نژاد سگ Deerhound سگ اسکاتلندی ضد حساسیت ، بهداشت و زندگی

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

نژادی نادر و دارای کلاس بسیار زیاد ، Deerhound اسکاتلندی یکی از قدیمی ترین نژادهای شبیه تازی است. سگی نسبتاً بزرگ ، موهای درشتی دارد که به طور کلی رنگ آن خاکستری آبی است.

مشخصه های فیزیکی

گرچه از نظر ساختمانی شبیه تازی است ، اما سگهای اسکاتلندی Deerhound استخوان بندی بیشتری دارند ، موهای درشتی دارند که طول آنها حدود سه تا چهار اینچ است. کت ، ضد آب و هوا بودن ، در شرایط سخت به آنها کمک می کند. بعلاوه ، راه رفتن این سگها آسان اما سریع است.

شخصیت و خوی

Deerhound اسکاتلندی شخصیت مطبوعی دارد. و اگرچه برخی از گوزن های اسکاتلندی ممکن است افراد غریبه را تعقیب کنند ، اما معمولاً با سایر سگها و حیوانات خانگی رفتار مودبانه ای دارد و با کودکان به خوبی بازی می کند. نژادی مطیع و آسان ، حیوان خانگی عالی در خانه ایجاد می کند. با این حال ، Deerhound اسکاتلندی از بیرون رفتن نیز لذت می برد.

مراقبت

نژاد Deerhound اسکاتلندی عاشق این است که در خانه با خانواده انسانی خود وقت بگذراند. با این وجود ، سگ می تواند با زندگی در فضای باز در آب و هوای گرم و خنک سازگار شود. ورزش معمول برای نژاد ضروری است ، به طور ایده آل به صورت پیاده روی طولانی مدت یا دویدن در یک منطقه بسته.

برای جلوگیری از گره خوردن موها ، باید موهای آن را کوتاه کنید. در ضمن شانه زدن به از بین بردن موهای زائد کمک می کند. علاوه بر این ، موهای اطراف صورت و گوش های سگ باید از بین بروند.

سلامتی

نژاد Deerhound اسکاتلندی ، که طول عمر آن به طور متوسط 7 تا 9 سال است ، در معرض موارد عمده بهداشتی مانند کاردیومیوپاتی ، پیچش معده و استئوسارکوم است. کم کاری تیروئید ، گردن درد ، آتوپی و سیستینوریا نیز ممکن است این سگ را آزار دهد. برای شناسایی زود هنگام برخی از مسائل ، دامپزشک ممکن است به طور منظم سیستینوریا و معاینات قلبی را برای این نژاد سگ توصیه کند.

تاریخچه و پیشینه

Deerhound اسکاتلندی نژادی نادر و قدیمی است. شباهت زیادی به تازی دارد اما کارشناسان از دلیل آن کاملا مطمئن نیستند. با این حال ، فرض بر این است که این نژاد از اوایل قرن 16 و 17 وجود داشته است. نجیب زادگان آن زمان ، به ویژه کسانی که مشتاق شکارچیان آهو بودند ، علاقه زیادی به این نژاد داشتند. در حقیقت ، یک Deerhound اسکاتلندی توسط کسی که کمتر از درجه گوش در طول عصر جوانمردی نیست ، نمی تواند خریداری شود.

کاهش جمعیت گوزن ها در انگلستان باعث تمرکز نژاد در مناطق مرتفع اسکاتلند شد ، جایی که هنوز تعداد زیادی گوزن وجود دارد. سرداران Highland مراقب این نژاد بودند ، اما با سقوط سیستم قبیله ای پس از جنگ Culloden ، Deerhounds اسکاتلندی محبوبیت خود را در اواسط قرن 18 از دست دادند. ورود اسلحه های بریچ در قرن نوزدهم روند سقوط آنها را بیشتر می کند زیرا شکار آهو بسیار آسان تر بود. اوایل دهه 1860 بود که اولین باشگاه Deerhound در انگلیس تاسیس شد. آنها همچنین در نمایشگاه های سگ از آن زمان به نمایش درآمدند.

حدوداً در سال 1825 بود که آرچیبالد و دانکن مک نیل ترمیم نژاد را آغاز کردند ، اسکاتلندی گوزن شکوه سابق خود را بازیافت. و اگرچه تخریب جنگ جهانی اول تعداد نژاد را در سراسر اروپا بسیار کاهش داد ، Deerhound اسکاتلندی امروزی کاملاً مطابق با استاندارد اصلی است که در قرن 18 و 19 تاسیس شده است.