بیماری کلیه گربه ای: یک چشم انداز دامپزشک

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

یکی از کلاه های دامپزشکی که به سرم می گذارم ارائه دهنده ی اوتانازی در خانه است. ممکن است کمی مریض آور به نظر برسد ، اما کمک به حیوانات خانگی که در خانه و در محاصره عزیزانشان مسالمت آمیز عبور کنند بسیار پاداش آور است (خنده دار است که البته هنوز هم نیاز به توجیه این انتخاب کار را دارم).

به هر حال ، یک هفته قابل توجه پس از بازگشت داشتم. من تعداد زیادی گربه را دیدم که بیش از حد معمول بود و همه آنها در نارسایی کلیه بودند. از نظر آماری ، این احتمالاً خیلی تعجب آور نیست. بالاخره بیماری کلیه قاتل شماره یک گربه های مسن است ، اما با این وجود این فکر باعث شد که "چرا این همه گربه از بیماری کلیوی می میرند؟"

ابتدا کمی پس زمینه. نارسایی کلیه را می توان به دو دسته حاد و مزمن تقسیم کرد. نارسایی حاد کلیه به سرعت ایجاد می شود ، معمولاً در نتیجه یک مشکل قابل شناسایی ، مانند قرار گرفتن در ضدیخ ، عفونت کلیه ، فشار خون پایین هنگام بیهوشی ، و غیره از دست دادن تدریجی نفرون ، واحد عملکرد کلیه (کلیه های گربه های سالم صدها هزار عدد از آنها دارند).

نفرونها نمی توانند خودشان را بازسازی کنند. وقتی شخصی آسیب دید و دیگر کار نکرد ، برای همیشه از بین رفته است و نمی تواند جایگزین شود. بسیاری از موارد باعث از بین رفتن نفرون می شود: یک دوره نارسایی حاد کلیه می تواند یک دسته را یک بار از بین ببرد ، اما سایش و پارگی روزمره نیز تجمع می یابد. برخی از گربه ها نیز ممکن است با تعداد نفرون کمتر از حد طبیعی متولد شوند. بنابراین می توانید ببینید که چگونه گربه در طول زمان اساساً نفرون های خود را "تمام" می کند.

وقتی با س anالاتی از مالک در مورد نارسایی مزمن کلیه روبرو شده ام ، برخی از دامپزشکان شنیده اند که "کلیه گربه ها توسط کمیته طراحی شده اند" ، اما در واقع اینطور نیست. آنها با انتخاب طبیعی طراحی شده اند ، که معمولاً در ارتقا health سطح سلامتی ، حداقل در سطح جمعیت ، کار بزرگی انجام می دهد. معامله چیست؟

به نظر من ، اپیدمی نارسایی کلیه در گربه های خانگی تقصیر ماست ، اما نه به روشی که تصور کنید. من رژیم های نامناسب ، انتخاب سبک زندگی ، مسائل مربوط به جعبه بستر یا واکسیناسیون بیش از حد را مانند برخی مقصر نمی دانم.

به آمار نگاه کنید. گربه های فضای باز معمولاً بیش از پنج تا هفت سال زندگی نمی کنند و بچه گربه های وحشی (آنهایی که هیچگونه تغذیه اضافی ، دامپزشکی و غیره دریافت نمی کنند) اغلب فقط تا دو سالگی زنده می مانند. اما حتی در چنین زندگی کوتاهی ، زنان و مردان سالم می توانند بسترهای زیادی تولید کنند ، اطمینان حاصل شود که ژن آنها به نسل بعدی منتقل می شود - هدف از انتخاب طبیعی.

اگر همه اینها فقط در طی دو سال محقق شود و گربه احتمالاً در اثر عفونت بمیرد ، توسط شکارچی خورده شود ، یا در غیر این صورت از پنج سالگی گذشته باشد ، چه کسی به کلیه هایی که 20 سال دوام دارند نیاز دارد؟ همه چیز در مورد تخصیص منابع است. انرژی مورد استفاده برای حفظ کلیه بیش از حد طراحی شده باید از جایی گرفته شود ، که ممکن است منجر به ضعیف شدن عضلات ، توانایی شکار ضعیف و فرزندان کمتری شود.

این روزها ، فکر می کنم بعضی از گربه ها به دلیل مراقبت عالی صاحبشان ، اساساً از کلیه خارج می شوند. بالاخره همه ما باید از چیزی بمیریم.

دکتر جنیفر کوتس