نژاد اسب کارابایر ضد حساسیت ، سلامت و طول عمر است

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:08

اسب کارابایر نتیجه ترکیبی از نژادهای مختلف مانند اسب های استپی ، عرب ، پارس و اسب ترکمن است. این ماده از منطقه ای در جمهوری شوروی سابق نشأت گرفته است که اکنون در ازبکستان و تاجیکستان مشترک است. این اسب در درجه اول یک اسب سواری است اما برای کار در مزرعه و ورزش نیز استفاده می شود.

مشخصه های فیزیکی

ویژگی های جسمی یک اسب کارابیر به فشار خاص آن بستگی دارد. ارتفاع آن از حدود 14.2 تا 15 دست (57-60 اینچ ، 145-152 سانتی متر) است. اسبهای Karabair ، به طور کلی ، اسبهای لاغر ، عضله ای متوسط و ساخته شده با سر صاف و تمیز هستند که کاملا تمیز به یک گردن بلند تنظیم شده و دارای طول متوسط هستند. آنها دارای یک فک پهن ، پژمردگی نسبتاً بلند ، یک کروپ شیب دار و یک قفسه سینه کاملاً رشد یافته هستند.

اسب های کارابایر دارای کمرهای کوتاه اما پهن ، نظرسنجی های طولانی ، کمرهای رشد یافته ، پیشانی های رشد یافته و عقب های گاو دار هستند. یک لایه نازک از مو ، دم و یال Karabair را می پوشاند - این ویژگی احتمالاً از اجداد ترکمن آنهاست. بیشتر اسبهای کارابایر به رنگ شاه بلوط و خلیج هستند ، اما بعضی از آنها کتهای خاکستری یا حتی سیاه دارند.

اسبهای Karabair سه نوع دارند. آنها Karabair پایه ، Karabair زین و Karabair سنگین هستند. کارابایر اساسی گسترده ترین سویه است. عمدتا به عنوان اسب سواری و مهار استفاده می شود. از طرف دیگر ، کارابایر سنگین به صورت گسترده ساخته شده است. این ماده در درجه اول در مناطق کاشته شده از پنبه استفاده می شود که برای حمل و کشیدن اسب های قوی لازم است. سرانجام ، نوع زین دارای فرم عضلانی است. این شهر به دلیل انبوهی از سرعت شناخته شده است که آن را به یک اسب مسابقه م effectiveثر در مسافت های کوتاه تبدیل می کند.

شخصیت و خوی

بسیاری از Karabair به عنوان اسب سواری ، به عنوان اسب مزرعه و به عنوان یک اسب ورزشی استفاده می کنند. Karabair برای هر سه عملکرد ایده آل است زیرا از استقامت بالایی برخوردار است ، دارای انرژی و نشاط است.

تاریخچه و پیشینه

کارابایر یکی از قدیمی ترین نژادهای اسب موجود در آسیای میانه است. منشا from آن منطقه ای است که اکنون بخشی از تاجیکستان و ازبکستان امروزی است. این منطقه بیش از 25 قرن به تولید و پرورش اسب معروف است. همچنین با اسبهایی با کیفیت استثنایی شناخته می شود. در واقع ، ثبت شده است که استراتژی های مختلف ، چه دیپلماتیک و چه خشونت آمیز ، برای به دست آوردن این اسب ها توسط کشورهای دیگر استفاده شده است. به ویژه اعراب توانستند برخی از این اسبها را بین سالهای 900 تا 1000 میلادی به دست بگیرند. آنها از آنها برای پرورش نژاد با اسبهای محلی خود استفاده کردند. چنین فعالیتهایی منجر به ایجاد نه تنها خط Karabair ، بلکه نژادهای دیگر اسب مانند Dawan و Parthian شد.

امروزه اسب های کارابایر در مزرعه های گلدانی در جیزاک ، ناووی و مزرعه ایالتی گالیارال پرورش می یابند.