سگهای آلبینو: حقایق جالبی که باید بدانید

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:08

توسط جان پلیشتر

هیچ رازی نیست که بهترین دوست انسان در اشکال و اندازه های مختلف ، دارای ویژگی ها و ویژگی های مختلف باشد. لکه ها ، کت ها ، رنگ چشم ها و انواع پوست ها همه سگها را به اندازه انسان منحصر به فرد می کند. با توجه به نادر بودن ، آلبینیسم در سگ ها مورد خاصی عجیب است. در اینجا چند واقعیت جالب وجود دارد که باید در مورد سگهای آلبینو بدانید.

آنها در واقع چشمان صورتی ندارند

در حالی که آلبینیسم خود را به عنوان زنبق صورتی در خرگوش ها و جوندگان آلبینو نشان می دهد ، اما این مورد در مورد سگ ها صدق نمی کند. دکتر استفانی پمفری ، استادیار چشم پزشکی دامپزشکی در دانشکده دامپزشکی Tufts Cummings ، خاطرنشان می کند که نشانه واقعی یک سگ آلبینو ، نداشتن رنگدانه در اطراف چشم آنها است.

پومفری می گوید: "بیشتر سگهایی که" آلبینو "محسوب می شوند دارای پوستی هستند که به جای پوست رنگی در اطراف چشمشان صورتی دیده می شود. اگرچه بدون آزمایش ژنتیک نمی توان فهمید که آیا یک سگ آلبینوی واقعی است اما "اکثر سگ های آلبینو واقعاً چشم های آبی و بینی های صورتی خواهند داشت." سگهایی با کت سفید و چشم یا بینی تیره گاهی اوقات ممکن است به عنوان آلبینو اشتباه گرفته شوند ، اما تا زمانی که بینی بینی و پوست صورتی رنگ نداشته باشند ، آلبینو نیستند و فقط روکش سفید دارند.

بدست آوردن آنها سخت است

تعداد بسیار کمی سگ آلبینوی واقعی وجود دارد. برای اینکه یک سگ آلبینو در نظر گرفته شود ، باید فاقد ژن های لازم برای تولید ملانین ، رنگدانه مسئول رنگ آمیزی پوست و مو باشد. الگوهای کت دیگری وجود دارد که می تواند برای آلیبینیسم اشتباه گرفته شود ، مانند الگوهای مرل و پیبالد. این الگوهای کت منجر به چیزی شبیه به آلبینو می شود و اغلب در چوپانان استرالیایی ، گریت دان ها ، داشوندها و کولی ها رخ می دهد ، به نام چند.

پامفری خاطرنشان می کند: "الگوی مرل به عنوان یک صفت غالب به ارث می رسد ، به این معنی که سگ برای داشتن کت مرل فقط باید یک نسخه از ژن مرل را دریافت کند." او می گوید آلبینیسم بیشتر زمانی اتفاق می افتد که سگها دو نسخه از ژن مغلوب داشته باشند ، که باعث ایجاد ویژگی های آلبینیسم می شود.

آنها در معرض خطر بیشتری برای مسائل بهداشتی هستند

داشتن دو نسخه از ژن مرل که به علت آلبینیسم شناخته می شود نیز می تواند منجر به تغییر شکل ژنتیکی دیگر شود. دکتر مارگارت کازال ، دانشیار ژنتیک پزشکی در دانشکده دامپزشکی دانشگاه پنسیلوانیا ، توصیه می کند که سگهای آلبینو بیشتر در معرض خطرهای متعدد سلامتی هستند. کاسال می گوید: "مشابه انسان ، سگهایی که مبتلا به آلبینیسم هستند به نور حساس هستند و می توانند به سرطان پوست مبتلا شوند." "هر نوع برجستگی ، زخم های غیر قابل ترمیم یا سایر تغییرات در پوست آنها باید در ویزیت بعدی دامپزشک کنترل و از آنها آگاه شود."

جدا از حساسیت به نور ، پمفری همچنین اضافه می کند که سگهای آلبینو به ویژه مستعد ابتلا به ناهنجاری های غیر قابل اصلاح در چشم هستند. پومفری می گوید: "جدا از احتمال تولد با چشم های غیر طبیعی کوچک ، تغییر شکل لنز ، عنبیه ، صلبیه و سایر قسمت های چشم نیز معمول است." "در مقایسه با سگهای دیگر ، آنها می توانند بینایی ضعیف داشته باشند یا حتی از بدو تولد نابینا باشند."

آنها نیاز به مراقبت بیشتر دارند

با خطر بیشتری برای سلامتی ، سگهای آلبینو ممکن است به برخی از دستورالعملهای مراقبت متفاوت از سگهای معمولی نیاز داشته باشند. کاسال می گوید: "از آنجا که آنها رنگدانه ای در پوست ندارند و هیچ گونه محافظتی در برابر اشعه ماورا بنفش ندارند ، احتمالاً بهتر است کت خود را تا آنجا که ممکن است نگه دارید." "هر زمان که مجبور شوند زیر نور آفتاب بیرون بروند ، باید از کرم ضد آفتاب یا حتی یک کت اضافی برای محافظت در نظر گرفته شود."

با توجه به حساسیت آنها به حساسیت به نور و مسائل چشمی ، پمفری موافقت می کند که اطمینان از محافظت کافی از چشم های آنها احتمالاً ایده خوبی است. پمفری توصیه می کند: "اگرچه ما شواهدی نداریم که سگ های مبتلا به آلبینیسم مستعد ابتلا به سرطان در اطراف چشم مانند گربه ها و اسب ها باشند ، اما قرار گرفتن در معرض آفتاب باید محدود شود." "علاوه بر پوشیدن آنها با کت یا لباس محافظ ، عینک آفتابی و عینک می توان در نظر گرفت."