آیا دامپزشکان از مشاوره پس از مرگ مشتریان خود مدیون هستند؟

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

چندین سال پیش ، یک مالک حدود یک هفته بعد از اینکه به حیوان خانگی آنها اعتراف کردم ، قرار ملاقات با من گذاشت. این یک درخواست غیرمعمول بود ، انگار حیوان خانگی آنها دیگر زنده نیست و به خدمات من احتیاج دارد. من از مالک خواستم تا با هرگونه سوال یا نگرانی برجسته با من تماس بگیرد یا از طریق ایمیل برای من ایمیل کند. من توضیح دادم که اگر آنها بخواهند زمان مشخصی را برای دیدن من تعیین کنند ، نه تنها یک حیوان خانگی دیگر را که نیاز به درمان دارد دور می کند بلکه من ملزم به پرداخت هزینه قرار ملاقات از آنها می شوم ، در حالی که هزینه ای ندارد. برای مکالمه تلفنی یا از طریق ایمیل.

مالک انتخاب کرد که قرار ملاقات را حفظ کند. ما با حیوان خانگی آنها و بیماری آن و چگونگی پیشرفت آن در طول زمان آشنا شدیم و صحبت کردیم. ما زمان زیادی را با هم نگذراندیم ، اما لحظه قابل توجهی برای هر دوی ما بود. طبق سیاست های بیمارستان و بحث قبلی ما ، هزینه قرار ملاقات ایجاد شد.

چند روز بعد ، نامه ای از مالک دریافت کردم که هزینه را به این دلیل که غیراخلاقی است که پس از تمام مدت بازدید از من هزینه بازدید را بپردازم ، انتقاد می کند. یک پیشنهاد اضافی ارائه شد که من باید قرار ملاقات های بعدی را به صورت رایگان در اختیار مالکانی قرار دهم که به تازگی به حیوانات خانگی خود به عنوان وسیله ای برای بدست آوردن تعطیلات و ارائه تالار گفتگو در خانه که بتوانند احساسات و / یا ناامیدی های خود را پردازش کنند ، به حیوانات خانگی خود بی اعتمادی کرده اند..

وقتی نامه را می خواندم ، ترکیبی پیچیده از احساسات در ذهنم ایجاد می شد. همدلی ، غم ، کینه و گیجی - همه را احساس کردم. اما احساسات غالب من در مورد این کلمات این بود: "چرا من این صاحبخانه را به طور دقیق برای مرگ حیوان خانگی آنها آماده نکرده ام ، که منجر به نیاز اجباری آنها برای صحبت با من شده است؟" و "چرا من باید موظف باشم وقت خود را به صورت رایگان بگذارم ، وقتی پزشک انسانی هرگز با این انتظار روبرو نمی شود؟" من در مورد افکارم احساس خوبی نداشتم ، اما در توصیف خود صادقانه صحبت می کنم.

بحث درباره مراقبت از پایان زندگی چیزی است که تقریباً هر بار که وارد قرار ملاقات جدید می شوم به من سپرده می شود. به طور قطع ، مالکان می خواهند بدانند که به دنبال چه چیزی بگردند تا نشان دهند حیوان خانگی آنها به مرحله پایان بیماری خود رسیده است. در نظر گرفتن مفاهیمی مانند مرگ و مردن ، برنامه ریزی برای مراقبت در پایان زندگی ، دستورالعمل های پیشرفته یا اتانازی هرگز آسان نیست. اما تجربه به من می گوید بهتر است قبل از اینکه در یک موقعیت بار عاطفی قرار بگیریم در مورد این موضوعات صحبت کنیم.

در پزشکی انسانی ، گفتگوی متمرکز بر مراقبت از پایان زندگی اغلب به مددکاران اجتماعی یا ارائه دهندگان مهمانسراها سپرده می شود. گرچه به خوبی در این موضوعات دشوار آموزش دیده است ، اما پزشک بیمار برای انجام این کار بهترین توانایی را دارد. آنها داراي دانش پزشكي در مورد ويژگي هاي واقعاً فيزيولوژيك بدن در هنگام اقداماتي نظير احيا card قلبي ريوي ، يا در پاسخ به درمان بيماري و نحوه آماده سازي مالكان براي آنچه در پيش است ، هستند.

نتایج یک مطالعه آزمایشی ارائه شده در سال جاری در جلسات علمی سالانه کیفیت مراقبت و نتایج نشان داد که پزشکان تمایلی به بحث در مورد مسائل پایان زندگی با بیماران خود ندارند زیرا آنها درک می کنند که بیماران خود هستند یا خانواده های آنها آمادگی بحث در مورد آن را ندارند ، آنها از گفتگو درمورد آن راحت نبودند ، از از بین بردن احساس امید بیماران خود ترسیدند ، یا وقت آن را نداشتند که در آن گفتگوها شرکت کنند. مثال اخیر به ما می گوید اگر قرار نیست که به مدت زمان طولانی برای انجام یک بحث در پایان زندگی ، به پزشکی پرداخت شود ، این اتفاق نمی افتد. دوره زمانی.

خبر خوب این است که شرکت های بیمه خصوصی بیشتر و بیشتر در حال حاضر برای مکالمات مربوط به برنامه ریزی مراقبت های پیشرفته به پزشکان بازپرداخت می کنند. انجمن پزشکی آمریکا (AMA) ، بزرگترین انجمن پزشکان و دانشجویان پزشکی این کشور ، اخیراً از مدیکر خواست که از این روش پیروی کند ، نشان می دهد که پزشکان نه تنها به این هدف متعهد هستند ، بلکه تشخیص می دهند که بهترین کسانی هستند که برای این کار مجهز هستند.

متأسفانه ، شرکتهای بیمه در مقایسه با انجام مراحل پزشکی ، نرخ بازپرداخت کمتری را به پزشکان ارائه می دهند. اگر ما فقط دور هم بنشینیم و صحبت کنیم ، نمی توانیم آزمایشاتی را سفارش دهیم یا داروها را تجویز کنیم یا جراحی ها را انجام دهیم و در نهایت ، هیچ درآمدی کسب نمی کنیم. حتی وقتی پزشکان سعی می کنند کار درستی انجام دهند ، به نظر می رسد که مجازات می شویم.

بسیار ناراحت کننده است که حیوانات بی گناه به بیماری های ناتوان کننده ای مبتلا می شوند. من تشخیص می دهم که چقدر خوشبخت هستم که با مالکانی کار می کنم که وقت و منابع لازم برای معالجه حیوانات خانگی خود را دارند. و من می فهمم که از دست دادن حیوان خانگی یک روند بسیار دردناک است. هیچکدام این واقعیت را تغییر نمی دهد که یک سرطان شناس دامپزشکی شغل من و منبع درآمد من است. من هم باید امرار معاش کنم ، صورتحساب و وام بدهم ، و خودم را تأمین کنم.

آیا این اشتباه بود که من برای پایان زندگی / بحث درمورد تعطیلی هزینه پرداخت کنم؟ آیا این نشان دهنده کاهش میزان مخزن مهربانی من است؟ بدتر از آن ، آیا این از من یک پزشک بد ساخته است؟ پاسخ من به هر یک از این سالات "نه!" قاطع است.

سالها بعد ، من هنوز به آن صاحب و نامه آنها فکر می کنم ، و چیزی عمیق تر از اینکه با برچسب خوب یا بد ، دلسوزانه یا غیراخلاقی ، یا درست یا غلط بر ذهنم سنگینی کند. این مالک با به دست آوردن حس تعطیلی و آرامش برای خود ، از قضا احساس ناآرامی را در روح من ایجاد کرد.

گاهی سخت ترین موارد دامپزشکان هیچ ارتباطی با حیوانات ندارد. بعضی اوقات هزینه ای که برای استرس پرداخت می کنیم را نمی توان به دلار یا سنت تعیین کرد.

و گاهی اوقات به همین دلیل است که ما حتی وقتی می دانیم که نباید کار کنیم به صورت رایگان کار می کنیم ، زیرا امیدواریم که به نوعی ما را از فشار طاقت فرسای شارژ مناسب برای انجام مشاغل نجات دهد.

دکتر جوآن اینتیل