گلومرولونفریت در سگ ها - گلومرولونفریت در گربه ها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

تا زمانی که حیوان خانگی مبتلا به "گلومرولونفریت" نداشته اید ، احتمالاً هرگز نام این بیماری را نشنیده اید. اما این یک نوع خاص بیماری کلیوی است که در حیوانات خانگی به ویژه نژادهای خاص سگ کاملاً شایع است. این یک بیماری است که بسیار زودتر از انواع دیگر بیماری های کلیوی که منجر به نارسایی کلیه می شود ، قابل تشخیص است. تشخیص به موقع ، درمان صحیح و رژیم غذایی مناسب می تواند کیفیت زندگی حیوانات خانگی مبتلا به گلومرولونفریت را بهبود بخشد.

گلومرولونفریت چیست؟

گلوموس بخشی از کلیه است که به طور انتخابی انتخاب می شود زباله ها را فیلتر می کند ، آب و سایر مواد شیمیایی موجود در خون. مواد زائد از طریق ادرار از بدن دفع می شود. این فیلتر در برابر از دست دادن فرآورده های حیاتی خون ، به ویژه پروتئین ها در ادرار محافظت می کند. تحریک مداوم یا التهاب باعث تورم گلومرول می شود. تورم باعث متخلخل شدن پروتئین های خون می شود ، از طریق فیلتر نشت می کند و در ادرار از بین می رود. التهاب مداوم می تواند ناشی از موارد زیر باشد:

• خود ایمنی شرایط

• نژاد نقص ژنتیکی

  • سگهای کوهستانی Bernese
  • گاو نر تریر
  • کوکر اسپانیل
  • اسپرینگر اسپانیل
  • دوبرمن پنچر
  • گلدن رتریور
  • لهاسا آپسوس
  • شی تزوس
  • Wheaton Terriers با روکش نرم
• بیماری های ویروسی
• باکتری یا انگلی عفونت ها
• هورمون بیماری هایی که باعث التهاب می شوند
• آنتی بیوتیک ها و دیگر مواد مخدر
• سرطان ها
• بیش از واکسیناسیون (حدس و گمان ها مبنی بر تحریک بیش از حد واکسن ها در سال سیستم ایمنی بدن)

از بین رفتن پروتئین در ادرار منجر به موارد زیر می شود:

• کاهش وزن و عضله
• احتباس آب
• فشار خون بالا
• تجمع مایعات در شکم و پاها

سگ ها 4-8 ساله به نظر می رسد بیشترین خطر ابتلا به گلومرولونفریت را دارد. سگهایی که بیماری ژنتیکی ارثی دارند می توانند تغییرات ادرار یا علائم بیماری را در اوایل زندگی نشان دهند.

گلومرولونفریت می تواند باشد به راحتی تشخیص داده می شود با آزمایشات ساده ادرار غربالگری معمول معمول برای مقدار ادرار میکروآلبومین ، یک پروتئین خون ، می تواند برای این بیماری مفید باشد. اگر ادرار برای سطوح غیرطبیعی میکروآلبومین مثبت باشد ، آزمایش ادرار دیگری که به بررسی نسبت پروتئین ادرار به کراتینین ادرار (محصول تجزیه متابولیسم عضله) می پردازد ، می تواند بر روی همان نمونه ادرار انجام شود. نسبت پروتئین به کراتینین بالاتر از حد انتظار ، شرایط را بسیار محتمل می کند. نژادهای پر خطر باید سالانه ادرار خود را بررسی کنند.

گلومرولونفریت در نهایت منجر می شود به نارسایی کلیه ، بنابراین مهم است که در صورت امکان علت را پیدا و درمان کنید (عفونت های باکتریایی یا انگلی ، بیماری های هورمونی). تشخیص نهایی با مشاهده نمونه بافتی گرفته شده از کلیه ها انجام می شود. در بیشتر موارد ، خسارت قابل دستگیری یا برگشت نیست و فقط می تواند مدیریت شود.

چگونه گلومرولونفریت کنترل می شود؟

درمان زود هنگام با داروهایی برای کاهش فشار خون و دوز پایین آسپرین به نظر می رسد بهترین عملکرد را دارد دوزهای پایین آسپرین که هر یک روز در میان یا هر روز سوم تجویز می شود ، می تواند با خیال راحت به گربه ها داده شود. همراه با تغییرات رژیم غذایی ، زندگی حیوانات خانگی مبتلا به گلومرولونفریت می تواند افزایش یابد.

بهترین غذا برای سگ های مبتلا به گلومرولونفریت چیست؟

رژیم های کم پروتئین برای سگ های مبتلا به گلومرولونفریت بهترین کار را می کند. رژیم های غذایی با پروتئین بالا در واقع از دست دادن پروتئین در ادرار را افزایش می دهد. رژیم های دامپزشکی با پروتئین کم ، کربوهیدرات و چربی به طور گسترده ای در دسترس هستند ، اما اغلب آنها برای بسیاری از حیوانات خانگی به خصوص گربه ها چندان جذاب نیستند. رژیم های خانگی گزینه های بیشتری از گوشت ، کربوهیدرات و چربی را ارائه می دهند و می توانند متناسب با سلیقه فردی حیوان خانگی باشند. روغن ماهی با DHA و EPA به رژیم غذایی اضافه شده به کاهش التهاب گلومروس و از دست دادن پروتئین کمک می کند.

حیوانات خانگی مبتلا به گلومرولونفریت مادام العمر به این رژیم ها احتیاج دارند ، بنابراین دستور العمل های غذای خانگی باید به طور خاص با پروتئین کمتری تهیه شود اما همچنان از اسیدهای آمینه ضروری برخوردار باشد. این دستورها همچنین به مکمل های ویتامین و مواد معدنی نیاز دارند که تمام نیازهای روزمره را برآورده می کنند.

دکتر کن تودور