اسب اسب قراباگ از نژاد های ضد حساسیت ، سلامت و زندگی است

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

قره باغ یکی از قدیمی ترین نژادهای اسب زین در جهان است. این نژاد اسب که از آذربایجان ، به ویژه در بین رودخانه های کورا و آراکس در منطقه قره باغ قره باغ در قفقاز جنوبی قرار دارد ، برای کارهای بسته بندی و اسب سواری مورد علاقه است. همچنین در برنامه های بین نژادی برای بهبود نژادهای دیگر اسب استفاده می شود. قره باغ در نتیجه اختلاط نژادهای مختلف شناخته شده مانند ترکمن ، عرب و پارس است.

مشخصه های فیزیکی

پرورش دراز مدت کوهستان قره باغ را از ویژگی های خاصی برخوردار می کند. اسب های قره باغ کوچک اما جمع و جور هستند. آنها دارای عضلات و تاندون های کاملاً رشد یافته ، پشت مستقیم ، گردنی متوسط اما پرجرم ، پژمردگی کاملاً مشخص ، کروپی با طول متوسط اما پهن و عضلانی و سم های ساق پا و محکم در پاهای قوی و خوش فرم هستند.

قره باغ چشم های بزرگ و هوشیار ، پوزه کوچک ، پیشانی پهن و خوش فرم ، سوراخ های بینی گشاد و سر کوچک دارد. سینه آن عمیق است. پوست آن از موهای نرم تشکیل شده است. یال ، دم و پیشانی آن معمولاً به ندرت با مو پوشانده می شود. معمولاً در نواحی نزدیک گوش ، پوزه و چشم و همچنین قسمت داخلی پاها مو وجود ندارد. این در رنگ های مختلف مانند خاکستری ، خاکشیر ، شاه بلوط ، سرخ ، یا لیمو با براقیت نقره ای و طلایی منحصر به فرد وجود دارد.

شخصیت و خوی

با قضاوت از روی ظاهر آنها ، اسب های قره باغ حیوانات مطرحی هستند. آنها هوشیار و شجاع هستند ، اما به طور کلی خوش اخلاق و پرخاشگر نیستند. خوی پر جنب و جوش و همراه با اطاعت آماده آنها ، قره باغ را به عنوان یکی از بهترین گزینه ها به عنوان اسب سوار و کوهنورد معرفی می کند. قره باغ به خاطر اطمینان در پا و توانایی اداره مناطق کوهستانی شهرت دارد. این به اندازه کافی شجاع است که می تواند مسیرهای باریکی را کنترل کند که می تواند اسب های دیگر را بترساند.

تاریخچه و پیشینه

قبل از قرن نوزدهم ، خانقاه قره باغ یکی از مراکز پرمشغله پرورش اسب در منطقه قفقاز بود. از قره باغ به طور گسترده ای برای بهبود سهام کشورهای همسایه استفاده شد. در این زمان اسب های قره باغ معمولاً در مناطق کوهستانی پرورش می یافتند. این به آنها کمک می کند تا ویژگی های منحصر به فردی را که برای آنها شناخته شده اند ، اهدا کنند.

نژاد قره باغ علی رغم اهمیت آن در برنامه های بین پرورشی ، در نیمه اول قرن نوزدهم روند نزولی را تجربه کرد. این تا حدی نتیجه حملات ایران بود که به مزارع تولید قره باغ آسیب رساند. این کاهش نیز تا حدودی به دلیل ساخت نسبتاً کم اسب بود و آن را برای کارهای نظامی و رویدادهای ورزشی بی فایده می کرد.

حتی با تلاش های بعدی برای نجات نژاد از انقراض ، این تعداد بیشتر کاهش یافت. تنها در اواخر دهه 40 ، هنگامی که تعداد انگشت شماری از اسبهای اصیل قره باغ در مزرعه ای در آذربایجان قرار گرفتند ، تلاشهای تبلیغاتی قره باغ باعث نتایج مثبت شد.