فهرست مطالب:

مسمومیت با فلزات سنگین در خرگوش ها
مسمومیت با فلزات سنگین در خرگوش ها

تصویری: مسمومیت با فلزات سنگین در خرگوش ها

تصویری: مسمومیت با فلزات سنگین در خرگوش ها
تصویری: دکتر عطا انصاری از مسمومیت با سرب میگوید 2024, آوریل
Anonim

سمیت سرب در خرگوش ها

قرار گرفتن در معرض غلظت های زیاد سرب و ترکیبات آن می تواند منجر به شرایط سمی به نام مسمومیت با فلزات سنگین شود. تقریباً تمام سیستم های بدن rabit می توانند در نتیجه این نوع مسمومیت تحت تأثیر قرار بگیرند ، از جمله از بین بردن آنزیم های قابل استفاده برای ایجاد گلبول های قرمز ، که می تواند کشنده باشد. در مقادیر زیاد ، سرب همچنین می تواند به سلول های عصبی خرگوش در مغز و نخاع آسیب برساند.

از آنجا که خرگوش ها تمایل به لیسیدن و جویدن مواد خانگی حاوی سرب دارند - به ویژه سطوح رنگ شده و گاهاً اشیاall فلزی - اغلب مستعد مسمومیت با سرب هستند.

علائم و انواع

علائم غیر اختصاصی مانند کاهش وزن ، بی اشتهایی ، افسردگی و بی حالی معمولاً با مسمومیت با سرب در ارتباط است. علائم دیگر عبارتند از:

  • کاهش اشتها یا از دست دادن کامل اشتها (بی اشتهایی)
  • کم تحرکی یا استاز دستگاه گوارش (کند شدن یا عدم فعالیت محتوای روده)
  • نابینایی
  • ضعف ، بی حالی ، آتاکسی (از دست دادن هماهنگی عضلات)
  • تشنج
  • کم خونی و کم بودن تعداد سلول های خونی
  • اسهال (نادر)

علل

مواد خانگی بی شماری وجود دارد که ممکن است خرگوش شما را در معرض سطوح سمی سرب قرار دهد ، از جمله:

  • مشمع کف اتاق
  • قفس هایی که با لحیم کاری یا رنگ سرب پوشانده شده اند
  • بقایای رنگ خانه یا تراشه های رنگی بر پایه سرب
  • مواد و لوازم لوله کشی
  • ترکیبات روان کننده
  • بتونه
  • کاغذ تار
  • فویل سرب
  • ظروف سرامیکی با لعاب نامناسب (ظرف غذا یا آب)

تشخیص

دامپزشک شما یک معاینه بدنی کامل از طریق مشخصات خون کامل ، مشخصات خون شیمیایی ، شمارش کامل خون و آنالیز ادرار از طریق خرگوش انجام می دهد. خرگوش هایی که از مسمومیت با سرب رنج می برند ، به طور کلی غلظت غیر طبیعی بالای سرب در جریان خون را نشان می دهند. آزمایش تشخیصی اضافی ممکن است شامل تصویربرداری با اشعه ایکس باشد که ممکن است محتوای حاوی سرب در معده یا روده را تشخیص دهد.

رفتار

خرگوش شما به بستری در بیمارستان بستری خواهد شد ، به خصوص اگر تشنج داشته باشد یا به شدت ضعیف باشد و نیاز به مراقبت های حمایتی داشته باشد. اگر سمی خفیف باشد و خرگوش شما پایدار باشد و به تنهایی غذا بخورد ، درمان سرپایی ممکن است کافی باشد. در هر صورت ، مایعات الکترولیت برای تعادل مایعات بدن خرگوش شما فراهم می شود و داروهایی برای کاهش حرکت حرکتی دستگاه گوارش ، تسریع در دفع سرب و خنثی سازی اثرات سرب قبل از اینکه به شدت انجام شوند ، تجویز می شوند. آسیب رساندن به سیستم.

اگر در بدن محتوای واقعی سرب وجود داشته باشد ، ممکن است برای برداشتن اجسام از دستگاه گوارش ، جراحی لازم باشد. در صورت وجود تشنج ، می توان از داروها نیز استفاده کرد. دامپزشک به شما در مورد نیاز به استفاده از روش های درمانی مانند تزریق در خانه توصیه خواهد کرد.

زندگی و مدیریت

تعیین منبع سرب مهم است. اگر سرب از چیزی در خانه پیدا شده باشد ، و به خصوص اگر در مواد خانه وجود داشته باشد ، ممکن است لازم باشد مقامات بهداشت عمومی شهر یا ایالت خود را در جریان بگذارید. علاوه بر این ، اطمینان حاصل کنید که خرگوش شما در طول درمان و بعد از آن به خوردن غذا ادامه می دهد. مصرف مایعات خوراکی را با ارائه آب شیرین ، خیساندن سبزیجات برگ دار ، یا طعم دهنده آب با آب سبزیجات تشویق کنید ، و انتخاب زیادی از سبزیجات تازه و مرطوب مانند گشنیز ، کاهو رومی ، جعفری ، بالای هویج ، سبزی قاصدک ، اسفناج ، سبزیجات ، و یونجه چمن مرغوب.

اگر خرگوش شما از این مواد غذایی امتناع ورزد ، باید یک مخلوط غرغره ای را با سرنگ تغذیه کنید تا اینکه بتواند دوباره بخورد. مگر اینکه دامپزشک به شما به طور خاص توصیه کرده باشد ، از مکمل های غذایی پر کربوهیدرات و پرچرب خرگوش خود تغذیه نکنید.

توصیه شده: