نژاد اسب اسب چهارماهه آمریکایی ضد حساسیت ، بهداشت و زندگی

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:08

محله آمریکایی یک اسب مسابقه ای ، یک اسب تفریحی و یک اسب گاو (یا اسبی است که قادر به جمع آوری گاوها است) همه در یک پیچیده شده اند. زمانی که به عنوان یک مسابقه انحصاری در مسافت های کوتاه تصور می شد ، در طول سال ها اثبات شده است که او دارای چند استعداد و قابل اعتماد است.

مشخصه های فیزیکی

اسب آمریکایی کوارتر دارای یک گردن عضلانی ، قفسه سینه عمیق ، شانه های شیب دار و یک سر نسبتاً کوچک با چشم های گشاد و گوش های نوک تیز (که همیشه هوشیار هستند) است. پاهای آن عضلانی و محکم است. با این حال ، پای اسب برای اندازه حیوان خیلی کوچک توصیف شده است. به همین دلیل ، گفته می شود اسب کوارتر - که بین 14.3 تا 16 دست بلند ایستاده است) کاملاً چاق به نظر می رسد. (عقربه یک واحد اندازه گیری مشترک برای اسبها است که برابر با چهار اینچ است.)

رایج ترین رنگ برای اسب چهارم ، ترشک (یا شاه بلوط) است. و اگرچه علائم Appaloosa و Pinto برای استاندارد نژاد قابل قبول نیستند ، اما مشاهده علامت های سفید روی صورت یا پاهای اسب Quarter کاملا طبیعی است.

تاریخچه و پیشینه

نژاد American Quarter Horse از محبوب ترین و قدیمی ترین نژادهای آمریکا است. در دهه 1600 ، استعمارگران آمریکایی شروع به عبور از اسبهای اصیل انگلیسی با اسبهای "بومی" مانند Chickasaw کردند ، نژادی که توسط سرخپوستان Chickasaw توسعه یافته و گسترش یافت. یکی از معروف ترین نمونه های تلاقی ، جانوس ، نژاد اصیل و نوه گودولفین عربیان ، یکی از نریان های بنیانگذار ماده خونی نژاد اصیل مدرن بود. یانوس در سال 1752 به ویرجینیا آورده شد و تولید مثل او باعث اسب کوچکتر ، مقاوم و چابک آمریکایی شد. (جالب است که امروزه از نژادهای اصیل نیز برای بهبود سهام و توانایی دوندگی اسب Quarter Horse استفاده می شود.)

بعداً اسب Quarter Horse آمریکایی در مسابقات بسیار محبوب می شود ، خصوصاً اینکه در مسابقات کوتاه مسابقه ، مانند ربع مایل ، بر نژادهای اصیل خالص غلبه می کند. غلبه آن در مسابقات یک چهارم مایل در واقع دلیل این است که به آن اسب چهارم می گویند.

با این حال ، نژاد در اوایل دهه 1800 به نقطه پایین می رسد. در حالی که توانایی پیروزی در مسابقات مسافت کوتاه بلامنازع باقی مانده بود ، اسب آمریکایی کوارتر به دلیل استقامت پایین تری که داشت باعث عدم موفقیت در مسابقات مسافت های طولانی شد. همانطور که اسب اصیل جایگاه خود را به عنوان اسب نژاد آمریکایی بازیافت ، صاحبان اسب Quarter H استعدادی کشف نشده برای نژاد - توانایی آن به عنوان یک اسب گاو - را یاد می گیرند. نه تنها می توانست با گاو کار کند و واگن بکشد ، بلکه می توانست مردم را در مسافت های طولانی حمل کند. این خاصیت خود را زنده کرد ، خصوصاً برای پیشگامانی که قصد داشتند به غرب بپردازند.

اسب چهارم آمریکایی امروزه بیشتر به عنوان اسب نمایشی ، اسب ردئو و اسب مسابقه شناخته می شود ، اما هنوز هم یک نژاد بزرگ و بزرگ محسوب می شود - به همان اندازه که گاو شما را جمع می کند به همان اندازه که یک کیف بزرگ برای شما به دست آورد مسابقه یک چهارم مایل.