سلامتی سم در اسب - کفش اسب یا پابرهنه اسب

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

با یک جمله معروف که می گوید: "90 درصد لنگش اسب در پا است" ، جای تعجب نیست که دامپزشکان بزرگ حیوانات اغلب با مشکلات پا در بیماران خود روبرو می شوند. اگرچه این نقل خاص به اسب اشاره دارد ، گاوها ، گوسفندان و بزها نیز سهم خود از مشکلات پا را دارند.

این سری دوگانه نگاهی به مراقبت از سم در گونه های بزرگ حیوان دارد. این هفته با اسب شروع می شود.

قسمت خارجی سم تمام پستانداران مزرعه از کراتین ساخته شده است ، همان بافت سخت که ناخن های ما را تشکیل می دهد. و مانند ناخن های ما ، سم به طور مداوم رشد می کند. به همین دلیل ، اسب ها مرتباً به اصلاح سم احتیاج دارند. قانون کلی هر شش تا هشت هفته است. این تعداد بسته به اسب متفاوت است (بعضی سم اسبها سریعتر از دیگران رشد می کنند) و استفاده از آنها متفاوت است.

پیرایش سم اسب یک تجارت کاملاً تخصصی است. اگر مراقبت نشود ، می توانید پای اسب را "سریع" کنید ، به این معنی که در بافت حساس زیر سم برش دهید. معمولاً آهنگران ، كه به آنها فriersرر (Farriers) نیز گفته می شود ، برای انجام این كار فرا خوانده می شوند.

بیشتر مردم با این واقعیت آشنا هستند که اسب ها معمولاً کفش می پوشند. سازه های فلزی U شکل که به پایین پای اسب میخ می خورند ، نعل اسب ها برای پشتیبانی از پای اسب هستند.

این به یک سوال منطقی منجر می شود: اسب ها در طبیعت کفش نمی پوشند ، پس چرا اسب های اهلی به آنها احتیاج دارند؟ و پاسخ این است: بسیاری از اسبهای اهلی می توانند پابرهنه بروند. این همه چیز در مورد این است که اسب برای چه استفاده می شود و سلامت پاهای او چقدر است. بیایید نگاهی دقیق تر به این موضوع بیندازیم.

به طور سنتی ، اسبهای اهلی با کالسکه ، گاری یا گاوآهن سوار یا رانده می شدند. برخی هنوز هم هستند. این کار تکراری روی زمین های سخت که گاهی شامل جاده های آسفالته ، سنگفرش و زمین های صخره ای است ، به ویژه در ساختار سم استرس زا است ، در صورتی که اسب دارای کف مخصوص حساس باشد ، منجر به سایش بیش از حد ، آسیب مانند ترک و حتی لنگش می شود. کفش ها از نظر تاریخی از آهن ساخته می شدند ، اما اکنون از مواد مختلفی ساخته می شوند که معمولاً از درجه های مختلف استیل متفاوت هستند. کفش های مخصوص را می توان از آلومینیوم (وزن سبک برای اسب های مسابقه ای) و حتی پلاستیک های خاص تهیه کرد.

بنابراین ، این س remainsال باقی می ماند: اگر اسبی دارید ، آیا به کفش احتیاج دارد؟ البته پاسخ این است: این به اسب بستگی دارد.

در حدود دهه گذشته ، حرکت برای بازگشت به ذهنیت "پابرهنه" و ترک اسب بدون کفش بود. این کار برای بسیاری از اسب ها ، به ویژه اسب هایی که به ندرت سوار می شوند ، مفید است. در حقیقت ، اکثر بیماران اسب من کفش نمی پوشند ، زیرا اکثر آنها اسب های همدم هستند که عمدتا به عنوان حیوانات خانگی یا برای پیاده روی های گاه و بیگاه نگهداری می شوند. با این وجود ، اگر اسب دارای ساختار نعلی باشد که در آن کفش می تواند به شما کمک کند ، اگر اسب مستعد کبودی در کف باشد و دارای پاهای حساس باشد ، یا اگر از او بخواهند در سطح بسیار بالایی عملکرد خود را انجام دهد ، کفش ممکن است راه رفتن

در غیر این صورت ، صاحبان اسب کفش هایی را روی پاهای جلویی می گذارند و پاهای عقب را لخت می گذارند. این به نوعی سازش در بحث پابرهنه است. از آنجا که 60 درصد وزن اسب در پاهای جلویی توزیع می شود ، این سم ها فرسایش بیشتری نسبت به پاهای عقبی دارند. بسیاری از اسبهای دنباله دار این نوع تنظیمات را دارند.

یک اظهار نظر احتیاط آمیز در پایان: هیچ کس نباید هرگز از کفش به تنهایی برای "رفع" مشکل پا استفاده کند. اگر سم ناسالم است (شکننده است ، به راحتی ترک می خورد ، نازک است) ، ابتدا باید سلامت کلی و رژیم غذایی اسب بررسی شود. همچنین ، کفش ها نمی توانند یک عیب عمده ساختاری را "برطرف کنند". اگر یک اسب از نظر ژنتیکی دارای سم بسیار ضعیفی باشد ، شاید او بهترین رقیب برای آنچه سوار در ابتدا برای او برنامه ریزی کرده است نباشد.

در مورد بدیهیاتی که اغلب بیش از حد استفاده می شود ، حقیقت زیادی وجود دارد ، هیچ سم ، هیچ اسب.

دکتر آنا اوبراین