پزشکان در مقابل دانشجویان - آیا به حیوان خانگی خود اعتماد دارید

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

زمانی که در دهه 1990 در دانشکده دامپزشکی تحصیل می کردم ، کلینیک های مرتبط با بیمارستان های آموزشی تقریباً به طور کامل موسسات ارجاع بودند. چرخشهای سال چهارم ما با مشاهده متخصصان و متخصصان آموزش مواردی که دامپزشک مراقبت های اولیه معمولی شما راحت از عهده آنها بر نمی آمد ، صرف شد. ما در مورد مواردی از جمله تشخیص موارد پوستی دشوار ، کابوس های عصبی ، جراحی های پیچیده و غیره صحبت می کنیم. آنچه که ما زیاد مشاهده نکردیم چیزهای معمول است … استفراغ گربه ها ، سگ های خارش دار … شما ایده می گیرید.

مطمئناً ، من چندین تنظیم را در تنظیمات مراقبت های اولیه انجام داده ام ، اما این چند هفته من را کاملاً برای آنچه که قرار بود هر روز پس از فارغ التحصیلی با آن روبرو شوم ، آماده نمی کند.

من به وضوح یکی از این موارد را از اولین کار خود به عنوان دامپزشک به یاد می آورم. بیمار من یک سگ جوان بود و مقداری ریزش موی تکه ای داشت که در سراسر بدنش پخش می شد. او خارش خاصی نداشت و در غیر این صورت تصویر سلامتی بود. برخلاف آنچه شما ممکن است در این مرحله فکر کنید ، من یک آموزش عالی دامپزشکی دیده ام و به درستی فکر می کردم "تا زمانی که خلاف آن ثابت نشود ،" جور دمودکتیک "است. در حین چرخش حتی چند خراش پوست انجام داده بودم ، بنابراین آن قسمت را پوشانده بودم ، اما بعد از آن با نمونه های در دست تا مکروسکوپ کلینیک رفتم ، مکث کردم و با زمزمه گفتم: "ای لعنت" یا چیزهایی برای این منظور.

برای کسانی که با میکروسکوپ های رومیزی آشنا نیستید ، آنها با چندین هدف مختلف (لنزهایی که درجات مختلف بزرگنمایی را ارائه می دهند) مجهز شده اند. چهار x ، ده x و چهل x همان چیزی است که شما به طور معمول پیدا خواهید کرد. من ایده آل ترین هدف را که قرار بود برای جستجوی کنه های Demodex استفاده کنم ، نداشتم. بزرگنمایی را خیلی کم انتخاب کنید و به نظر می رسد نقاط غیرقابل شناسایی هستند. بزرگنمایی بیش از حد و هرگز نمی توانم قسمت بزرگی از اسلاید را اسکن کنم تا حضور آنها را رد کند. من سعی کردم اطلاعات مورد نیاز خود را در کتابخانه کلینیک جستجو کنم (از پذیرش آن متنفرم … این قبل از Google بود) اما موفقیتی نداشتم. سرانجام ، من مجبور شدم به یک تکنسین رجوع کنم و غر بزنم ، "من یک سوال احمقانه دارم …"

حالا تا نقطه این داستان. به نظر من بیشتر و بیشتر مدارس دامپزشکی در حال باز کردن امکانات مراقبت های اولیه خود هستند. بسیاری از پزشکان در طب عمومی وقتی یکی از این کلینیک ها در نزدیکی اقدامات دامپزشکی خود افتتاح می شود ، خیلی راضی نیستند. من مطمئناً می توانم نگرانی های آنها را درک کنم ، اما همچنین یک مزیت بالقوه بزرگ برای دانشجویان دامپزشکی می بینم که وقت بیشتری را صرف کار در مواردی مانند مواردی که در واقع با دامهای دامپزشکی پشت گوش مواجه می شوند ، می کنند.

شما چی فکر میکنید؟ آیا می خواهید حیوان خانگی خود را برای یک کار عادی ، مثلاً عفونت گوش ، به کلینیک مراقبت های اولیه دانشکده دامپزشکی ببرید. اگر چنین است ، چرا آنها را از دکتر "Doe" پایین خیابان انتخاب می کنید؟

dr. jennifer coates