بیماری های هیستوسایتیک واکنشی و نئوپلاستیک در حیوانات خانگی - تومور در گربه و سگ

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

بیماری های هیستوسایتیک گروه پیچیده ای از اختلالات است که در دامپزشکی با آن روبرو هستیم. این اصطلاحات می تواند طاقت فرسا باشد ، و مالکانی که به دنبال اطلاعات هستند می توانند هنگام تلاش برای درک تشخیص حیوانات خانگی خود ، به راحتی ناامید شوند.

بسیاری از بیماری های مختلف شامل کلمه "histiocytic" یا برخی از اصطلاحات دیگر است که به پیچیدگی های تشخیص کمک می کند. اگرچه دشوار است ، اما فکر کردم مهم است که تلاش کنم این موضوع پیچیده را به عبارتی ساده بیان کنم.

بیماری های هیستوسایتیک از هیستیوسیت ها ناشی می شوند که سلول های ایمنی تولید شده در مغز استخوان هستند. این سلول ها به صورت مونوسیت در جریان خون حرکت می کنند و سپس وارد بافت های مختلف می شوند و در آنجا به سلول های هیستوسیت بالغ می شوند. سه دسته اصلی هیستوسیت در بافتها سلولهای دندریتیک ، ماکروفاژها و سلولهای لانگرهان است. شناسایی انواع مختلف زیر سلول می تواند اطلاعات زیادی در مورد علت دقیق یک اختلال هیستوسایتیک خاص فراهم کند.

هنگامی که یک مورد از حیوان خانگی با "اختلال هیستوسیتسیک" تشخیص داده می شود ، ابتدا سعی می کنم بفهمم که آیا این بیماری در یکی از دو دسته گسترده قرار دارد یا نمایانگر یک واکنش هیستوسیتیک واکنشی است یا نئوپلاستیک. این امر اغلب به بیوپسی از بافت آسیب دیده نیاز دارد ، بنابراین من از صاحبان آن می خواهم که این مورد را در نظر بگیرند ، مخصوصاً در مواردی که ماهیت دقیق بیماری نامشخص است.

آس های بیماری هیستوسایتیک واکنشی شرایط غیر بدخیمی هستند ، به این معنی که به خودی خود سرطان محسوب نمی شوند. با این حال ، آنها هنوز نمایانگر تکثیر بیش از حد سلولهای ایمنی واکنشی مخلوط هستند. در این مثال ، بدخیم به معنای چیزی است که به روشی کنترل نشده در سراسر بدن پخش می شود.

دو زیرگروه اصلی بیماری های هیستوسایتیک واکنشی ، هیستوسیتوز پوستی (CH) و هیستیوسیتوز سیستمیک (SH) هستند. اینها به طور معمول بیماری های سیستم ایمنی بی نظم در نظر گرفته می شوند و اغلب توسط متخصصین پوست دامپزشکی با داروها و مکمل های سرکوب کننده سیستم ایمنی درمان می شوند. اگرچه سرطان های واقعی نیستند ، اما این شرایط می تواند کیفیت زندگی حیوان خانگی را به شدت تحت تأثیر قرار دهد و در موارد پیشرفته حتی باعث مرگ قابل توجهی شود یا حتی کشنده باشد.

بیماری های هیستوسایتیک نئوپلاستیک نیز از اختلالات رشد غیرقانونی سلول های ایمنی است. اگرچه بصری نیست ، اما برخی از بیماریهای نئوپلاستیک خوش خیم قلمداد می شوند و برخی دیگر بدخیم هستند. ویژگی متمایز بین این دو بر اساس ویژگی های دیده شده در بیوپسی یا سیتولوژی آسپیرات سوزن خوب تعیین می شود. این که آیا تومور در یک ناحیه آناتومیک موضعی باقی مانده است (خوش خیم) یا می تواند به نقاط دور بدن گسترش یابد (بدخیم) تشخیص را تعیین می کند.

نمونه بارز تومور هیستوسایتیک خوش خیم نئوپلاستیک می تواند هیستوسیتوما باشد. این تومورها هستند که به طور معمول در لایه های سطحی پوست روی سر ، گردن ، گوش ها یا اندام های سگ های جوان قرار دارند. هیستوسیتوماها خوش خیم در نظر گرفته می شوند زیرا به ندرت از محل تولد خود به سایر نقاط بدن گسترش می یابند.

هیستوسیتوماها به راحتی از طریق سیتولوژی آسپیراسیون سوزنی تشخیص داده می شوند. رگرسیون خود به خودی این تومورها شایع است. بنابراین برداشتن فوری جراحی همیشه نشان داده نمی شود. جراحی ممکن است در مواردی که تومورها برطرف نشده و یا برای حیوان خانگی تحریک کنند (یا در بعضی موارد برای صاحب آن) جراحی توصیه شود.

تومورهای هیستوسایتیک بدخیم توده های نئوپلاستیک هستند که در گروه "واقعاً سرطانی" قرار می گیرند. تومورهای هیستوسایتیک نئوپلاستیک که از یک محل در بدن منشا می گیرند به عنوان سارکوم های هیستوسیت موضعی (LHS) نامیده می شوند. آنها می توانند در اندام های مختلف بدن ایجاد شوند اما بیشتر در پوست ، طحال ، غدد لنفاوی ، ریه ، مغز استخوان ، مغز و بافت اطراف مفاصل اندام دیده می شوند.

سارکوم هیستوسایتیک موضعی در صورت درمان زود هنگام با برداشتن جراحی گسترده ، بهترین پیش آگهی را دارد. از آنجا که تومور می تواند در بافتهای مختلف بوجود آید ، برداشتن جراحی می تواند منجر به قطع اندام آسیب دیده ، برداشتن لوب ریوی کامل یا برداشتن توده پوستی شود ، بسته به محل رشد.

هنگامی که تومور هیستوسیتیک موضعی سارکوم به مکانهای دوردست بدن ، فراتر از غدد لنفاوی واقع در نزدیکترین بافت به بافت منشا its آن ، گسترش می یابد ، بیماری سارکوم هیستوسیتیک منتشر (DHS) نامیده می شود.

در بعضی از حیوانات ، تومورهای هیستوسایتیک متعدد به طور همزمان در چندین منطقه از بدن (به عنوان مثال ، در پوست و در اندام های داخلی و ریه ها به طور همزمان) تشخیص داده می شوند. برخی از این بیماری به عنوان هیستوسیتوز بدخیم (MH) یاد می کنند. با این حال ، من شخصاً احساس می کنم که این اصطلاحات نسبتاً منسوخ شده است و هنوز هم ترجیح می دهم از سارکوم هیستوسایتیک منتشر شده در چنین مواردی استفاده کنم.

جایی که به طور باورنکردنی گیج کننده می شود ، هنگامی است که ما در نظر می گیریم که چگونه هم سارکوم هیستیوسیتیک موضعی و هم تومور سارکوم هیستایسیتی منتشر می توانند متاستاز گسترده (گسترش) داشته باشند ، از این رو با گذشت زمان ، این دو سندرم عملا با هم ادغام می شوند. این باعث می شود که تمایز موارد واقعی سارکوم هیستوسایتیک منتشر در مقایسه با موارد گسترش گسترده یک سارکوم هیستوسیتیک موضعی تقریباً غیرممکن باشد.

از روشی که من آن را می بینم ، معمولاً این سوال ضرب المثل "مرغ یا تخم مرغ" هنگام تصمیم گیری در مورد اینکه آیا یک حیوان خانگی دارای سارکوم هیستوسایتیک موضعی است که می تواند به بدن گسترش یابد ، در مقابل سارکوم هیستوسیتیتیک منتشر شده در آنجا که تومورهای متعددی بوجود آمده است و همزمان شناسایی شده است ، است. همانطور که در هفته آینده خواهیم دید ، ما معمولاً به درمان هر یک از این بیماری ها به همان روش نزدیک می شویم ، بنابراین ممکن است در پایان مهم نباشد.

سارکوم هیستوسایتیک بیشتر در سگهای کوهستانی برنز ، روتوایلر ، گلدن رتریور و رتریورهای روکش دار تخت رخ می دهد. همانطور که برای بیشتر سرطان ها معمول است ، اطلاعات کمی در گربه ها شناخته شده است ، اما شناخته شده است که هر دو نوع موضعی و منتشر این بیماری در بیماران گربه ای وجود دارد.

تشخیص سارکوم هیستوسایتیک می تواند برای دارندگان ویرانگر باشد. اولین و مهمترین مراحل این است که نفس عمیق بکشید ، مکث کنید و اطلاعاتی را که به شما داده می شود در نظر بگیرید. مراجعه به دامپزشک دامپزشکی ممکن است بهترین برنامه عملیاتی برای بسیاری از دارندگان باشد تا احساس تجهیزات کنند تا بهترین تصمیم را برای حیوانات خانگی خود بگیرند و بیماری و همه گزینه های موجود را بهتر بشناسند.

در مقاله هفته آینده ، من مرحله بندی ، گزینه های درمان و پیش آگهی سارکوم هیستیوسیتیک در بیماران دامپزشکی را مورد بحث قرار می دهم.

دکتر جوآن اینتیل