درمان آرتروز سگ - علائم آرتروز در سگ ها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

التهاب سمی مفاصل در سگ ها

آرتریت سپتیک نوعی التهاب مفصل است که معمولاً پس از یک آسیب ضربه ای که مفصل را در معرض آلودگی میکروارگانیسم محیط قرار داده است ، پس از جراحی یا ورود میکروارگانیسم ها از طریق جریان خون به مفاصل ، مشاهده می شود. عفونت سایر سیستم های بدن می تواند منبعی از پایان این میکروارگانیسم ها در داخل مایع مفصل باشد. اگرچه عفونت یک مفصل شایع است ، اما ممکن است بیش از یک مفصل در برخی از سگ ها تحت تأثیر قرار گیرد.

آرتروز سپتیک به دلیل کمبود سمیت در مایع مفصل از آرتروز متمایز می شود. آرتروز از طریق التهاب یک یا چند مفصل استخوان شناخته می شود و آرتریت سپتیک التهاب مفصل (مفصل) همراه با وجود بیماری ایجاد کننده میکروارگانیسم ، معمولاً باکتریایی ، در مایع مفصل (مفصل) آسیب دیده است.

این بیماری معمولاً در سگهای نر بین چهار تا هفت سال دیده می شود. نژادهای مستعد شامل چوپانان آلمانی ، دوبرمن ها و بازیگران لابرادور هستند.

علائم و انواع

• درد
• تب
• بی حالی
• بی اشتهایی
• تورم مفصل
• لنگی اندام آسیب دیده
• مفصل مبتلا به لمس گرم است
• ناتوانی در حرکت عادی مفصل آسیب دیده

علل

سگهایی که دارای سیستم ایمنی ضعیف یا غیرطبیعی یا دیابت شیرین هستند بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونتهای مختلف از جمله آرتریت سپتیک هستند. سایر عوامل زمینه ای و / یا علل عبارتند از:

• عفونت های فرصت طلب پس از آسیب ، زخم نیش (به عنوان مثال ، مبارزه با یک حیوان دیگر) ، زخم گلوله ، یا جراحی
• عفونت های باکتریایی که از مکان دیگری در بدن حرکت کرده اند
• عفونت های قارچی

تشخیص

سگهای مبتلا به این بیماری معمولاً با علائم لنگش به دامپزشکان ارائه می شوند. دامپزشک شرح حال مفصلی را شامل می شود ، از جمله هر گونه آسیب قبلی ، دعوا با حیوانات یا سایر بیماری ها. معاینه دقیق جسمی به دامپزشک کمک می کند تا تشخیص دهد آیا مفاصل یک یا چند مفصل آسیب دیده است. سایر بیماری هایی که می توانند باعث لنگش شوند نیز مورد بررسی قرار می گیرند.

آزمایشات معمول آزمایشگاهی شامل شمارش کامل خون ، مشخصات بیوشیمی و تجزیه و تحلیل ادرار است. نتایج اکثر این آزمایشات معمولاً طبیعی است ، به غیر از شمارش کامل خون ، که ممکن است وجود عفونت و التهاب در جریان خون را نشان دهد. اشعه ایکس مفصل آسیب دیده برای یافتن تغییرات مربوط به التهاب مفید است. در سگ های مبتلا به عفونت مزمن ، تغییر در ساختارهای مفصلی معمولاً آشکار خواهد بود ، از جمله تخریب استخوان ، فضای نامنظم مفصل و تشکیل استخوان غیرطبیعی - همه این موارد در اشعه X آشکار می شود.

مهمترین آزمایش تشخیصی تجزیه و تحلیل مایعی است که مستقیماً از مفصل گرفته می شود. برای به دست آوردن مایعات مفصل ، دامپزشک قبل از جمع آوری نمونه سگ شما را آرام یا بیهوش می کند. این آزمایش وجود حجم بیشتری از مایع در فضای مفصل ، تغییر در رنگ مایع ، وجود تعداد بیشتری سلول التهابی و همچنین باکتری های ایجاد کننده را نشان می دهد. دامپزشک شما همچنین ممکن است توصیه کند که یک نمونه مایع مفصلی برای رشد میکروارگانیسم های ایجاد کننده در آزمایشگاه انجام شود. این تشخیص را تأیید می کند و ممکن است به راه حلی برای نحوه درمان عفونت منجر شود.

در بیمارانی که مشکوک به عفونت سایر سیستم های بدن هستند و مسئول این بیماری هستند ، نمونه خون و ادرار برای کشت گرفته می شود. اگر باکتری در خون یا ادرار وجود داشته باشد ، آزمایش کشت امکان رشد این باکتری ها را فراهم می کند و بنابراین به تعیین طرح و برنامه درمانی کمک می کند.

هرچه درمان زودتر از ظهور علائم انجام شود ، احتمال بهبود کامل علائم بیشتر است.

رفتار

پس از گرفتن نمونه خون و مایعات مفصل و تأیید تشخیص عفونت باکتریایی ، آنتی بیوتیک برای مقابله با عفونت تجویز می شود. اینکه کدام آنتی بیوتیک برای سگ شما بهترین نتیجه را داشته باشد ، به نتایج آزمایش و آزمایش حساسیت بستگی دارد ، که هر دو مورد به دامپزشک شما در مورد میکروارگانیسم درگیر در عفونت مفصل گفته می شود.

ممکن است مفصل آسیب دیده تخلیه و شسته شود تا از آسیب بیشتر مفصل جلوگیری شود. در بیماران مبتلا به عفونت های مزمن مفصلی ، ممکن است برای برداشتن بقایا و شستشو و تمیز کردن مفصل ، جراحی لازم باشد. معمولاً کاتتر در حین جراحی قرار داده می شود تا تخلیه مداوم برای چند روز انجام شود.

آرتروسکوپی - نوعی آندوسکوپ است که از طریق یک برش کوچک به مفصل وارد می شود - تکنیک دیگری است که می تواند برای بررسی دقیق قسمت داخلی مفصل استفاده شود و همچنین بعضی اوقات می تواند در درمان داخلی مفصل در مقایسه با جراحی ، آرتروسکوپی یک روش کم تهاجمی است.

شناسایی منبع عفونت برای رفع موفقیت آمیز و دائمی علائم بسیار مهم است. اگر عفونت در ناحیه دیگری از سیستم بدن مشاهده شود ، به ویژه اگر مشخص شود که منشا بیماری مشترک است ، درمان عفونت اولیه به اندازه درمان عفونت مفصلی مهم است. دامپزشک شما همچنین ممکن است روزانه از مایعات خارج شده از مفصل نمونه برداری کند تا ببیند آیا عفونت هنوز در مفصل وجود دارد یا خیر. پس از توقف ترشح مایعات از مفصل آسیب دیده ، کاتتر برداشته می شود.

زندگی و مدیریت

استفاده از بسته بندی های متناوب سرما و گرما روی مفصل آسیب دیده به افزایش جریان خون و کاهش تورم کمک می کند ، بنابراین باعث بهبودی می شود. این کار را می توان در خانه انجام داد. دامپزشک تا زمان حل کامل علائم ، حرکت محدود برای سگ شما را توصیه می کند. اگر نگه داشتن سگ خود در یک مکان دشوار است ، ممکن است برای مدت کوتاهی استراحت در قفس را در نظر بگیرید. سفرهای خارج از منزل برای مثانه و روده باید انجام شود و سگ شما در طول دوره نقاهت به راحتی قابل انجام نیست.

در صورت لزوم ، دامپزشک همچنین به شما در مورد مراقبت مناسب از کاتتری که در مفصل آسیب دیده سگ شما قرار داده شده است ، اطلاع می دهد. اگرچه بسیاری از بیماران به خوبی به آنتی بیوتیک درمانی پاسخ می دهند ، اما در تعداد کمی از بیماران ممکن است عفونت سرسخت تر باشد و به درمان طولانی مدت آنتی بیوتیک نیاز باشد. سگ های مبتلا معمولاً در طی 24-48 ساعت به درمان آنتی بیوتیکی پاسخ می دهند ، اما ممکن است برای برخی از بیماران 4-8 هفته یا بیشتر طول بکشد.

حتی اگر علائم به سرعت فروکش کنند ، لازم است که دوره کامل داروهای تجویز شده را به منظور اطمینان از عدم بازگشت عفونت ، به پایان برسانید.