نژاد سگ سگ کوهی Bernese ضد آلرژی ، بهداشت و زندگی

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

سگ کوهی Bernese با رنگی مشابه سنت برنارد ، تنها گونه سگ کوهستانی سوئیس است که دارای کت بلند و ابریشمی است. باهوش ، قوی ، چابک ، آرام و با اعتماد به نفس ، سگ کوهستانی Bernese کارگری همه کاره است.

مشخصه های فیزیکی

سگ بزرگ ، مقاوم و محکم Bernese Mountain Dog به راحتی می تواند کارهای مربوط به رانندگی و رانش را مدیریت کند زیرا دارای ترکیب مناسبی از چابکی ، سرعت و قدرت است. بدنی کمی بلند و مربع شکل دارد اما قد بلندی ندارد. کنده بودن سرعت آن مشخصه راه رفتن طبیعی کار است ، اما قدرت محرکه آن خوب است. پوشش ضخیم بلند و ضخیم مستقیم یا کمی موج دار است و از هوای بسیار سرد عایق بندی می کند. ترکیب قابل توجه سه رنگ سگ (رنگ زمین سیاه جت با زنگ غنی و علامت های سفید واضح) و بیان ملایم آن را دوست داشتنی می کند.

شخصیت و خوی

این نژاد وفادار ، حساس و بسیار فداکار در اختیار افراد غریبه و بسیار مهربان با بچه ها است. همچنین با حیوانات خانگی و سگ های دیگر خوب بازی می کند و اگر از فعالیت های خانوادگی جدا شود ناراضی است. بهترین توصیف سگ کوهی Bernese به عنوان یک خانواده راحت و راحت است. این خصوصیات پس از بزرگسالی قابل توجه است.

مراقبت

مسواک زدن هفتگی مراقبت کافی از کت برای این سگ کوهستانی است. نژاد Bernese Mountain Dog عاشق فضای بیرونی ، به ویژه در هوای سرد است. گرچه کوه سگ برنس می تواند در فضای باز در آب و هوای سرد و معتدل زندگی کند ، اما چنان به خانواده خود وابسته است که نمی تواند در خارج تنها زندگی کند.

ورزش متوسط روزانه ، مانند پیاده روی با هدایت بند یا پیاده روی کوتاه مدت ، تمام نژادی است که برای تناسب اندام لازم است. در داخل خانه ، باید فضای کافی برای کشش در اختیار آن قرار گیرد. سگ کوه Bernese نیز دوست دارد چیزهایی را بکشد.

سلامتی

نژاد Bernese Mountain Dog گاهی اوقات مستعد مشکلات بهداشتی مانند بیماری فون ویلبراند (vWD) ، هیپومیلیناسیون ، آلرژی ، کم کاری تیروئید ، تحلیل رفتن کبد و مخچه و آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA) است. بیماری های جزئی که سگ ممکن است از آن رنج ببرد ، آب مروارید ، تنگی زیر آئورت (SAS) ، آنتروپیون و اکتروپیون است. بیماری های جدی تری که بر این نژاد تأثیر می گذارند شامل دیسپلازی مفصل ران (CHD) ، دیسپلسی آرنج ، پیچش معده و تومور سلول ماست است. برای جلوگیری از گرمازدگی باید مراقبت های زیادی انجام شود.

آزمایش DNA ، قلب ، لگن ، چشم و آرنج برای سگ کوه Bernese که طول عمر متوسط آن 6 تا 9 سال است توصیه می شود. (طبق گفته های سوئیسی عمر سگ "سه سال یک سگ جوان ، سه سال یک سگ خوب و سه سال یک سگ پیر است. هر چیزی بیشتر یک هدیه از طرف خداوند است.")

تاریخچه و پیشینه

برنزی به دلیل تنها سگ کوهستانی سوئیسی یا Sennenhunde با کت ابریشمی و بلند مشهور است. منشأ واقعی آن اغلب مورد مناقشه است ، اما برخی از کارشناسان معتقدند تاریخچه این سگ به زمانی برمی گردد که رومی ها به سوئیس حمله کردند ، زمانی که سگ های نگهبان گله و مانیتورهای رومی با یکدیگر مخلوط می شدند. این منجر به ایجاد یک سگ قوی شد ، که می تواند هوای سخت آلپ را تحمل کند و به عنوان یک راننده ، گله دار ، سگ شیری ، سگ مزرعه معمولی و نگهبان گله استفاده شود.

با این حال ، تلاش کمی برای حفظ سگ کوه Bernese به عنوان یک نژاد ، با وجود چند منظوره بودن آن بود. در اواخر قرن نوزدهم ، هنگامی که پروفسور آلبرت هایم ، زمین شناس و اهل سگ ، پروفسور آلبرت هایم ، مطالعه سگهای سوئیسی را آغاز کرد و سگ کوهستان برنس را به عنوان یک نوع فردی شناسایی کرد ، تعداد سگهای برنی به سرعت کاهش یافت. بسیاری از سگهای باقیمانده در منطقه دره کوه های آلپ پایین سوئیس قرار داشتند.

تلاش های دکتر هایم باعث شد که سگ ها در سراسر سوئیس و حتی اروپا تبلیغ شوند. بهترین نژادها اولین بار در منطقه دورباخ مشاهده شد ، بنابراین نام اصلی آنها دورباخلر بود. اما با شروع شیوع این نژاد در مناطق دیگر ، به سگ کوهی Bernese تغییر نام یافت.

اولین سگ کوهستانی Bernese در سال 1926 در ایالات متحده معرفی شد و بعداً توسط باشگاه Kennel Club آمریکا در سال 1937 به رسمیت شناخته شد.