لپتوسپیروز: قسمت 2 - کاملاً آزمایش شده

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

دیروز ، ما در مورد اینکه چگونه سگها دچار لپتوسپیروز می شوند ، اینکه چگونه واکسیناسیون می تواند به جلوگیری از آن کمک کند یا نه ، و آنچه که باکتری ها در بدن یک سگ انجام می دهند صحبت کردیم. امروز ، بیایید به نحوه تشخیص و درمان بیماری بپردازیم و اینکه چگونه می توانیم از ابتلا سگ به افراد به عنوان منبع عفونت جلوگیری کنیم.

تست آگلوتیناسیون میکروسکوپی (MAT) متداول ترین آزمایش برای لپتوسپیروز است ، اما کامل نیست. به طور کلی ، برای تشخیص قطعی نیاز است که دو نمونه خون گرفته شده و با آزمایش 2-4 هفته از یکدیگر افزایش چهار برابری در سطح آنتی بادی را نشان دهند. بدیهی است که درمان باید قبل از ورود نتایج نهایی آغاز شود. واکسیناسیون قبلی و شروع درمان در بین آزمایشات می تواند تفسیر نتایج را دشوار کند. وجود یک تیتر بالا در نمونه اولیه خون به یک سرووار که یک سگ در برابر آن واکسینه نشده است ، احتمال ابتلا به لپتو را نشان می دهد اما هنوز هم بی خطر نیست. یک نتیجه منفی اولیه با عفونتهای خیلی زود دیده می شود و بنابراین احتمال عفونت لپتو را نیز به طور کامل از بین نمی برد.

سایر آزمایشات در دسترس هستند (به عنوان مثال ، آزمایش های ELISA و PCR و میکروسکوپ زمینه تاریک) ، اما آنها محدودیت های خود را نیز دارند. در حقیقت ، چیزی که اغلب اتفاق می افتد این است که دامپزشک به لپتو شک می کند ، سگ را بر این اساس معالجه می کند و بعد از اینکه بیمار در حال بهبودی است ، با آزمایش خون دوم تشخیص تأیید می شود … امیدوارم.

این تأخیر در تشخیص چیزی فراتر از یک آزار دهنده است. افراد و سایر حیوانات می توانند از طریق تماس با ادرار یک سگ آلوده به لپتوسپیروز مبتلا شوند (به نظر می رسد گربه ها در برابر بیماری بسیار مقاوم هستند). بنابراین در حالی که سگ برای معالجه در بیمارستان بستری است و حتی پس از رفتن به خانه ، امنیت زیستی ضروری است. قرنطینه سخت در طی مراحل اولیه درمان اجرا می شود. پرسنل دامپزشکی هنگام دست زدن یا تمیز کردن پس از مشکوک به لپتو ، باید از روپوش ، پوشش پا ، دستکش ، محافظ چشم و ماسک استفاده کنند.

سگهای خفیف تا متوسط که تحت تأثیر آن قرار بگیرند ، در صورت درمان با آنتی بیوتیک های مناسب (معمولاً داکسی سایکلین یا پنی سیلین و به دنبال آن داکسی سایکلین) ، درمان مایعات داخل وریدی و مراقبت از علائم ، از لپتوسپیروز بهبود می یابند (به عنوان مثال ، داروهای ضد تهوع در صورت استفراغ سگ). در موارد شدیدتر ممکن است به داروهایی برای تحریک تولید ادرار ، دیالیز و انتقال خون یا پلاسما نیاز داشته باشد تا بیمار زنده بماند در حالی که به اندام های آسیب دیده فرصت بهبود می یابد. پیش بینی در این موارد بدیهی است که به آن خوبی نیست.

سگ های آلوده به interrogans Leptospira می توانند ارگانیسم را برای مدت طولانی در ادرار خود ریخته و خطری را برای افراد و حیوانات ایجاد کنند. یک دوره دو هفته ای آنتی بیوتیک داکسی سایکلین به پاکسازی باکتری ها از کلیه ها کمک می کند. اکثر سگها در حالی که هنوز تحت این درمان هستند به خانه برمی گردند ، بنابراین صاحبان باید آنها را به ادرار در مناطقی که حیوانات خانگی دیگر به آنها دسترسی ندارند ، ببرند و دستکش بپوشند و دستان خود را کاملاً بشویند که در صورت تماس با ادرار سگ خود ، و تمیز کردن هر گونه "حوادث" که با استفاده از مواد سفید کننده یا ضد عفونی کننده های مبتنی بر ید اتفاق می افتد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد لپتوسپیروز همانطور که برای افراد و حیوانات خانگی اعمال می شود ، به صفحه عالی مرکز کنترل بیماری در مورد این بیماری مهم مراجعه کنید.

dr. jennifer coates