مانع کبد در سگ ها: آنچه شما باید بدانید

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

توسط جنیفر کوتس ، DVM

شنت کبد (از نظر تکنیکی شنت پورتوسیستمیک نامیده می شود) در سگ ها چندان رایج نیست ، اما اگر طرفدار نژادهای خاصی هستید یا اگر سگ شما به بیماری کبد مبتلا شود ، ممکن است نیاز مبرم به اطلاعات داشته باشید. ادامه مطلب را بخوانید تا درباره شنت کبد در سگ ها بدانید.

شنت کبدی چیست؟

ابتدا باید برخی از آناتومی و فیزیولوژی سگ را مرور کنیم. شبکه ای از وریدها (که سیستم پورتال نامیده می شود) خون را از دستگاه گوارش تخلیه می کند. این خون مواد مغذی ، هورمون ها و مواد زائد را حمل می کند و قرار است قبل از رفتن به بقیه بدن وارد کبد شود. کبد برای عملکرد صحیح آنچه را که لازم دارد بر می دارد و همچنین خون را قبل از ارسال به بدن سم زدایی می کند.

شنت به عنوان یک گذرگاه تعریف می شود: "جریان مواد بین دو ساختار که معمولاً به هم متصل نیستند را اجازه می دهد." شنت پورتوسیستمی ، به طور خاص ، یک رگ خونی (یا عروق) غیرطبیعی است که سیستم "پورتال" تخلیه کننده دستگاه گوارش را به سیستم گردش خون "سیستمیک" تغذیه باقیمانده بدن متصل می کند ، در نتیجه کبد را دور می زند.

دلایل سکونت کبد در سگ ها

شنت های کبدی را می توان به دو دسته تقسیم کرد: مواردی که در بدو تولد وجود دارد (شنت های مادرزادی) و آنهایی که در مراحل بعدی زندگی ایجاد می شوند (شانت های اکتسابی).

شنت مادرزادی معمولاً شایع است و تقریباً در 80 درصد موارد مسئول است. سگها با شروع علائم معمولاً کاملاً جوان هستند (کمتر از 3 سال). علت ژنتیکی برای برخی نژادها شناخته شده و در برخی دیگر مشکوک است. نژادهایی که در معرض خطر بالاتر از حد متوسط برای شنت کبدی مادرزادی هستند عبارتند از: Yorkshire Terrier ، Dachshund ، Maltese ، Miniature Schnauzer ، Lhasa Apso ، Bichon Frize ، Shih Tzu ، Havanese ، Poodle اسباب بازی و مینیاتور ، Pekingese ، Dandie Dinmont Terrier ، سگ گاو استرالیایی ، چوپان استرالیا ، Irish Wolfhound ، Old Sheepdog ، Samoyed ، Irish Setter ، Labrador Retriever ، Doberman Pinscher ، Golden Retriever و German Shepherd.

شنت های اکتسابی معمولاً وقتی فشار خون در وریدهای متصل کننده دستگاه گوارش به کبد افزایش می یابد ، اغلب به دلیل بیماری هایی که باعث زخم کبد (سیروز) می شوند ، افزایش می یابد. سگهایی که شنت کبدی اکتسابی دارند تمایل دارند که در مقایسه با کسانی که با شانت مادرزادی تشخیص داده می شوند ، سن بیشتری داشته باشند.

علائم شانت کبد در سگ ها

سگهایی که شنت کبد دارند معمولاً ترکیبی از علائم زیر است:

• رشد ضعیف (شنت های مادرزادی)
• اشتهای ضعیف و / یا خوردن چیزهای غیرمعمول
• کاهش وزن
• افزایش تشنگی و دفع ادرار
• مشکل در ادرار کردن یا خون در ادرار به دلیل تشکیل سنگ مثانه
• استفراغ ، که ممکن است حاوی خون باشد
• اسهال ، که ممکن است حاوی خون باشد
• تغییرات رفتاری مانند تیرگی ذهنی ، خیره شدن در جای خالی ، بینایی ضعیف ، عدم ثبات ، دور زدن و فشار دادن سر

تشخیص سگ های کبدی در سگ ها

این علائم بدیهی است که فقط در شانت کبد اختصاص ندارند. دامپزشک فرایند تشخیص را با گرفتن شرح حال کامل از سلامتی ، انجام معاینه فیزیکی و انجام برخی آزمایش های اساسی مانند کار خون و آزمایش ادرار آغاز می کند. اگر او فکر کند که احتمال انجام شنت کبد وجود دارد ، برای دستیابی به یک تشخیص قطعی ، آزمایشات اضافی لازم است. احتمالات شامل آزمایش های اسید صفراوی ، سطح آمونیاک خون ، اشعه ایکس شکم ، سونوگرافی شکم و مطالعات تصویربرداری پیشرفته است. دامپزشک می تواند در مورد جوانب مثبت و منفی هر تست با توجه به مشخصات مورد سگ شما صحبت کند.

درمان شنت کبدی در سگ ها

نوع شنت کبدی که سگ دارد و سن و شرایط کلی او تعیین می کند که چه نوع درمانی بهترین باشد. اکثر سگهای نژاد کوچک که شانت مادرزادی دارند فقط یک رگ خونی غیرطبیعی دارند که در خارج از کبد قرار دارد. این موارد قابل تحمل برای اصلاح جراحی هستند. یک شنت منفرد که در داخل کبد واقع شده است بیشتر در سگهای نژاد بزرگ دیده می شود. این موارد معمولاً به بهترین وجه با جراحی درمان می شوند ، اما روند کار کمی دشوارتر است. سگهایی که شنت های اکتسابی دارند تمایل به عروق متعدد و غیرطبیعی دارند و به دلیل بیماری زمینه ای ممکن است کاندیدای فقیرتری برای جراحی باشند.

جراحی برای شنت های کبدی به منظور جلوگیری از جریان خون از طریق عروق غیرطبیعی انجام می شود تا بیشتر آن از طریق کبد عبور کند. این می تواند شامل استفاده از دستگاههایی باشد که به طور خاص برای این کار طراحی شده اند (به عنوان مثال ، انقباضات آمروئید یا نوارهای سلفون) یا بستن رگ ها با مواد بخیه. اغلب اوقات ، عروق غیرطبیعی نمی توانند بطور کامل مسدود شوند بدون اینکه سگ عوارض جانبی جدی مانند آسیب روده ایجاد کند. منقبض کننده های آمروئید و نوارهای سلفون برای رفع این مشکل طراحی شده اند زیرا باعث تنگ شدن رگ در طول زمان می شوند و این به بدن فرصتی برای تنظیم می دهد.

از مدیریت پزشکی برای شنت کبد می توان برای بهبود وضعیت سگ قبل از جراحی ، زمانی که جراحی به صلاح سگ نیست یا جراحی قادر به اصلاح کامل مشکل نیست ، استفاده کرد. دامپزشکان معمولاً رژیم غذایی را تجویز می کنند که فقط پروتئین کافی برای سگ داشته باشد اما "اضافی" نداشته باشد ، که محصولات جانبی هضم پروتئین (به عنوان مثال آمونیاک) را کاهش می دهد که می تواند علائم سگ را بدتر کند. تحقیقات نشان می دهد که پروتئین سویا در مقایسه با منابع پروتئینی مبتنی بر گوشت ممکن است گزینه بهتری باشد. تغذیه چندین وعده غذایی کوچکتر در طول روز نیز مفید است.

داروها همچنین نقش مهمی در مدیریت پزشکی شنت های کبدی دارند. برای کاهش تعداد باکتریها در روده آنتی بیوتیک تجویز می شود و می توان برای از بین بردن مدفوع و باکتری از روده بزرگ ، تنقیه (تنقیه) داد. از لاکتولوز خوراکی ، نوعی قند هضم نشده ، برای تشویق انتقال سریع مدفوع از طریق دستگاه روده و کاهش pH درون روده ، که باعث کاهش جذب آمونیاک می شود ، استفاده می شود.

پیش آگهی صید کبد در سگ ها

به گفته دکتر کارن توبیاس ، استاد جراحی بافت نرم حیوانات کوچک و یک جراح دارای مجوز هیئت مدیره در کالج پزشکی دامپزشکی دانشگاه تنسی ، تقریباً یک سوم سگهایی که به آنها سند کبد می رود ، می توانند با موفقیت در رژیم غذایی مدیریت شوند.

سگهایی که شنت کبدی دارند و در خارج از کبد قرار دارند و با استفاده از انقباضات آمروئید یا باندهای سلفون با روش جراحی اصلاح می شوند بهترین پیش آگهی را دارند ، به گفته توبیاس حدود 85 درصد از نظر بالینی چند ماه پس از جراحی طبیعی هستند. در مقایسه ، سگهای دارای شنت که در داخل کبد قرار دارند ، بیشتر در معرض خطر عوارض هستند ، اگرچه بسیاری از آنها هنوز هم پس از جراحی بسیار خوب عمل می کنند.