طولانی شدن زندگی حیوانات خانگی در حالی که اجازه مرگ با وقار را می دهد

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

هنگامی که با تشخیص سرطان روبرو می شویم ، اطمینان از اطمینان از حفظ کیفیت زندگی حیوانات خانگی خود ، ثابت ترین نگرانی که صاحبان آن دارند. اگرچه آنها ممکن است در بیان مشکل داشته باشند و در انتخاب کلمه دچار مشکل شوند ، من می دانم که آنها می خواهند یک برنامه درمانی را انتخاب کنند که از ایجاد درد یا عوارض جانبی جلوگیری کند در حالی که یک عمر طولانی تر از آنچه انتظار می رود بدون هیچ مداخله اضافی ارائه می دهد.

من به شدت موافقم که کیفیت زندگی برای حیواناتی که تحت درمان ضد سرطان هستند مهم است ، اما من همچنین توجهی را که باید به سمت مخالف طیف متمرکز شود نیز درک می کنم: ما باید اعتبار بدهیم و اهمیت کیفیت مرگ آنها

چه چیزی مردن با کیفیت را تعریف می کند؟ در این مدت دقیقاً امیدواریم چه چیزهایی را تهیه یا نگهداری کنیم؟ دامپزشکان و مالکان چگونه می توانند حیوانات خانگی اطمینان حاصل کنند که شایستگی همراهی بی دریغی را که در طول زندگی خود فراهم می کنند ، با عزت و احترام می میرند؟

برای من ، مرگ با کیفیت به معنای مرگ یک حیوان بدون درد ، پریشانی و ناراحتی است. آنها می میرند در حالی که هنوز خودکفا و سرپا هستند. و آنها بدون ترس و بدون رنج می میرند. اگر مرگ احتمالاً پیامد بیماری آنها است ، باید تمام تلاش برای حفظ حیثیت حیوان و حفظ غرور آنها شود.

برای درک کامل کیفیت مرگ ، من فکر می کنم باید تعریفی را که منظور ما از مراقبت تسکینی و بیمارستانی است ، به این معنی بدانیم که این اصطلاحات مربوط به حیوانات است. در حقیقت ، بسیاری از افراد اصطلاحات را به جای یکدیگر به کار می برند ، در حقیقت ، معنی این اصطلاحات کاملاً متفاوت است.

مراقبت تسکینی به مراقبت هایی گفته می شود که برای نگهداری از حیوانات در وضعیت خودکفایی طراحی شده اند ، جایی که نتیجه بگیریم (بر اساس عوامل کمی و کیفی) حیوانات از چیزهایی لذت می برند که به عنوان شاخص کیفیت خوب زندگی تعریف می کنیم. درمان تسکینی ، طبق تعریف ، برای طولانی شدن عمر طراحی نشده است. با این حال ، از آنجا که درمان در انکولوژی دامپزشکی نادر است ، هنگامی که ما علائم ناخوشایند مرتبط با سرطان را تسکین می دهیم ، به حیوانات خانگی امکان می دهیم تا با بیماری خود به دلیل "یک بیماری مزمن" بیشتر وقت خود را بگذرانند ، که اغلب به بقای بالقوه طولانی تر تبدیل می شود. مراقبت های تسکینی فعال ، مداوم و تمرکز بزرگی در کار من به عنوان یک متخصص سرطان دامپزشکی است.

مراقبت از بیمارستان زمانی اتفاق می افتد که مرگ در انتظار است. دیگر هیچ حرکتی قهرمانانه وجود ندارد ، درمان متوقف شده و تمرکز بر تسکین درد و رنج مربوط به بیماری است. مراقبت از بیمارستان اجازه می دهد تا بیماران و خانواده های آنها از طریق روند مرگ حمایت شوند. مراقبت از بیمارستان نیز فعال و مداوم است ، اما ما به جای حفظ کیفیت زندگی ، اکنون مجبور به ارائه کیفیت مرگ هستیم.

در پزشکی دامپزشکی ، و به طور خاص در تخصص انکولوژی دامپزشکی ، یک شکاف کاملاً مبهم و مبهم بین آنچه که به منزله مراقبت تسکینی و مراقبت از بیمارستان است ، وجود دارد و توانایی ما در درک مفهوم کیفیت مرگ را بیشتر سردرگم می کند.

به عنوان مثال ، سگی را که با تومور ملانومای دهانی غیر قابل عمل تشخیص داده شده است در نظر بگیرید. بدون درمان ، طول عمر مورد انتظار آن از چند هفته تا شاید یک ماه یا حدوداً قبل از آن است که در اثر بیماری ضعیف شود ، به طوری که توصیه می کنیم اوتانازی انسانی باشد. بدون اتانازی ، سگ به معنای واقعی کلمه از بین می رود و در نهایت ، احتمالاً بر اثر کم آبی و سو mal تغذیه می میرد.

اکثر سگهایی که در چنین شرایطی ظاهر می شوند ، از قبل در خوردن غذا یا آب دچار مشکل شده اند ، بنابراین ممکن است معیارهای من برای خودکفایی را برآورده نکنند. آنها احتمالاً از حضور فیزیکی توده یا حمله تومور به استخوان یا عضله اطراف درد دارند. بازهم ، عدم موفقیت در یکی از معیارهای اصلی من برای داشتن کیفیت زندگی.

در برخی موارد ، طول عمر سگ مبتلا به ملانوم دهان غیر قابل جراحی با درمان های اضافی مانند پرتودرمانی و / یا ایمنی درمانی قابل افزایش است. انتظار نمی رود که این اقدامات به بهبودی منجر شود ، اما ترجیحاً انتظار می رود که علائم موقت را ایجاد کند ، در برخی موارد در آینده مرگ نتیجه غیر قابل اجتنابی خواهد بود.

بگذارید بگوییم احتمال موفقیت درمان 30 درصد است و احتمال برخی از عوارض جانبی تأثیرگذار 25 درصد و احتمال مرگ نهایی نزدیک به 100 درصد است. با توجه به اولویت یک مالک (و متخصص انکولوژیک آنها) این است که مطمئن شوید حیوانات خانگی آنها از عواقب نامطلوبی برای گزینه های حمله به سرطان رنج نمی برند ، چگونه تصمیم می گیریم که بر روی تسکین یا مراقبت از خوابگاه تمرکز کنیم؟ آیا چنین ارقامی به ما امکان می دهد با ارائه گزینه های بعدی راحت باشیم ، یا باید واقعاً بر کیفیت مرگ متمرکز شویم که با مراقبت عالی از بیمارستان ارائه می شود؟

برای برخی از صاحبان ، فقط شنیدن این جمله که "کاری بیشتر از این نمی توانم انجام دهم" برای آنها کافی است تا آنها خط و نشان دهند و به زندگی حیوان خانگی خود پایان دهند. دیگران باید بدانند که قبل از "تسلیم شدن" در همراه محبوب خود ، با امتحان پروتکل های خط دوم ، سوم و حتی چهارم ، هر گزینه را خسته کرده اند ، با این امید که موفقیت در کار باشد.

مردم هرگز دریغ نمی کنند که به من بگویند که آنها فکر می کنند کار من باید سخت باشد ، یا اینکه باید ناراحت کننده باشد ، اما احتمالاً آنها دست کم می گیرند که سخت ترین و سخت ترین قسمت حرفه ای من بحث با صاحبان است وقتی احساس می کنم که در آن هستیم دوراهی بین تسکین و مراقبت از بیمارستان برای یک بیمار خاص. دومین قسمت پر استرس احساس اعتماد به نفس است که من بهترین فردی هستم که تصمیم می گیرم برای حیوان خانگی باشد.

نگرانی ما از کیفیت زندگی حیوانات مبتلا به سرطان ، غالباً شگفت آور ، حتی به ضرر رسیدن به هدف ما برای کمک به زندگی طولانی تر ، غالب است. من استدلال می کنم که برای حفظ کیفیت مرگ حیوانات خانگی نیز باید تلاشی به همان اندازه مهم انجام شود. و باید به هر دو طرف توجه شود تا اطمینان حاصل شود که ما مسئولیت خود را نسبت به میراثی که آنها در این سخت ترین شرایط از ما به جا گذاشته اند ، حفظ می کنیم.

اطلاعات بیشتر در مورد موضع انجمن پزشکی دامپزشکی آمریکا (AVMA) در مورد مراقبت از بیمارستان ، لطفاً دستورالعمل های مربوط به مراقبت از بیمارستان دامپزشکی را بخوانید.

دکتر جوآن اینتیل