیکی نرم در منطقه آسیب دیده قرار می گیرد تا از تجمع مایعات جلوگیری کند. بسته به شدت عفونت ، دامپزشک شما همچنین ممکن است نیاز به آبرسانی (باز کردن یا برداشتن بافت) یا برداشتن استخوان داشته باشد که این امر به جراحی نیاز دارد.

بسیاری از دامپزشکان تجویز آنتی بیوتیک را حداقل برای سه تا چهار ماه پس از رفع تمام علائم توصیه می کنند. این امر در مبارزه با سایر میکروب های متداول کمک می کند.

زندگی و مدیریت

در صورت مشاهده علائم زیر ، منطقه آسیب دیده را از نظر عفونت مشاهده کرده و با دامپزشک تماس بگیرید: خارش ، تورم ، قرمزی و / یا تخلیه. در غیر این صورت ، دامپزشک قرار ملاقات های پیگیری منظم را برای کنترل دقیق حیوان خانگی خود برای عود مجدد برنامه می کند. تقریباً در نیمی از موارد باید انتظار ایجاد مجدد عفونت در محل اولیه را داشت.