چگونه می توان تشخیص داد که مار من بیمار است؟

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

توسط لوری هس ، DVM ، دیپل ABVP (تمرین پرندگان)

خزندگان همه کارها را به آرامی انجام می دهند - آنها به آرامی حرکت می کنند ، به آرامی غذا می خورند ، به آرامی هضم می شوند و حتی به آرامی بیمار می شوند. و وقتی بیمار می شوند ، معمولاً مدتها ، هفته ها تا ماهها طول می کشد تا علائم بیماری را نشان دهند. بنابراین ، برای مالکان مار بسیار دشوار است که تا پیشرفت بیماری درک کنند که حیوانات خانگی آنها بیمار هستند.

صاحبان مارهای خانگی چگونه می توانند حیوانات خود را بیمار بدانند؟ مطمئناً ، علائم نشان دادن یک مار بیمار بسته به ماهیت بیماری آن متفاوت خواهد بود ، اما برخی از علائم عمومی بیماری وجود دارد که بسیاری از مارهای بیمار بدون توجه به بیماری آنها را نشان می دهند.

علائم عمومی بیماری در مارها

مارهای بیمار اغلب بی حال ، کم تحرک بوده و خود را پنهان یا دفن می کنند. بیشتر مارهای بیمار صرف نظر از اینکه چه ماده طعمه ای عرضه می شود یا اینکه طعمه مرده یا زنده تغذیه می شود ، غذا نخواهند خورد و علاقه زیادی به غذا ندارند. مارهایی که به مدت طولانی غذا نخورده اند (هفته ها تا ماه ها) کم آب به نظر می رسند ، با چشمان فرورفته ، تکه های پوست از ریزش ناقص و بزاق خشک و چسبنده در دهان آنها حفظ می شود. همانطور که با هدر رفتن عضلات در سطح بالاتنه مشاهده می شود و باعث برجسته شدن ستون فقرات استخوانی مهره های آنها می شود ، آنها وزن کم می کنند.

مارهای مبتلا به سپسیس (عفونت باکتریایی در جریان خون) اغلب به رنگ صورتی یا قرمز رنگ پوست در امتداد سطح زیرین بدنشان ظاهر می شوند. در حالی که یک مار سالم به طور مکرر زبان خود را بیرون می کشد تا از اجزای موجود در محیط خود نمونه برداری کند ، ممکن است یک مار بیمار برای انجام این رفتار بسیار ضعیف باشد. علاوه بر این ، در حالی که یک مار سالم معمولاً هنگامی که سعی می کند از شما دور شود و حتی محکم پیچیده شود ، بدنش منقبض می شود ، یک مار بیمار و ضعیف ممکن است فقط لنگ بماند.

تمام علائمی که تاکنون توصیف شده اند ، علائم عمومی بیماری در مارها هستند. با این حال ، علائم مشخص تری وجود دارد که ممکن است مارهای حیوان خانگی نشان دهند که بیماری های شایع خاص را نشان می دهد. به عنوان مثال ، مار مبتلا به ذات الریه باکتریایی یا ویروسی معمولاً حباب هایی را از دهان و بینی خود منفجر می کند و ممکن است با دهان باز نفس بکشد. ماري كه اين علائم را نشان مي دهد بايد فوراً توسط دامپزشك معاينه شود.

علائم مشکلات پوستی در مارها

یکی دیگر از مشکلات والدین حیوانات اهلی خانگی که معمولاً با مارهای خود روبرو می شوند ، مشکلات ریزش است - که معمولاً به عنوان دیس کدیز نامیده می شود. یک مار با این مسئله نه تنها لکه هایی از پوست خشک و پوست کنده بر روی بدن خود دارد ، بلکه بزاق رشته ای در دهانش و یک رنگ مبهم و مات به سطح یک یا هر دو چشم دارد که نشان دهنده عینک های حفظ شده است (کلاهک چشم یا مقیاس واضحی که قرنیه را پوشانده و از آن محافظت می کند زیرا مارها پلک ندارند). این عینک به طور معمول با بقیه پوست مار ریخته می شود ، اما هنگامی که یک مار در یک محیط خیلی خشک زندگی می کند و کم آب می شود ، ممکن است پوست و عینک حفظ شود. مارها با پوست و عینک حفظ شده باید در آب گرم خیسانده شوند و غالباً غبغب شوند تا باعث ریزش بیشتر و آبرسانی به بدن شوند. گاهی اوقات ، عینک های حفظ شده می توانند ثانویه به باکتری آلوده شوند و به راحتی ریخته نمی شوند. مارهایی که دارای عینک ماندگار هستند باید توسط دامپزشک معاینه شوند و ممکن است نیاز به درمان با قطره های چربی دارویی دارویی داشته باشند. تحت هیچ شرایطی نباید عینک نگه داشته شده را در خانه جدا کرد ، در غیر این صورت ممکن است قرنیه زیرین آسیب ببیند.

یکی از بیماری های معمول در مارها ، عفونت پوستی با کنه ها است. کنه ها مانند لکه های قرمز یا سیاه کوچکی (بسته به نوع مایت) در اطراف چشم ، دهان و فک پایین مار در جایی که خون را می مکند به نظر می رسند و در نهایت مار را ضعیف و کم خونی می کنند. مارهای آلوده به کنه ها ممکن است غالباً خیس شوند و به طور مکرر می توان انگلهای ریز شناور را در کاسه های آب مشاهده کرد. آنها همچنین می توانند زیر مقیاس های پوست بخزند ، در نتیجه برجستگی هایی برجسته شده و پس از دست زدن به مار بر روی دستان سرایدار ظاهر می شوند. مارهای آلوده ممکن است اشتها را کاهش داده و از ناراحتی تحریک شوند. کنه ها به طور کلی نشان دهنده بهداشت نامناسب هستند و می توانند عفونت های انگلی باکتریایی ، ویروسی و غیره را منتقل کنند. مارهای ضعیف و آلوده باید توسط داروی ضد انگل توسط دامپزشک باهوش درمان شوند و محفظه مار کاملاً ضد عفونی شود و تمام عناصر متخلخل (مانند چوب) که به طور کامل تمیز نمی شوند را از بین ببرد.

علائم اضافی و نحوه کمک به یک مار بیمار

مارهای حیوانات خانگی همچنین می توانند دچار استوماتیت یا التهاب دهان / عفونت شوند. رطوبت کم و همچنین زندگی در محفظه های غیر بهداشتی می تواند به این وضعیت کمک کند. مارهای مبتلا به استوماتیت غالباً غذا نخواهند خورد و قرمزی و تورم لثه های آنها قابل مشاهده خواهد بود. در موارد پیشرفته ، عفونت به استخوان های زیرین فک منتقل می شود که ممکن است نامنظم ، ناهموار و متورم باشد. مارهای دارای این علائم همچنین باید در اسرع وقت توسط دامپزشک برای درمان آنتی بیوتیک و جراحی احتمالی برای برداشتن استخوان آلوده یا مرده در صورت لزوم دیده شوند.

سرانجام ، بیماری دیگری که اغلب در مارها مشاهده می شود ، اتصال تخم مرغ است (جایی که یک مار ماده قادر به عبور تخمکی نیست که در سیستم تولید مثل او ایجاد شده است). مارهایی که به این بیماری مبتلا هستند ، به طور مکرر از خوردن دست می کشند و یک یا چند تورم در نیمه پایین تا سوم بدن خود ایجاد می کنند. آنها ممکن است بی حال باشند و وقت خود را به مخفی کاری سپری کنند. مارهایی که این علائم را دارند نیز باید توسط دامپزشکی مورد بررسی قرار گیرند که بتواند تشخیص دهد آیا به درمان نیاز دارد یا خیر.

بهترین روش برای مقابله با بیماری در مار شما این است که با معاینه مار در ابتلا به مار و سپس سالانه توسط دامپزشک خزنده آگاه و اطمینان از ایده آل بودن مراقبت و تغذیه مار از بروز بیماری جلوگیری کنید. داروی پیشگیرانه کلید داشتن یک مار حیوان خانگی سالم و شاد کلیدی است.