اسب آلتایی نژاد ضد حساسیت ، سلامت و طول زندگی است

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

نژاد اسب تقریباً رایج ، آلتای یکی از قدیمی ترین نژادهایی است که امروزه در سیبری یافت می شود. این نام از کوههای آلتای گرفته شده است که قرن ها پیش توسط قبایل کوچنده محلی پرورش و مراقبت شده است. آلتایی به دلیل محیط خشن خود یکی از سخت ترین نژادهایی است که امروزه وجود دارد.

مشخصه های فیزیکی

آلتایی به طور معمول عضلانی است ، یک قوز قدرتمند ، پاهایی کوتاه اما قوی و گردنی گوشتی و تنومند دارد. ارتفاع آن حدود 13 تا 14 دست (52-56 اینچ ، 133-142 سانتی متر) است و در اواسط پشت خود دارای یک تورفتگی ناچیز است که باعث می شود در معرض شیب بیش از حد و خم شدن هوک قرار گیرد.

رنگ های رایج برای یک کت آلتایی سیاه و خاکستری ، سرخ و شاه بلوط است. با این حال ، برخی از آلتای های کمیاب دارای الگوی کبدی یا "لکه های پلنگ" هستند. علاوه بر این ، تلاش ها برای بهبود سهام آلتای منجر به از بین رفتن الگوی Appaloosa شده است.

شخصیت و خوی

آلتای توانایی استثنایی در انطباق با آب و هوا و شرایط سخت دارد. حتی اسبهای آلتایی از نژاد متقاطع نیز این ویژگی را از خود نشان می دهند ، گرچه آنها به طور معمول بزرگتر و پرجرمتر از نژادهای خالص آلتایی هستند. نگهداری و مدیریت نژاد آلتایی نیز بسیار آسان است. به مراقبت ویژه کمی احتیاج دارد ، به ویژه هنگامی که اجازه دهید آزادانه در مراتع سالی پرسه بزنید.

تاریخچه و پیشینه

Alta’s Kaya ، معروف به آلتای ، از نام محل تولد خود ، کوههای آلتای نامگذاری شده است. این اسب ها عمدتاً قبایل عشایر به عنوان کوه سوار و اسبهای بسته از قرن ها پیش مورد استفاده قرار می گرفتند. اسب های آلتایی با دیدن این که منطقه مبدا آنها خفیف ، سرد و به طور کلی خشن است ، باید از نظر قدرت بسیار قوی و مقاوم باشند. ارباب انسانی آنها - عشایر کوههای آلتای - هیچ گونه مراقبت و مراقبت خاصی از آنها نکردند. آنها اکثراً اجازه داشتند از پس هزینه های شخصی خود برآیند.

این امر منجر به انتخاب بهترین از نژاد آلتایی شد. فقط اسبهای مطمئنه ، عضلانی و جسور با پاهای مقاوم و ریه ها ، قلب و تاندون های قوی قادر به زنده ماندن در کوه ها بودند و قبایل آنها را به عنوان اسب سوار و بسته خود در اختیار گرفتند. به همین ترتیب ، آلتایی یکی از سخت ترین نژادهای اسب در جهان است ، زیرا این اسب ها در آب و هوای بسیار سخت و شرایط محیطی مورد استفاده قرار می گیرند.

در اوایل قرن 20 - به ویژه پس از انقلاب - دولت شوروی به فکر اصلاح نژاد آلتایی افتاد. پس از جمع آوری بسیاری از اسبهای آلتایی ، روسها تلاشی هماهنگ برای تلاقی نژاد آلتای با نژادهای دیگر روسی مانند Orlov Trotters و Don و همچنین اسبهای نیمه نژاد آغاز کردند.

نتیجه آزمایشات تلاقی ، اسب آلتایی هنوز مقاوم اما بزرگتر است. پس از به دست آوردن ترکیب مناسب فرم و استقامت ، پرورش دهندگان سپس به تولید بیشتر آلتای ترکیبی روی آوردند. به عبارت دیگر ، نتیجه پرورش متقابل - نژاد بهبود یافته آلتایی - سپس با اسبهای دیگر آلتایی که نتیجه آزمایشات تلاقی متقابل نیز بود ، پرورش یافت. در دهه 1970 ، نتایج حاصل از تولید مثل بیشتر مورد بررسی قرار گرفت و بهترین آنها در بین آنها جمع آوری شد. تقریباً 700 مادیان در مزارع تولید مثل گله می شدند و برای ماندگاری بهترین سهام آلتای مورد استفاده قرار می گرفتند.

امروزه نیز این نژاد به شکل بومی خود وجود دارد. به عبارت دیگر ، هزاران نفر از آلتایی های بومی و خالص که تحت آزمایش های تلاقی گسترده ای که در قرن بیستم انجام شده است ، هنوز در کوه های آلتای فوقانی یافت نمی شوند.